COLUMN: Terugblik op 2025 en de kwarteeuw daarvóór

Beste Feyenoord-vrienden,

We hebben in deze nu voor een kwart plus nog een jaar voorbije eenentwintigste eeuw al heel wat betere jaren beleefd met ons dierbare Feyenoord dan het jaar 2025. Het absolute topjaar was natuurlijk 2002. Sindsdien zijn wij niet alleen de eerste, maar ook nog steeds de laatste Nederlandse Europacupwinnaar. Naast onze onaantastbare status als nationale Wereldbekerprimeurhouder, een glanzende titel met eeuwigheidswaarde. De enige die dat ons nadeed en zelfs twee keer was de club uit de residentieloze hoofdstad: in 1972 en 1995. En dat de FIFA die drie gewonnen prijzen niet meer als die van een wereldkampioen betitelt is juridisch al een aanfluiting, maar was bovendien in die jaren de hoogst haalbare prijs ter wereld voor clubteams. En die heeft PSV bijvoorbeeld dus nooit gewonnen.

Na dat topjaar 2002 zijn we weer terug gevallen zoals zo vaak in de roemrijke maar ook roemruchte geschiedenis van onze club. We wonnen in dat eerste decennium van de nieuwe eeuw alleen nog met een zeer sterk elftal (met onder andere Roy Makaay, Kevin Hofland, Giovanni van Bronckhorst en Ron Vlaar) de beker in 2008, maar moesten toen weer wachten tot de volgende absolute succesperiode 2016-2018 waarin we onder leiding van Gio maar liefst vijf prijzen wonnen.

Waarna we wederom in een dalletje terecht kwamen met ook nog eens die rampzalige coronapandemie waarin ook ik een paar goede vrienden verloor. En toen kwam Arne Slot, die zeer zeker tot de tien beste Feyenoord-trainers aller tijden behoort. Ondanks dat hij in tegenstelling tot Ernst Happel in 1970, Wiel Coerver in 1974 en Bert van Marwijk in 2002 met Feyenoord een Europese finale verloor. In 2022 de finale voor de Conference League in het Albanese Tirana. Maar Arne Slot wist Feyenoord op een tactisch en speltechnisch hoog niveau aan het voetballen te krijgen en dat moest wel tot successen gaan leiden. En dat bereiken van de finale van de nieuwste versie van een Europees toernooi in 2022 was natuurlijk al een succes op zich en op zich ook weer een primeur. Maar het jaar daarna werd dus voor de zestiende keer in de clubhistorie de meest begeerlijke nationale prijs gewonnen: de kampioensschaal. Go Ahead Eagles werd op 14 mei 2023 met een 3-0 nederlaag terug naar de Deventer koekstad aan de Gelderse IJssel gestuurd. En het jaar erna wonnen we second best-prijs. En dat via een toernooi tegen niet de minste tegenstanders, al lootten we die wel allemaal in de eigen vertrouwde Kuip. Achtereenvolgens werden daar FC Utrecht, PSV, AZ, FC Groningen en in de finale NEC voor aan de zegekar gebonden. Arne Slot bewees a contrario wederom de stelling van Co Adriaanse dat een goed paard lang niet altijd een goede ruiter is, maar dus ook dat een ietwat minder goed paard best wel een uitstekende ruiter kan zijn.

Vervolgens verscheen in de zomer van 2024 de Deen Brian Piske op het toneel en die startte weliswaar buitengewoon voortvarend door PSV in het eigen Philips-stadion voor de JC-schaal af te troeven. Helaas bleef het daar meteen bij en moest hij in februari van dit jaar toch het veld ruimen, ondanks zeer spectaculaire successen in Europees verband, zoals een 1-3 zege uit bij Benfica, een 3-3 gelijk spel na een schier kansloze 3-0 achterstand tot een kwartier voor tijd uit bij Manchester City en een 3-0 zege thuis tegen Bayern München. Normaliter zou bij deze cijfers zeer waarschijnlijk sprake zijn van geschiedvervalsing, maar het is toch echt de intrinsieke werkelijkheid.

En toen kwam Dennis te Kloese in wellicht een vlaag van verstandsverbijstering tot de volstrekt idiote ingeving om Robin van Persie bij Heerenveen op te halen. Een weliswaar voormalige wereldvoetballer, maar die nog helemaal niets bewezen had als trainer, eerder juist het tegendeel met een lachwekkende 9-1 afgang in Alkmaar. Wat zullen ze in Zuid-Oost-Friesland in hun vuistje hebben gelachen in de trant van: “Komen we daar even mooi vanaf!”

Zoals ik in mijn vorige column opmerkte heb ik oprecht te doen met het Legioen, waarvan ik dus als stadion-bezoekende supporter na 68 jaar afscheid heb genomen. Vooral die laatste wedstrijden tegen Heerenveen en FC Twente moeten toch een ware Tantaluskwelling zijn geweest om die strafexercities uit te zitten. Waarbij Gerard Cox dus postuum weer gelijk kreeg met zijn mantra dat je geen Feyenoorder bent voor je lol.

Het voetbaljaar 2025 is definitief afgesloten en over twee dagen gaat dat met het kalanderjaar ook gebeuren. We zullen elkaar daarna weer een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar wensen. Maar wanneer we daarbij Feyenoord op het oog hebben zie ik het vooralsnog aardedonker in zolang Robin van Persie niet zijn congé krijgt. Ik realiseer me dat het een granietharde conclusie is jegens een kind van de club en voormalige wereldspeler, maar net als de belastingdienst kan ik het helaas niet mooier maken. Niettemin wens ik u van harte een mooie jaarwisseling toe en – quod vult Deus – tot volgende week maandag!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart