COLUMN: Het venijn zat in de staart

Beste Feyenoord-vrienden,

De avondwedstrijd van afgelopen zaterdag, welke vooraf op hartverwarmend werd opgeluisterd door een prachtig afscheid aan “echte Feyenoorder” Jens Toornstra, was een uur lang een slechte kopie van die tegen Heerenveen. Toen waren er tegen de Friezen nog legio kansen om de wedstrijd in ons voordeel te beslissen, maar tegen de secuur verdedigende Drentse tegenstanders waren er in die eerste zestig minuten nauwelijks mogelijkheden laat staan kansen.

Sterker, Emmen kreeg in de eerste helft wél een opgelegde kans die gelukkig voor ons niet besteed was aan de schutterende schutter maar waaraan ons dierbare Feyenoord qua eigen gevaarstichting een puntje kon zuigen. Je kon er overigens bij voorbaat cyaankali op innemen dat de hoofdcoach van Emmen het halve succes van Heerenveen in De Kuip tactisch ter harte zou nemen. En aldus geschiedde! Het hele noordelijke elftal stelde zich massaal achter de bal op.

Na een oersaaie eerste helft die overigens wél werd opgefleurd door inspirerend supportersgezang vanaf de tribunes moest Feyenoord in het tweede bedrijf uit een heel ander vaatje tappen om alsnog succes te oogsten en dat gebeurde dan ook! Emmen werd met nog meer druk naar voren met de rug tegen de eigen muur gezet en nu zou het normaliter toch een kwestie van tijd moeten zijn eer die o zo cruciale eerste treffer zou vallen.

En uiteindelijk gebeurde dat ook, met nog een half uur te gaan voor de boeg. Het doelpunt op zich was prachtig en het Legioen kon na tweeënhalf uur thuis voetballen in competitieverband eindelijk los en uit zijn dak gaan.

Maar ook na die vermeende bevrijdende goal verliep het allerminst op rolletjes. Emmen kroop na die dik verdiende 1-0 af en toe uit zijn schulp en het gevaar bleef daarmee bestaan dat er een bal ineens voor hen goed en voor ons heel erg slecht zou vallen. Gelukkig werd ons dat drama bespaard en liep Feyenoord in zeven minuten tijd zelfs spectaculair uit tot 4-0. Omdat de ploeg in vergelijking tot vorig seizoen zeer sterk is gewijzigd was het niet zó opmerkelijk dat alle doelpunten werden gescoord door nieuwe spelers.

De eerste treffer was een bijzonder fraaie. Een sluwe hakbal van de meteen uiterst verdienstelijke Hancko kwam voor de voeten van Quinten Timber die even los kwam van de structurele omsingeling door tegenstanders en van dichtbij met een droge schuiver in de verre hoek de uitstekende doelman van Emmen kansloos liet.

Ook daarna bleef bij de Drentenaren het accent dus zwaar op de verdediging liggen, ongetwijfeld in de hoop op een succesvolle counter waarmee de kleinst mogelijke achterstand weer zou kunnen worden gewist. Gelukkig ging die vlieger niet op en werd het in een tijdsbestek van zeven minuten toch nog een redelijke inmaakpartij.

Het was leuk voor de vorig seizoen niet uit de verf gekomen Iraniër Alireza Jahanbakhsh dat zijn steekbal op de net niet buitenspel staande Mexicaan van Argentijnse origine, Santiago Gimenez, op fraaie wijze in een tweede doelpunt werd omgezet.

Vervolgens kon dus Rasmussen op indirecte wijze vanuit een hoekschop doeltreffend binnen jassen. Opmerkelijk was dat de VAR zowel bij het tweede als bij het derde doelpunt de doorslag gaf inzake de geldigheid van beide treffers. De rol van de VAR is wel eens minder gunstig voor onze club geweest, te meer daar ook vorige week de elektronische arbitrage ons welgevallig was en toen was dat zelfs cruciaal omdat de toegekende pingel meteen de enige en dus winnende treffer was.

En nadat meteen daarop Sebastian Szymanski in de rebound ook een bal kon binnen knikken stond er uiteindelijk een alleszins fraaie eindstand op het scorebord (4-0). En dankzij die zege was Feyenoord dus gedurende zestien uur en één kwartier koploper op teletekstpagina 819. Altijd een leuk gezicht.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart