COLUMN: En wéér naaide Lindhout ons in een cruciale uitwedstrijd

Beste Feyenoord-vrienden,

Toen ik er kennis van nam dat de man die dit seizen PSV in Eindhoven van ons liet winnen uit een corner welke géén corner was wist ik al dat Feyenoord ook het cruciale uitduel in en tegen Twente niet zou gaan winnen. En aldus geschiedde. Want dit keer werd een geheide strafschop weggewuifd onder het mom van een duwfout van Feyenoord-zijde en dat levert ons in totaal al drie verliespunten op en de concurrentie vier winstpunten.

En daarmee zou Feyenoord wel eens de potentiële zestiende titel door de neus kunnen zijn geboord. Aan het eind van het seizoen zullen we het weten. De Feyenoord-hater bij uitstek in ruste (Ruud Bossen) lijkt een waardige opvolger te hebben gevonden in deze zeer slechte en marchanderende “arbiter”. Allard Lindhout, een naam om te onthouden.

Het gaat, los van de soms controversiële arbitrage van na de WK-stop sowieso al niet crescendo met ons dierbare Feyenoord. In de vijf nu in 2023 gespeelde competitiewedstrijden werd slechts twee keer gewonnen en drie keer werd een teleurstellende remise gehaald. In totaal dus al zes verliespunten. We hebben het geluk dat de directe concurrentie – zonder enige uitzondering – ook handenvol punten laat liggen. Want was dat niet het geval dan speelden we ook dit seizoen weer eens niet meer dan een figurantenrol.

Door sommige van mijn Feyenoord-vrienden wordt me soms negativisme verweten maar ik noem het zelf liever een kritische houding. Ik kan natuurlijk ook “aap wat heb je mooie jongen” spelen als perverse positivo maar dat vind ik mijn rol als columnist onwaardig. Ik volg mijn geliefde club al bijna zeventig jaar heel bewust en heb er gevoelsmatig al die jaren veel lief en leed mee gedeeld.

Gedurende vele periodes van ups en downs, met onder andere Aad Bak, Cor van der Gijp, Pauke Meijers, Riny van Woerden, Henk Schouten, Coen Moulijn, Ove Kindvall, Wilem van Hanegem, Wim Jansen, Franz Hasil, Atilla Ladinsky, Lex Schoenmaker, Peter Houtman, Joszef Kiprich, Julio Ricardo Cruz, Pierre van Hooijdonk, Graziano Pellè, Roy Makaay, John Guidetti, Dirk Kuyt en Nicolai Jorgensen.

In de eerste tien jaren van het betaalde voetbal speelde Feyenoord droomvoetbal met korfbaluitslagen tegen Ajax (9-5), De Volewijckers (11-4), NAC (10-0) en GVAV (7-4 zege na een 1-4 ruststand) maar ook veel uitglijders tegen middenmoters en dan vooral in uitwedstrijden.

In de jaren zestig werden we vier keer kampioen, twee keer pakten we de bekerwinst en als eerste Nederlandse club werd de halve finale in het Europacup-toernooi bereikt. In de eerste helft van de jaren zeventig werden we Europese en wereldtop met EC I, Wereldbeker en UEFA-Cup alsmede 2 landstitels maar daarna volgden heel veel magere jaren en in totaal nog maar vier kampioenschappen: in 1984, 1993, 1999 en 2017. Veel te weinig natuurlijk voor zo’n grote club al won Feyenoord gedurende die decennialange periode nog wel 7 nationale bekers (1991, 1992, 1994, 1995, 2008, 2016 en 2018 en ook 4 Johan Cruijff-schalen (1991, 1999, 2017 en 2018).

In mijn jongere jaren kon ik er wakker van liggen als Feyenoord verloor maar in de loop der decennia heeft zich wel een dikke laag eelt op mijn rood-wit-zwarte ziel gevormd. Gerard Cox had in zijn rol van columnist in de Feyenoord-krant de mantra “Feyenoorder ben je niet voor je lol:” En dat is nog steeds een granietharde waarheid en realiteit. Ik kan dat met exact driekwart eeuw verblijf op onze blauwe planeet volstrekt beamen.

Ook ten aanzien van dit seizoen is enige kritiek toch wel op zijn plaats. Natuurlijk, we staan bovenaan en dat is zonder meer fantastisch maar in een seizoen waarin Ajax thuis gelijk speelt tegen Volendam en PSV uit verliest van FC Groningen en Emmen had je een straatlengte voor moeten staan op deze clubs en dat is toch wel degelijk nagelaten. Maar goed, we doen nog mee aan de titelrace en de positieve kant van het verhaal is dat we ook niet een traditionele thuisnederlaag tegen Ajax hebben opgelopen.

En ook in de lastige uitwedstrijd tegen FC Twente niet de bietenbrug zijn opgegaan. En in de Kaasdragerstad hebben we zelfs overtuigend gewonnen (1-3). Bovendien zijn we dus als gevolg van arbitrale blunders ook een substantieel aantal punten mis gelopen want ook tegen FC Utrecht werd een zuivere goal wegens vermeend buitenspel afgekeurd. Maar de Domstedelingen hebben ons wel weer een dienst bewezen door in Alkmaar AZ op 5-5 te houden en dat is best wel knap. En dat gun ik een hele goede vriend van mij met een 24-karaats hart voor de (naast Feyenoord en ADO Den Haag) derde enige echte volksclub van Nederland van harte!

Ajax lijkt meteen na het ontslag van Schreuder een nieuwe succesvollere weg te hebben ingeslagen door op Woudestein met een geflatteerde 1-2 stand te zijn gaan rusten. En uiteindelijk werd toch ruimschoots met 1-4 gewonnen. De achterstand op Feyenoord is hiermee weer tot vijf punten terug gebracht. PSV won natuurlijk ook thuis gemakkelijk van Go Ahead Eagles waardoor het ons tot op vier punten is genaderd. De weg naar de Goalsingel is dus nog heel erg lang en ongewis.

Volgende week een nieuwe cruciale wedstrijd, nu thuis tegen de Zwartrokken. Daar hebben we prima statistieken van maar dat geeft geen enkele garantie op een goede afloop. Vorig seizoen wonnen we uit met 0-4 maar kwamen we thuis heel goed weg met een remise dankzij een hevig door de Lampen aangevochten pingel (want een soort van aangeschoten hands, maar wel in de baan van een hard schot dat zo maar een treffer had kunnen opleveren) in de slotfase van de wedstrijd. En Feyenoord speelde toen ongetwijfeld ook wel enigszins met de handrem erop omdat het kort daarna de finale van de Conference League moest spelen.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart