COLUMN: Feyenoord, Feyenoord, wat gaan we doen dit jaar?

Beste Feyenoord-vrienden,

“Feyenoord, Feyenoord, wat gaan we doen dit jaar
Wij gaan winnen, was dat echter maar waar!”

Op de melodie van het bekende liedje van Cock van der Palm rijmelen ten einde jezelf moed in te dichten, helaas tegen beter weten in. Dat mooie jaar 1993, te midden van een succesperiode van vijf achtereenvolgende seizoenen waarin bij elkaar genomen maar liefst zes prijzen werden gewonnen. In dat dertiende kampioensjaar konden we Cock nog life dat aanstekelijke Feyenoord-lied horen zingen op de Goalsingel voor het monumentale stadhuis. Ook een vocaal kunstwerkje met eeuwigheidswaarde. Maar voor nu wel andere tijden.

Ook de jaren 2016-2018 waren tezamen zo’n succesperiode, zeker niet prijsvrij, maar met vijf prijzen in drie seizoenen tijd. En we hebben nu ook een tijdsbestek afgerond van drie seizoenen met elke jaargang een prijs, zij het wel in dalende waarde. En ondanks die JC-schaal waarmee het vorige seizoen onder Priske nog zo triomfantelijk begon in de voormalige Lichtstad, hebben we verder aan dat seizoen bepaald geen goed gevoel over gehouden. En nu zijn we twee wedstrijden verder met meteen al een inhaalduel voor de boeg, verderop dit najaar, maar biedt de status quo allesbehalve veel perspectief op een succesvol verlopend seizoen. Zeker, we zijn beter gestart dan de twee vorige afleveringen met nu het optimale aantal winstpunten op zak. Twee seizoenen geleden waren dat er maar twee. Ondanks dat die twee duels thuis tegen Fortuna Sittard en uit tegen Sparta betroffen. Op het Kasteel kwamen we toen zelfs nog goed weg en daar zouden we voor de komende derby nu wel eens een hele dobber aan kunnen hebben, nog veel meer dus dan twee jaar geleden. Geen idee hoe u daar als lezer tegen aankijkt, maar alle transacties op de transfermarkt taxerend, zowel die van ons dierbare Feyenoord zelf als die van de belangrijkste concurrent (dat zijn uiteraard de Zwartrokken uit de vijfde gemeente van Nederland) geven vooralsnog weinig hoop op een beter seizoen dan het vorige. En dat heeft niet alleen te maken met de desbetreffende transfers en de daarmee samenhangende kwaliteit van de vooralsnog veel te uitgebreide selectie, maar ook met het feit dat we naar mijn stellige mening een zeer matige hoofdcoach voor de troepen hebben staan. Nadat ik kennis had genomen van het exit-interview van Quilindschy Hartman vond ik daarin slechts een bevestiging van mijn eigen beeldvorming van Robin van Persie. Hij past – zoals al in een eerdere column aangegeven - naadloos in het rijtje Van Basten, Gullit en Van Nistelrooy. En ook past hij als gegoten in de beeldspraak van Co Adriaanse van het paard en de ruiter. We gaan het allemaal weer zien.

Door de dame uit Hoorn (!) aan wie ik mijn seizoenkaart heb overgedragen ten faveure van één van haar zonen werd ik gevraagd of ik niet bij haar groepje in ons vertrouwde vakkie UU wilde aansluiten voor de legend-wedstrijd tegen Celtic op zondagmiddag 12 oktober. Natuurlijk was dat een goed idee, maar wat een gedoe wat de ticket-procedure betreft. Het aanschaffen ging nog wel om maar het te activeren kostte toch wel de nodige zweetdruppels. Dankzij een gouden tip van de dame (even uit- en weer inloggen) lukte het uiteindelijk. Ik ben ondanks mijn gevorderde leeftijd toch zeker geen digibeet. Als gemeenteraadslid en multifunctioneel kaderlid van FNV heb ik uitsluitend met digitale administraties te maken, maar de ticketbox op de Feyenoord-app vind ik toch verre van klantvriendelijk en klantgericht. Qua service bijna nog erger dan de lange rijen voor de ingangen van de Kuip wanneer je een wedstrijd van ons dierbare Feyenoord bezoekt.

Een paar dagen geleden werden we in ons doorgaans toch nog wel knusse vaderlandje opgeschrikt door die gruwelijke moord op dat arme zeventienjarige meisje nabij het Ajax-stadion, waarvoor gisteren in de zeventiende minuut van de wedstrijd Ajax-Heracles het duel zestig seconden werd stil gelegd om postuum voor het arme slachtoffer te applaudisseren.

Een indrukwekkend gebaar van medeleven met de diep getroffen ouders. Maar ik vind de reacties van uit de politiek en de vrouwenbeweging – met alle respect - toch wat overtrokken. Let wel, in 1988 studeerde ik voor het vak Maatschappelijke Zorg en Bijstand in het kader van de opleiding voor Hoger Bestuursambtenaar aan de Bestuursacademie af op het door mijzelf gekozen thema vrouwenemancipatie. Zo belangrijk vond ik sociaal-maatschappelijke en juridische gelijkstelling van vrouwen aan mannen altijd al wel dat ik daarvoor bewust koos. En voor onze schitterende kleindochter Emma van 7 jaren, lid van de Kameraadjes, zou ik subiet mijn leven geven als het niet anders zou kunnen. Maar om nu te eisen dat (vrij vertaald) een – naar verluidt – heel mooi meisje van 17 jaren gewoon veilig in haar uppie in het holst van de nacht door het buitengebied zou moet kunnen fietsen is mijns inziens gespeend van elke realiteitszin. Want misdaad was er altijd al, is er nog steeds en zal er ook altijd zijn. Als we onze auto of fiets parkeren doen we die voertuigen ook op slot en dat doen we ook met onze woning wanneer we die verlaten. Er zijn nu eenmaal altijd minimale veiligheidsnormen die je te allen tijde in acht moet nemen. De moord op Marianne Vaatstra op 1 mei 1999 was qua situatie vrijwel identiek aan die van de arme Lisa al was Marianne zelfs nog maar 16 jaar en werd zij alvorens te worden omgebracht ook nog verkracht. En niet door een asielzoeker waar eerst de verdenking naar uitging maar door een hele foute Friese boer. Gelukkig werd die cold case dankzij een grootschalig dna onderzoek alsnog opgelost.
Mijn advies als opa van een schattige kleindochter is: “Ga niet als jong meisje midden in de nacht in je uppie door het buitengebied fietsen!” Natuurlijk zou het conform onze waarden wel moeten kunnen, maar er zullen altijd levensgevaarlijke idioten blijven die dan hun kans schoon zien en toe slaan. De gelegenheid maakt de dief en dus ook de verkrachter en de moordenaar. De nacht opeisen voor vrouwen staat gelijk aan het eisen dat er nooit meer misdaad zal zijn. Dat is helaas een illusie. Ga dan in vredesnaam als groepje meisjes op pad maar never nooit niet alleen. Ik werd als oude man vorig seizoen in het buitengebied tussen Deurne en Liessel na de wedstrijd Feyenoord-NAC op 22 september zelfs nog belaagd door drie kerels waarvan er één mij nota bene in Liessel met de nodige getuigen er om heen nog even buiten westen sloeg. Het OM deed het geweldmisdrijf af met een boete van € 600,-- terwijl de volstrekt onverwachte vuistslag van de onverlaat slechts enkele centimeters naast mijn flinterdunne slaapbeen neer daalde. Dat was dus kantje boord. En wat de veiligheid in het algemeen betreft. Het zijn niet alleen dames die slachtoffer worden van geflipte criminelen. Basje Bloemena en Nicky Verstappen waren heel onschuldige jongetjes die achtereenvolgens door colporteur Gerard Spruit en wildkampeerder Jos Brech om het leven werden gebracht.

Nu ik geen seizoenkaart meer heb zal ik niet meer geregeld ’s avonds laat vanaf het station in Deurne door het buitengebied naar Liessel hoeven te fietsen, maar als gemeenteraadslid en kaderlid van FNV nog wel degelijk én frequent. En gebleken is dus dat zo’n ritje van twintig minuten op de e-bike ook voor oude witte mannen derhalve niet zonder risico is, maar dat past kennelijk niet in het referentiekader van sommige politici en de vrouwenbeweging, want die hebben het alleen over het schone geslacht. Het zij zo!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart