COLUMN: Feyenoord deed wat het moest doen en dat was het dan

Beste Feyenoord-vrienden,

Eergisteravond weer een extreem late wedstrijd. Aan supporters die met het openbaar vervoer van verre moeten komen heeft men lak, zowel de (K)NVB als onze club, want anders zou ons dierbare Feyenoord wel meer een lans breken voor die categorie zeer trouwe supporters. Mijn vrouw en ik waren deze keer zichtbaar niet de enigen die maar weer eens een hotel hadden geboekt. Gistermorgen bij het ontbijt liep er nog een (jonge)man in een Feyenoord-shirt in het desbetreffende restaurant rond. Hij bleek weliswaar een geboren Rotterdammer, maar woonde al acht jaar in Groningen.
De wedstrijd aanschouwend kun je je afvragen of het de gedane investering van € 160,- hotelovernachting wel waard was. Want Feyenoord deed wat het moest doen en dat was het dan ook. Het is altijd hetzelfde patroon tegen de zwakkere broeders. De geparkeerde gelede-bus, elf tegenstanders samengedromd voor het eigen doel, die dan maar hopen op een snelle uitval. Zelfs nadat Feyenoord een voorsprong had genomen en die snel daarna via een pingel had kunnen uitbreiden, volhardde de second best Twentse ploeg in het massaal verdedigen, in de hoop op een counter die een aansluitingstreffer zou kunnen opleveren en wellicht daarna nog meer.

Je zit bij zo’n eentonige wedstrijd niet echt op het puntje van je stoel en Feyenoord ging dus ook niet tot het uiterste zo kort na het CL-duel met de Tsjechische landskampioen. Bovendien wacht ons komend weekend de zwaarste competitiewedstrijd van het seizoen dus dat kan ook nog remmend hebben gewerkt uit angst voor blessures (niettemin was het in dat opzicht na twintig minuten al prijs) en schorsingen.
Gelukkig lijkt Santiago Giménez zijn oude vorm weer te hebben hervonden. Hij scoorde geen onvervalste, maar wel een effectieve hattrick met drie doelpunten in de eerste helft. En had Wellenreuther niet zo opzichtig geblunderd bij die eerste tegengoal, dan was het zelfs een loepzuivere hattrick geweest (drie doelpunten in één helft gescoord zonder tussentijdse tegentreffers).

Het taalloket van het Genootschap Onze Taal zegt er het volgende over:
“Let wel: het gaat hier om de breedste betekenis van hattrick, want niet iedereen hanteert dezelfde criteria. Drie goals van dezelfde speler in hetzelfde duel is de eerste voorwaarde. Maar volgens sommige definities moet het een serie zijn (niet onderbroken door doelpunten van anderen), bovendien gescoord in één helft van de wedstrijd”.

Maar al was het dus geen hattrick in de zuiverste betekenis van dat Angelsaksische leenwoord, daarom niet getreurd. De terugkeer van Santi uit een langere vormcrisis doet mij als oude supporter terugdenken aan mijn grootste Feyenoord-held aller tijden, te weten (en dat is onderhand weinig verrassend) Ove Kindvall. Die stak bijna elke winter in een vrijwel doelpuntloze vormcrisis maar bij het lengen der dagen en het ontluiken van de flora keerde zijn productie als centrumspits weer stante pede terug en eindigde de Zweedse hogesnelheidstrein in de meeste seizoenen weer gewoon als topscorer van de Eredivisie.

Dankzij de wederopstanding van de Mexicaan met Argentijnse roots kon Feyenoord dus ondanks het compacte verzet van Heracles op eigen helft met een ruime voorsprong gaan rusten en kwam die marge na de rust niet meer in gevaar. Integendeel, uiteindelijk stond er een 5-2 eindstand op het scorebord.
En aangezien PSV zichzelf blameerde met een 1-0 nederlaag in het Abe Lenstra-stadion waar het vorig seizoen nog met 0-8 huis hield keert de spanning in de top van de hoogste nationale voetbalafdeling weer enigszins terug. De Zwartrokken zijn dus niet geheel onoverwinnelijk, maar gezien het feit dat onze favorieten volgende week op bezoek gaan aan de Eindhovense Frederiklaan zullen we daar nog maar niet te veel op speculeren. Want dan zullen de gastheren tot het uiterste getergd zijn. Feyenoord is dus gewaarschuwd, al zal dat niet echt nodig zijn om scherp aan dat loodzware duel te beginnen.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart