COLUMN: Feyenoord wint nipt na domme rode kaart

Beste Feyenoord-vrienden,

Oef, wat kwamen we zaterdag toch nog goed weg tegen de nieuwe Twentse runner-up Heracles. De Griekse halfgod doet het prima op voetbalschoenen, al kwam de buitenechtelijke zoon van oppergod Zeus gisteravond laat pas na de theepauze redelijk uit de verf. Feyenoord startte in het tweede bedrijf juist uitermate zwak en zag de Tubanten uit Almelo al binnen twee minuten langszij manoeuvreren. Het komt dit seizoen ook niet echt meer goed met Feyenoord en bovendien is na het eerder winnen van de JC Cruijff-schaal slechts het consolideren van de derde plaats het hoogst haalbare. Maar goed , drie overwinningen op rij nu en mocht volgende week ook AZ aan de zegekar worden gebonden, dan is het brons op de eindrangschikking nagenoeg veilig gesteld.

Tja, en dan is de (retorische) vraag of wij het seizoen als mislukt moeten beschouwen. De meesten van ons zullen dat laatste zeker bevestigen, maar gezien de financiële mogelijkheden is de derde plaats het maximaal mogelijke. Althans structureel bezien, want incidenteel zal er nog wel eens een positieve uitzondering komen op de regel. Zoals dat betreffende Feyenoord eerder gebeurde in 1984, 1993, 1999 en 2017. In die competitiejaargangen was het lot ons mede goed gezind en dat komt zo nu en dan voor. In 1984 hadden we geprofiteerd van een rancuneuze Johan Cruijff, die de destijds best wel prima selectie (met onder andere Gullit, Houtman en Van de Korput) het laatste en beslissende duwtje gaf om de titel te grijpen. In 1993 beschikten we ook over een bundeling van kwaliteiten met onder andere John de Wolf en Henk Fräser als rotsen in de branding en met niet te vergeten cultheld Joszef Kiprich in de voorhoede. Maar dat alles zou nog steeds niet genoeg zijn geweest voor het winnen van de titel ware het niet dat PSV in de slotfase van die competitiejaargang plotseling de nodige punten morste. Zo werd uit verloren van Vitesse en tegen FC Dordrecht zelfs gelijk gespeeld (2-2). Aan die uitslag zat wel een luchtje. Bij een 0-1 ruststand in het voordeel van PSV moest de wedstrijd vanwege een bommelding worden gestaakt om geen onverantwoorde veiligheidsrisico’s te nemen. Van PSV-zijde ging de verdenking uit naar uiteraard anonieme Feyenoord-supporters, maar de Eindhovenaren moesten desondanks berusten in het weken later spelen van de tweede helft. Feyenoord bleef wel gewoon winnen en op de laatste competitiedag vond een historische uitwedstrijd plaats in Groningen, waarbij het thuis gebleven gedeelte van het Legioen via grote schermen in De Kuip zijn favorieten in het Oosterpark-stadion met 0-5 zagen winnen van de “Grunningers”.

PSV was daardoor sowieso kansloos geworden om alsnog kampioen te worden, maar er werd extra zout in de Eindhovense wonden gestrooid door een 2-2 gelijk spel thuis tegen Volendam. Eigenlijk werd alleen de titel in 1999 nog met overtuiging in de wacht gesleept met een ruime voorsprong op de nummer twee. De laatste titel werd slechts met één punt meer dan nummer twee Ajax veroverd, waarbij op de voorlaatste competitiedag de eerste kans op de titel nog werd verkwanseld met een vernederende 3-0 zeperd op het nepgras van Woudestein. Maar zoals volgens oud-Feyenoorder Cruijff elk nadeel zijn voordeel heeft werden we de week erop ruimschoots gecompenseerd met een enerverende kampioenswedstrijd tegen Heracles en met een hattrick voor Dirk Kuijt. De Katwijker zag daarmee als het ware een jongensdroom in vervulling gaan, voor deze stijl calvinistisch opgevoede speler een in vervulling gegane predestinatie in optima forma.

Helaas kon Feyenoord alle vier de keren dat het kampioen werd na de gouden jaren zestig en eerste helft zeventiger jaren zijn status van titelhouder niet prolongeren. Dat gebeurde zoals bekend trouwens maar één keer in de hele clubgeschiedenis, te weten in 1961 en 1962. Wel wist Feyenoord meerdere jaren achtereen uiteenlopende prijzen te winnen, zoals in de jaren 1969-1971, 1991-1995 en recentelijk dus in de seizoenen 2015- 2016 tot en met de nu bijna voltooide jaargang 2018-2019.

Maar die keurig in Eindhoven via pingels veroverde JC-schaal ten spijt kunnen we het huidige seizoen ronduit als mislukt beschouwen. Het is nog niet helemaal duidelijk of de lege plekken in De Kuip Van de laatste tijd te maken hebben met het verfoeide late aanvangstijdstip van de avondwedstrijden (zelfs door de weeks kwart voor negen, als betreft het een CL-wedstrijd) of met de magere prestaties. Het zal nog wel met beide factoren te maken hebben, maar je merkt om je heen dat er geaarzeld wordt met het al dan niet verlengen van de huidige seizoenkaart. “laat ze maar zweten!” zei een voor mij zittende zeer bekende supporter uit de Haaglanden desgevraagd tegen mij. Eerlijk gezegd aarzel ik nu zelf ook na ruim zestig jaren Kuipbezoek. De eerste wedstrijd van Feyenoord die ik bijwoonde was op 22 april 1957, uitslag 4-0, maar daarvoor was ik al bij een duel van het Rotterdams Elftal tegen MSV Duisburg geweest (uitslag 3-3). Ik woon op zo’n 140 kilometer van De Kuip, ik hoop deze zomer 72 jaar te worden, de zes trappen naar vakkie UU lijken voor mijn oude knoken steeds langer te worden met het klimmen van de jaren ondanks mijn al langdurige en frequente bezoek aan de sportschool in Deurne, alsmede het vele fietsen en tuinieren. En dan al die late wedstrijden waarbij ik altijd maar weer moet zien nog thuis te komen met het openbaar vervoer. Zeker in combinatie met werkzaamheden aan het spoor gaat dat bij een zo’n vermaledijde “kwart voor negen-wedstrijd” niet lukken En tegenwoordig met FOX en het grote tv-scherm in de woonkamer is het niet verkeerd om digitaal naar voetbal te kijken, inclusief alle uitwedstrijden.

Maar ik weet gezien mijn leeftijd en woonlocatie ook dat als ik nu zou stoppen het vrijwel zeker definitief zou zijn. Ik ben er nog niet uit. Zo’n wedstrijd als afgelopen zaterdagavond stimuleert niet echt om de knoop maar weer door te hakken richting verlengen. Met ook nog het besef dat een landstitel er vrijwel zeker voorlopig niet meer inzit.

Aan de andere kant, de liefde voor Feyenoord zit diep, peilloos diep. Ik heb nog even de tijd. Tot 1 mei. Dus schuif ik het ontwarren van deze Gordiaanse knoop nog even voor mij uit. Om hem uiteindelijk door te hakken. Want ontwarren, dat gaat mij niet meer lukken voor die fatale datum. En daarna ook niet.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart