COLUMN : Zo gewonnen, zo geronnen!

Beste Feyenoord-vrienden,

Zo open je het seizoen op grandioze wijze in Eindhoven en begin je de competitie vervolgens uiterst dramatisch. Uit winnen van de landskampioen en thuis een tandeloze remise tegen een promovendus. Het is Feyenoord ten voeten uit en van alle tijden. Ik heb de voorbeelden meerdere malen aangehaald. Op 9 september 1970 de Wereldbeker winnen en exact 3 weken later in de eerste ronde van het toenmalige EC I - toernooi (thans CL geheten) roemloos uitgeschakeld worden door het volstrekt anonieme Ut Arad uit Roemenië. En op 29 september 1998 liet Feyenoord zich in eigen huis door VFB Stuttgart met 0-3 uitschakelen terwijl de Zuid-Duitsers in de heenwedstrijd in Schwaben (Zwaben) nog op indrukwekkende wijze met 1-3 waren afgetroefd. Na die 1-3 werd door het Duitse journaille aan hoofdcoach Leo Beenhakker gevraagd wat nu toch het verschil maakte tussen het Duitse en het Nederlandse topvoetbal. Don Leo antwoordde toen nog vol bravoure “Haben Sie einige Stunden?” Die branie zou hem nadien in De Kuip slecht bekomen na die afgang met 0-3. Overigens maakte hij die zeperd aan het eind van dat seizoen wel weer goed met het winnen van de kampioensschaal.

Gerard Cox schreef niet voor niets in diens columns in de toenmalige Feyenoord-krant dat je geen supporter van Feyenoord bent “voor je lol”. En dat is dan na zo’n sportief drama als twee dagen geleden een understatement.

Wie vooraf zou verkondigen dat Feyenoord de nieuwe competitiejaargang thuis tegen Willem II net zo dramatisch zou starten als vorig seizoen thuis tegen Fortuna Sittard zou na het huzarenstukje van vorige week in de voormalige Lichtstad geadviseerd worden snel psychologische zorg in te schakelen. Maar dat drama voltrok zich toch wederom, ondanks dat er goed begonnen werd aan het extreem eenzijdige duel en al relatief snel schitterend werd gescoord. Helaas was daarmee meteen al het kruit van ons dierbare Feyenoord verschoten.

Want in plaats van te accelereren naar een hogere versnelling ten einde de marge vlug en veilig te vergroten dutte Feyenoord langzaam in en verzuimde daarmee ruimer afstand te nemen van de tricolores. Er was sprake van een enorm overwicht, maar het aantal kansen was zeer schaars of die werden hopeloos verkwanseld. Zoals een vrije trap die met een aandoenlijk zwakke boogbal huizenhoog over het doel verdween. Daar wordt kennelijk niet op getraind. Een fenomeen als Pi-air was natuurlijk uniek in de roemruchte clubhistorie, maar waar het Legioen afgelopen zaterdag qua vrije trappen richting het doel op werd getrakteerd was ronduit ontluisterend voor een gepretendeerde Nederlandse topclub.
Na de rust speelde Feyenoord richting de harde kern maar helaas gaf ook die stimulans de ploeg geen vleugels. Integendeel, de Kruikenzeikers bleven ondanks de 1-0 massaal verdedigen in de hoop die kleinst mogelijk achterstand bij een gunstig vallende bal alsnog weg te werken. Aldus geschiedde, “dankzij” een blunder van Wellenreuther, die mij met zijn kardinale fout al bijna deed terugverlangen naar onze glazen doelman Justin Bijlow. Tja en toen kon de Tilburgse coach Peter Maes het natuurlijk niet nalaten te snoeven over zijn geslaagde strijdplan na de beelden van PSV-Feyenoord van vorig weekend te hebben bestudeerd en geanalyseerd. Maar dat strijdplan bestond mijns inziens in niets anders dan uit het simpel parkeren van de bus in de hoop dat er geen bal voor de Brabanders verkeerd zou vallen. En dat Feyenoord verdedigend een fout zou maken. Beide situaties vonden exact één keer plaats en dus was de promovendus een spekkoper. Maar goed, laat ik daar maar niet al te zuur over doen, die aandoenlijke remise hebben we helemaal aan onszelf te wijten.
Feyenoord staat nu (ten aanzien van Willem II alfabetisch gerankt) op de op één na laatste plaats van het linker rijtje en PSV heeft meteen weer de koppositie te pakken door wél gewoon zijn sportieve plicht te voldoen. De volgende ronde is een tocht naar de Zwolse Blauwvingers en als die club een trolleybus gaat parkeren dan zie ik het heel somber voor ons in gezien het schrikbarende gebrek aan stootkracht tegen op papier zwakkere tegenstanders. Maar het zal moeten gaan zoals Het Legioen in een nog niet zo grijs verleden geregeld uit ergernis zong: “Wij eisen bloed zweet en tranen”. En dus geen gelummel met een 1-0 voorsprong en nog vijf kwartier te gaan. Want dat is de goden verzoeken om een sportieve apocalyps.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart