COLUMN: Afscheidsfeestje werd horrorparty

Beste Feyenoord-vrienden,

Als ik met zo’n titel als hierboven van wal steek gaat het uiteraard niet om de festiviteiten rondom het afscheid van Robin van Persie en Giovanni van Bronckhorst, maar uiteraard om de sportieve barrelpartij die ons rondom dit afscheid weer eens werd voorgeschoteld. Een afscheid waarvan ik een dag tevoren nog ernstig twijfelde of ik daar wel naar toe zou gaan. Want er waren weer volop werkzaamheden aan het spoor die vervangend busvervoer noodzakelijk en die dus forse vertragingen onontkoombaar maakten. Ook ik had bij voorbaat al geen goed gevoel over het verloop van deze wedstrijd om een vetleren medaille tegen onze Haagse vrienden van die kleinere residentiële volksclub.

Uiteindelijk besloot ik ondanks een op Moederdag nog in leven zijnde bijna 100-jarige dementerende moeder toch maar te gaan, mede gezien het afscheid van beide deeltijd-Feyenoorders die tijdens de bloeitijd van hun actieve voetballoopbaan ver verwijderd van De Kuip hun zakken dus elders vulden met vele miljoenen. Helaas lieten onze “favorieten” waarvan ik tegen beter weten in hoop er volgend seizoen niet al te veel van terug te zien in De Kuip zich er echter toch weer eens toe verleiden een flink potje van deze wedstrijd om des keizers baard te maken. Ondanks het vooraf georganiseerde vlagvertoon op de tribunes, ondanks de breed uitgemeten festiviteiten achteraf, ondanks het mooie weer, ondanks het wederom uitstekend erbij liggende veld, ondanks een weer volle Kuip, ondanks alles dus.

In de wetenschap dat mij ook weer een lastige en dus vermoeiende thuisreis te wachten stond hield ik het ongeveer een kwartier voor de optische kwelling voorbij zou zijn voor gezien en liep naar de tramhalte aan de Maaszijde van het stadion, uit voorzorg omdat er mogelijk geen treinen meteen na de wedstrijd zouden gaan rijden in verband met het uitgebreide afscheidsprotocol. En zo toch, dan nog is de tram een redelijk alternatief voor de trein om bij het Centraal station uit te komen. Of het zo moest zijn struikelde ik bij de halte aangekomen bijna en kon mij in wat men bij de spoorwegen “de ballast” (de rails naast het perron) noemt staande houden, toen ik recht in het gezicht keek van een van de beste Feyenoorders die de nationale Wereldbekerprimeurhouder ooit rijk is geweest.

Wimpie Jansen, een generatiegenoot, inmiddels toevallig net zo oud geworden als ik (iets ouder zelfs) maar qua herkenbaarheid nog geen steek veranderd. Hij pakte mij met een bezorgd gelaat bij de arm met de hartverwarmend overkomende woorden “Pas op mijnheer!” en ik kon niet anders dan toch ietwat verrast reageren met een beleefd “Bedankt, mijnheer Jansen”. Want er gaan dagen voorbij dat ik deze legendarische middenvelder van ons dierbare Feyenoord niet tegen kom op straat. Good old en altijd betrekkelijk bescheiden gebleven Wim Jansen. Als wereldvoetballer en latere toptrainer reeds een sportieve gentleman, maar als gewoon burgerman op zijn vierkante meter dus ook door en door innerlijk beschaafd. De vrouw die bij hem liep riep ik nog – wijzend op de grote voetballer van weleer die onder meer Giovanni Rivera voetballend in zijn zak stak - toe: “Dat waren betere tijden!” en liep toen maar snel door naar een meer strategischer instapplek onder de abri’s van de tramhalte.

De “quick meeting” met de man die ooit samen met Willem van Hanegem en Franz Hasil het beste clubmiddenveld ter wereld vormde herinnerde mij voor even weer aan lang vervlogen tijden, toen Feyenoord samen met de nieuwe kampioen en bekerhouder van Nederland internationaal furore maakte. Wat een contrast met de huidige status quo! Wat een teloorgang.

Nu ik dan toch ook indirect verwijs naar die andere club uit de residentieloze hoofdstad: wat was ik woensdag opgelucht dat het in ieder geval geen treble gaat worden. Deze “dubbel” is al erg genoeg, maar daar sluit ik mij gewoon voor af. Ik heb mij jaren lang in mijn columns met redenen omkleed afgezet tegen PSV dat bij mij in de regio speelt, maar sinds dit seizoen ben ik weer helemaal terug in hetzelfde vertrouwde kamp als van veruit de meeste Feyenoord-supporters. Het 020-gedweep op het grote scherm in de huiskamer werd steeds ondraaglijker, onverteerbaarder, ongenietbaarder en uiteindelijk niet meer te harden. .De Ajax-hype kende werkelijk geen grenzen, van het ochtendprogramma van WNL waar die Maaike Timmermans bijna dagelijks een orgasme kreeg van haar verafgode Zodenzonen (vrij naar Gerard Cox) tot aan de kleine uurtjes met Jeroen Pauw en met andere opportuun-extroverte Ajacfielen.

Ik vraag mij ook in middels af wat die Eric Gudde nu eigenlijk doet bij de NVB? Bijvoorbeeld naar aanleiding van wat de zware straf betreft die Feyenoord nu weer in ontvangst gaat nemen met dank ook aan de kennelijke Feyenoord-haters in bedrieglijke rood-wit-zwarte outfit die telkens maar weer illegaal vuurwerk afsteken in De Kuip. Afgezien nog van het feit dat daartoe dit seizoen weinig reden was met nu al negen bij elkaar gesprokkelde competitienederlagen op zak is dat die onverlaten zwaar aan te rekenen.

Nu hoeft wat de positie van Gudde betreft niemand mij op juridische wijze uit te leggen dat het werkterrein van een directeur Betaald voetbal strikt gescheiden is van het werk van de openbaar aanklager, maar van het in de loop der decennia danig gecultiveerde 020-prerogatief binnen de geenszins “nationale”en vooral “niet-Koninklijke” NVB zou de voormalige belastinginspecteur achter de schermen toch wel wat meer sloopwerk en de nodige innovatieactiviteiten mogen verrichten. Ik verwijs nog maar eens naar het historische feit dat Van Persie ooit bijna werd gemolesteerd op “De Toekomst”, daarbij gelukkig nog in bescherming genomen door Ajacied Daniël de Ridder, en waarvoor Ajax nauwelijks straf kreeg. Ja een paar winstpunten in mindering voor Jong Ajax, tjonge jonge wat was dat een zware straf.

https://www.vi.nl/nieuws/feyenoordspelers-belaagd-bij-duel-jong-ajax
https://voetbalflitsen.nl/wtf/9yzs0k/robin-van-persie-werd-in-feyenoord-jeugd-mishandeld-door-ajax-supporters-dacht-dat-ik-doodging

Wij werden ooit vanwege misdragingen door Feyenoord-supporters uit een UEFA Cup-toernooi gekieperd, tot grote frustratie van de toenmalige trainer Erwin Koeman. Terwijl dat nota bene in Nancy gebeurde, onder auspiciën van de vooraf nadrukkelijk gewaarschuwde thuisclub. Het zal wel weer Calimero-gepiep van mij zijn, een dergelijk verwijt is als laaghangend fruit.

Feyenoord is, rekenend vanaf de titelwinst van 2017 nu weer helemaal terug bij af na het thans bijna voorbije rampenseizoen met 9 nederlagen, 5 gelijke spelen, een kansloze 4-0 nederlaag uit tegen AS Trencin in de voorronden van de EL en als klap op de vuurpijl ook nog met een 0-3 uitschakeling voor de beker in eigen huis door de voormalige aartsrivaal (rivaal zijn wij al lang niet meer voor het meer dan ooit kapitaalkrachtige Ajax). Feyenoord haalt nu zonder dat een nog niet benoemde opvolger voor Van Geel daar iets van kan vinden de als hoofdcoach uiterst onervaren Jaap Stam binnen, die gisteren thuis maar weer eens kansloos verloor, ditmaal van VVV Venlo, en die eerder dit seizoen ook thuis verloor van De Graafschap. Moeten we daar volgend seizoen de oorlog mee winnen?

Ik wens de nieuwe technisch directeur alvast veel sterkte toe bij het vervullen laat staan voleinden van en schier onmogelijke missie bij de moeilijkste want meest complexe club van Nederland. Een club met een roemrucht verleden, die de hoogst haalbare prijs voor een clubteam op 9 september 1970 won in nog steeds het mooiste en meest traditionele maar ook zwaar gedateerde en dus zwaar verouderde voetbalstadion van Nederland. En die nu is afgezakt tot een subtopper in een Mickey Mouse-competitie, bijgenaamd Eredivisie.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart