COLUMN: Wat is er mooier dan winnen in Eindhoven?

Beste Feyenoord-vrienden,

Een retorische vraag, want mijn antwoord is: “Niets is mooier dan in Eindhoven winnen van PSV!” Voor veruit de meeste Feyenoord-supporters geldt Ajax als de grote rivaal en is jegens de club uit de residentieloze hoofdstad sprake van de meeste gevoelens van animositeit. En zeker, gezien de hele geschiedenis van beide klassiekers, inclusief de vooroorlogse periode, is Ajax natuurlijk veruit de grootste concurrent geweest. Als voorbeeld moge dienen de tweede helft van de jaren dertig. In 1936 werd Feyenoord, in 1937 Ajax, in 1938 weer Feyenoord, in 1939 Ajax en in 1940 tenslotte weer Feyenoord landskampioen. En in de jaren zestig pakten PSV en DWS eenmalig de landstitel, maar voor het overige alleen nog Ajax en Feyenoord. Keurig verdeeld over de twee clubs beide vier keer.

Voor mij is het echter PSV waar ik veel meer op ben gefocust. En dat heeft niets te maken met hun vele met Philips-kapitaal ingekochte landstitels sinds 1975. Dat jaar overigens pas voor de tweede keer sinds de invoering van het betaalde voetbal in 1954. De Zwartrokken kwamen bij mij gevoelsmatig nadrukkelijk in beeld in 1985, toen PSV dankzij van Hans Kraaij senior verkregen vertrouwelijke informatie Ruud Gullit voor een spotprijs van acht ton Nederlandse guldens bij ons kon weg kapen en die twee jaar later voor zeventien miljoen doorverkocht aan AC Milan. Het is helaas niet het enige schrijnende voorbeeld geweest van contractuele naïviteit ingevolge het spelersbeleid van ons dierbare Feyenoord, een ander azijnzuur voorbeeld is de Zweed Henrik Larsson geweest, die voor een koopje naar Celtic werd gehaald en waarbij onze clubheld Wim Jansen als toenmalig trainer van de Schotse club qua gebruik maken van “inside information” helaas ook niet echt een frisse rol jegens Feyenoord heeft gespeeld. Tot ergernis ook van Stalin aan de Maas. Dat vond ik persoonlijk eigenlijk treuriger dan zijn eerdere overstap naar Ajax. Maar ja, we hebben natuurlijk ook heel veel aan het “kind van de club” te danken gehad, zowel in diens rol als wereldtopspeler als in zijn rol van hoofdcoach van Feyenoord. En dat laatste plaatje van de nog te vroeg overleden Wimpie bewaar ik dan toch het liefst als supporter op leeftijd. Want gij die zonder zonden zijt werpe de eerste steen, leert ons een Bijbelse wijsheid!
Behalve bij Gullit heeft PSV ons bij monde van haar toenmalige voorzitter Harry van Raay ook ooit een kool gestoofd bij de kwestie Gilles DeBilde. Feyenoord wilde de Belg - die een strafzaak aan zijn broek had hangen vanwege een uitgedeelde vuistslag als speler van Anderlecht - naar Rotterdam halen. Maar op negatief advies van Harry van Raay in diens rol van (K)NVB-official zag toenmalig Feyenoord-baas Jorien van den Herik daarvan af. En toen zette Van Raay gauw zijn andere pet op en nam de gewelddadige Belg als PSV-voorzitter schielijk zelf in loondienst. De komst van DeBilde naar de Frederiklaan gaf dat seizoen (1996-1997) tot overmaat van ramp voor ons net de doorslag dat de kampioensschaal naar Eindhoven ging en dus niet naar Rotterdam. Die buitengewoon sneaky handelwijze van de zogenaamd zo warme club ben ik nooit vergeten.

Ik heb dus helemaal niets met PSV en voor mij kan het seizoen bij wijze van spreken nu al niet meer stuk. Bij mijn weten heeft een trainer van Feyenoord nog nooit zo snel na diens aantreden een serieuze prijs met Feyenoord gewonnen.

Priske had niet op een mooiere wijze in de voetsporen van zijn grote voorganger kunnen treden. En dat na een ronduit dramatische voorbereiding tegen Benfica uit en AS Monaco thuis. Dan is toch het laatste wat je verwacht dat we PSV voor de JC -schaal in Eindhoven gaan verslaan, ook al is het dan via strafschoppen. Maar die horen nu eenmaal ook bij het spelletje. Ajax won zijn tweede Wereldbeker in 1995 ook via elfmetertrappen. En wij schakelden PSV in de kwartfinale van het UEFA Cup-toernooi 2001-2002 eveneens uit via pingels. Zo gaat het soms en ik was gisteravond inwendig uitzinnig van vreugde!
Je zou bijna denken dat Priske de wedstrijden tegen Benfica en Monaco bewust met een B-elftal heeft gespeeld teneinde de zelfverzekerde Eindhovenaren zand in de ogen te strooien. In dat geval is hij optimaal in zijn opzet geslaagd.

Vanaf komend weekend gaat de competitie dus weer beginnen. We starten thuis tegen de tricolores, die andere Brabantse club, afkomstig uit de Kruikenzeikersstad. Die zouden we natuurlijk ook gewoon moeten kunnen winnen.

Maar laten we ons toch maar niet bij voorbaat rijk rekenen. Elke wedstrijd is er één op zich en tegen de eerste kampioen van het betaalde voetbal (1955) zijn net zoveel punten te verdienen als tegen de topclubs uit de Eredivisie.

Vooral niet onderschatten dus!!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart