COLUMN: Feyenoord worstelt en komt boven

Beste Feyenoord-vrienden,

Wat was het gistermiddag en begin van de avond - beide dagdelen rijkelijk voorzien van hemelwater - weer een lange zit in Neerlands meest traditionele maar helaas nog grotendeels dakloze voetbalstadion. Vanaf mijn relatief comfortabele want wél overdekte vakkie UU heb ik te doen met de vele supporters op de zittribunes direct langs de vier zijden van het veld, wier grote liefde voor ons dierbare Feyenoord meteorologisch wel danig op de proef wordt gesteld bij zo’n armetierige en volkomen verregende wedstrijd.

Want je moet wel heel veel geduld hebben om zo’n matig partijtje helemaal uit te zitten. Gelukkig voor al die trouwe stayers werd die “patience” weer beloond met de bevrijdende treffer van matchwinnaar Mats Wieffer. En dat tegen het ultra laag geklasseerde RKC Waalwijk, dat ook nog eens bijna twee-derde deel van het eenzijdige duel met tien man verder moest. Overigens mijns inziens volkomen terecht.

Weer dat geleuter op sociale media over arbitrale manipulaties in Feyenoords voordeel en de grote stelligheid waarmee oud-PSV’er Ibrahim Afelly vond dat RKC was genaaid. Eerst was er twijfel of de doelman de bal wel tegen de arm of hand had gehad (zullen we de bekendste Jules de Corte uit de gemeente Deurne er maar weer bijhalen??) en of het wel hands is wanneer de bal eerst tegen het lichaam komt. Excusez-moi, maar als de doelman niet had geprobeerd eerder bij de bal te komen dan Stengs maar gewoon binnen de zestienmeterlijn zijn armen wijd had uitgestoken, was er niets aan de hand geweest.

Maar hij nam de gok, had duidelijk voordeel van zijn onnatuurlijk uitgestoken handen en dan moet je gewoon een grote jongen zijn en je verlies nemen. Dat geldt ook voor alle Feyenoord-haters die het momenteel zo druk hebben met alle mazzel die Feyenoord arbitrair zou hebben. Gelukkig namen Jeroen Stekelenburg en zelfs oud-Ajacied John van den Brom het wél op voor de collectieve arbitrale beslissing en daarmee Affelay maar ook Rafael van der Vaart wind uit de zeilen nemend.

We zullen nooit weten of Feyenoord tegen elf Waalwijkers ook zou hebben gewonnen, maar ik denk dat het voor het wedstrijdverloop niet zoveel uitmaakte. RKC had namelijk net zoals de meeste tegenstanders in De Kuip steeds nadrukkelijker en massaler doen de bus geparkeerd voor het eigen doel. Waarbij onze doelman Timon Wellenreuther (die weer prima keepte en steeds meer populariteit bij het Legioen geniet) soms zelfs binnen de middencirkel stond.

En als je dan frivole buitenspelers mist die op technisch zeer vaardige wijze de achterlijn halen (dat lukte gisteren nog wel aardig) en de bal scherp en op maat voorzetten (dat lukte veel minder, over de kansarme corners maar niet te spreken) én je voor het doel dan een kopsterke centrumspits hebt staan, dan wordt het natuurlijk een heel ander verhaal. Maar in de voorhoede ontbreken helaas die spelers. Op de vleugels sowieso maar nu Santiago Giménez al vele wedstrijden droog staat in het centrum dus ook.

Uiteindelijk werd dus wel weer op de valreep gewonnen en daarmee de tweede plaats die rechtstreeks recht geeft op CL-deelname aanzienlijk versterkt. Nu acht punten los van FC Twente en feitelijk negen want het doelsaldo is ook veel beter dan dat van de Tukkers, te weten + 19 in ons voordeel. En natuurlijk vooralsnog ook riant uitzicht op de KNVB-bekerfinale al zal er ook tegen de Groninger anders voor de dag moeten worden gekomen dan tegen RKC, dat ook zo maar had kunnen winnen of gelijk spelen gezien de open kans voor het doel welke gelukkig voor ons stuntelig en klunzig werd verkwanseld.

Echter, zonder geluk vaart niemand wel en uiteindelijk won Feyenoord het ongelijke duel moddervet en dubbeldik verdiend.

En nu maar afwachten of er zich komende donderdag in de Eeuwige Stad een klein sportief wonder zal voltrekken. Dan zal toch echt alles uit de kast gehaald moeten worden. We gaan het zien, luidt dan het cliché.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart