COLUMN: Wacht ons een rampenseizoen?
4 juli 2022 10:50
Foto: Pro Shots
Beste Feyenoord-vrienden,
Terwijl mijn vrouw veertien dagen geleden te nauwer nood aan de dood ontsnapte en haar halverwege deze maand in het Helmondse Elkerliek-ziekenhuis een cardioversie wacht om hopelijk uit de directe gevarenzone te geraken gaan inmiddels geleidelijk aan alweer de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen beginnen.
En de eerste ontwikkelingen geven heel erg te denken, nadat het vorige seizoen ook al in mineur werd afgesloten. Eerst een escape tegen PSV via een bizarre pingel, vervolgens een toch wel smadelijke thuisnederlaag tegen FC Twente dat ons in de eerste de beste bekerronde ook al had uitgeschakeld en tenslotte de zeer teleurstellende verloren finale tegen AS Roma, dat zogenaamd minder goed zou zijn dan Olympique Marseille. Hoe naïef kun je zijn over een club waar de resultaattrainer in optima forma José Mario dos Santos Mourinho de scepter zwaait?
Afgelopen zaterdag werd ons meteen al een afknapper van jewelste in de nog lege voetbalmaag gesplitst. Een complete en uiterst beschamende nederlaag met maar liefst 0-7!! Een debacle in extremis voor de verliezende finalist van de Conference League. Dat er op de doelman na geen enkele basisspeler (wat heet na de onvermijdelijke exodus van A-spelers) was opgesteld doet qua afgang niet ter zake.
De wanvertoning gaat de geschiedenis en statistieken in als een verpletterende thuisnederlaag van Feyenoord tegen de landskampioen van Ita… eh…Denemarken. Toegegeven, in 2006 schakelde deze Deense club (en niet voor het eerst!!) Ajax uit in de derde kwalificatieronde van de Champions League en dat was toen door een Feyenoord-bril bezien best wel leuk.
Waarom? Het seizoen ervóór moesten vanwege een hersenspinsel van de (K)NVB play-offs worden gespeeld om zich te kwalificeren voor Europees voetbal. Feyenoord had dat competitiejaar twee keer van Ajax gewonnen en Feyenoord was zo dom om vanwege dat helaas unieke feit een speciale DVD uit te geven, gewijd aan die dubbele “triomf”.
En tot mijn schande moet ik bekennen die DVD destijds ook te hebben aangeschaft. Dat bekwam ons slecht in de daaropvolgende play-offs tegen de toen al voormalige aartsrivaal want we gingen uit met 3-0 en thuis met 2-4 onderuit. Ajax haalde dus zijn gram hetgeen onderstaande zelfbevredigende snoeverij, ultiem handelsmerk van de club uit de grachtengordelstad, meedogenloos aantoont.
Ajax vernedert Feyenoord: 4-2. Binnenkort ook op DVD!
Het Mokumse clubblad “de Volkskrant” strooide nog wat extra zout in de wonde en het was dus des te leuker dat ook deze variant van “juichen voordat je over de brug bent” keihard werd afgestraft. Want na een 1-2 zege in Kopenhagen verloren de Zodenzonen (citaat Gerard Cox) in eigen huis met 0-2. Tja wie het laatst lacht, lacht het beste, al was het wel als de bekende boer met kiespijn. En zo werd dus tot twee keer toe premature pret keihard afgestraft.
Wat staat ons te wachten in het nu voor ons liggende seizoen? De voortekenen voorspellen weinig goeds. Hopelijk staat deze ontluisterende 0-7 niet symbool voor wat er komen gaat. Voorlopig vindt dus een exodus aan absolute A-spelers plaats en heeft PSV ons weer eens een veel beproefde oude poets gebakken door ons te tillen met Guus.
Nu is Til natuurlijk geen Ruud Gullit, Ivan Nielsen of Georginio Wijnaldum (die trouwens ook in beeld is bij PSV, het kan weer niet op daar), maar dat is het pijnpunt ook niet. Feyenoord wilde bij monde van Arne Slot graag verder met de in Zambia geboren maar grotendeels in Mokum opgegroeide middenvelder. En het is dus voor de verandering weer eens PSV dat ons daarin dwarsboomt.
Ik weet het, het is een mantra van mij als import-Brabo met Rotterdamse roots (geboren en getogen in de Schaarweide in Tuindorp De Vaan), maar PSV heeft ons beduidend vaker op de transfermarkt afgetroefd dan dat clubje aan het IJ. En dan reken ik vanaf 1970, met Jan van Beveren en Johan de Vrindt, beiden ooit begeerd door ons dierbare Feyenoord.
Er zou een heel leger aan voetballers volgen, waarvan de belangrijkste dus Gullit, Nielsen, Robben en Wijnaldum. Met veel respect en waardering denk ik dan terug aan een persoonlijkheid als onze Gaston Taument, die tot twee keer toe een aanbod van PSV naast zich neerlegde en één keer dat van Ajax. Hij deed op voorspraak van zijn moeder die liefdeloze pijn zijn supporters niet aan.
Een speler met een echt Feyenoord-hart mag om wille van zijn portemonnee uiteraard best in een bepaald stadium van zijn loopbaan voor een (veel) beter betalende werkgever kiezen, maar er zijn veel meer clubs dan kerken in de wereld en je hoeft dan dus niet uitgerekend voor de concurrentie in de voormalige lichtstad of de residentieloze hoofdstad te kiezen. Helaas ontbreekt dat empathische gogme bij veruit de meeste broodvoetballers. Het zij zo!
“Ieder zijn meug” mailde mijn zeer betreurde vriend Charles Corver ooit naar mij toe waar het over echte clubliefde ging.
En zo is het maar net!
ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart
