Volledige verklaring Jorien van den Herik
Verslaggever: K
'In de strafzaak, die door de FIOD en het Openbaar Ministerie tegen Feyenoord en mijzelf al in 1999 werd ingezet, heeft de Hoge Raad ook nu het laatste woord nog niet gesproken. Maar op 19 december komt er hopelijk een einde aan een boze droom, die ik als een nachtmerrie in mijn leven zal blijven herinneren. Op grond van de twee eerdere vrijspraken heb ik nog steeds alle vertrouwen in een goede afloop. Eindelijk zal dan definitief worden vast gesteld, dat Feyenoord en haar voorzitter onterecht in het verdachtenbankje werden geplaatst. Het boek kan dan dicht en kunnen we met opgeheven hoofd verder gaan.
Maar willen we dat ook?
Zolang deze strafzaak liep, kon en wilde ik mij niet aan de verantwoordelijkheid voor de gang van zaken onttrekken. In de politiek wordt daarover misschien anders gedacht; niet door mij. Juist in moeilijke omstandigheden blijft de kapitein op het schip. Maar nu in relatie tot de FIOD zaak, in het zicht van de veilige haven, is de tijd aangebroken dat andere schippers de koers gaan bepalen.
Daarbij speelt ook een rol, dat ik al veel langer niet als het boegbeeld van de club wilde worden gezien. Toen wij enkele jaren geleden - in 2003 - kozen voor een gewijzigde structuur meende ik, dat ik mij wat meer op afstand van de club zou kunnen opstellen. In het normale bedrijfsleven staat de Raad van Commissarissen namelijk wat meer op de achtergrond dan de directie. Soms kent men hem niet eens. Algemeen wordt dit gezien als goed voor de bedrijfsvoering en de continu?teit . Het was daarom logisch dat ik steeds meer achter de coulissen verdween. De buitenwacht bleef mij echter zien, zoals de officier van justitie in Rotterdam die destijds - overigens ten onrechte - formuleerde: 'Van den Herik is Feyenoord en Feyenoord is Van den Herik.' Die beeldvorming is nooit veranderd. Achteraf besef ik dat ik misschien beter niet direct zitting had moeten nemen in de Raad van Commissarissen.
Maar als de officier van justitie in Rotterdam destijds bedoelde, dat ik me 15 jaar met veel plezier heb ingezet voor Feyenoord, dan ben ik daar trots op. Zeker de eerste jaren was ik letterlijk dag en nacht met de club bezig. Het aantal mensen op wie ik een beroep kon doen was beperkt, maar zeer gemotiveerd. Mede dankzij hen kwam onze club weer op koers. Feyenoord boekte sportieve successen en kreeg daardoor de bij haar passende status weer terug.
Ik ben iedereen dankbaar die daar toen zijn of haar bijdrage aan leverde. Daaronder reken ik zeker ook de trouwe supporters die in die moeilijke jaren loyaal achter de club stonden. Zonder hun oprechte liefde voor de club zou het ook niet mogelijk geweest zijn de club op niveau terug te brengen. Feyenoord is bij uitstek een club van de supporters. Echter zonder dat daaraan individueel of door ??n groep rechten mogen worden ontleend of zich op basis daarvan dwingend mag opstellen. Supporters zijn niet alleen diegenen die bij wedstrijden aanwezig kunnen zijn, maar ook al diegenen - honderd duizenden - die om welke reden daar niet toe in staat zijn.
Wij zijn een club die zonder ooit subsidie te hebben ontvangen, in staat is om zich nog steeds zelfstandig en fatsoenlijk te handhaven.
Er mag geen twijfel over bestaan dat dit een uiterst moeilijke opgave is waar tegenwoordig door een grote groep medewerkers, hard voor wordt gewerkt. Maar een grote club in een kleine markt zal het zelfs bij incidentele internationale successen niettemin steeds moeilijker krijgen om te blijven voldoen aan het verwachtingspatroon.
In de komende jaren zal er sportief ? bijvoorbeeld door jeugdopleiding en scouting ? beduidend meer kwalitatieve inspanning moeten worden verricht om te komen tot meer successen. Daaraan had ik graag mijn bijdrage geleverd. De vraag is echter of dat - na al die tropenjaren - nog langer moet worden opgebracht. Maar ook de situatie waarin de club is verzeild geraakt en de wijze waarop de club daarmee omgaat, heeft bij mij de mening gevormd dat ik vind dat mijn tijd om te stoppen thans is gekomen.
Daarbij heb ik mij overigens niet laten leiden door de recente supporters woelingen. Het kan en mag niet zo zijn, dat de toekomst van een instituut als Feyenoord wordt bepaald door een kleine - en voor een belangrijke deel - anonieme groep radicale amokmakers, die zijn wil met alle middelen doordrukt. Daaraan zou ik eerder weerstand willen bieden, dan dat ik daarvoor zou willen bezwijken. Dat doe ik dan ook niet. De beslissing die ik heb genomen is daarvan volstrekt onafhankelijk: het bestuursboek Feyenoord sla ik nu dicht. Dat neemt niet weg, dat ik natuurlijk de club een warm hart blijf toedragen. Ik blijf de trouwe supporter van de club, die mijn leven jarenlang heeft bepaald. De taken en competenties die nog resteren, zal ik op de kortst mogelijke termijn zien over te dragen. Ik hoop van harte dat Feyenoord spoedig weer de successen boekt die verwacht mogen worden. Maar ook als de klinkende successen nog even op zich zullen laten wachten, hoop ik dat we trots kunnen blijven op de club. Ik spreek dank uit voor alle support die ik de afgelopen jaren heb ondervonden, zowel van de kant van de supporters als van iedereen binnen de organisatie. Ik heb gezegd.'