COLUMN: De wet van Murphy doet weer feilloos haar werk

Beste Feyenoord-vrienden,

Dat Feyenoord linksom of rechtsom de “voormalige” klassieker (“das war einmal, viele Jahre her”) zou verliezen stond voor mij bij voorbaat wel vast. Je mag niet in complottheorieën geloven, maar het was wel zeer opmerkelijk dat uitgerekend de fluitende joker Makkelie samen met VAR-grapjas Dieperink deze cruciale wedstrijd kregen toegewezen. Makkelie, die er quasi-serieus van wordt verdacht al vele jaren in een Ajax-pyjama te slapen. Zowel die pingel als het beslissende doelpunt uit een doeltrap die een corner had moeten zijn tonen voor velen weer onomstotelijk aan dat het aan alle kanten rammelt bij de (K)NVB en zijn uiterst controversiële arbitrage, de zogenaamd beste scheidsrechter van Nederland voorop. Het lijkt werkelijk nergens naar.

Toch zal de bestuurlijke en technische leiding van Feyenoord, en zeker ook die op het veld, de hand stevig in eigen boezem moeten steken. Want 1 punt uit de laatste vier wedstrijden toont aan dat het op ronduit dramatisch mis is met ons dierbare club van Zuid. En dan krijg je zoiets als de Wet van Murphy: alles wat er fout kan gaan gaat dan ook fout. En niet zo’n beetje ook. En niet alleen in de competitie, want ook bij de Champions League wordt een geweldige maar ook wel gelukkige triomf op Bayern München gevolgd door een sportief debacle dat haar weerga niet kent. Daarmee werd zelfs de 5-0 zeperd tegen Real Madrid uit lang vervlogen tijden (22 september 1965) door weliswaar geen ruimere nederlaag, maar wel door een afgang met grotere cijfers overtroffen.

En al die sportieve ellende valt primair Dennis Te Kloese aan te rekenen. Hij heeft ten eerste niet gezorgd voor een gelijkwaardige opvolger van Arne Slot, maar veel desastreuzer is dat hij de in de afgelopen zomerperiode vertrokken sterkmakers niet afdoende heeft vervangen. De huidige mix van trainer(s) en selectie schiet hopeloos te kort en heeft geleid tot een uiterst labiele prestatiecurve, gekenmerkt door extreme successen (voornamelijk in de CL) en even extreme uitglijders. Wat dat laatste betreft: Salzburg thuis en Lille uit. Geen stootkracht en doeltreffendheid voorin, geen hechte defensie en een weinig scorend middenrif. En tot overmaat van ramp een fragiele eerste doelman die van uiterst dun kristalglas lijkt te zijn geslepen en nu weer voor vele maanden is uitgeschakeld. Met Justin Bijlow, in goeden doen een wereldkeeper, kunnen we echt niet verder.

Wellenreuther leek net als twee jaar eerder met zijn toenmalige spectaculaire redding tegen de boys uit de residentieloze hoofdstad ook nu weer de show te stelen, maar had dus de pech dat zijn gestopte pingel slechts uitstel van executie was, met dank aan de falende arbitrage. Maar ook het lakse verdedigen bij zo’n laatste aanval van Ajax uit een onterecht gegeven doeltrap is natuurlijk hemeltergend.

Ja, en dan de beschamende afgang in Lille, in de late Middeleeuwen een prominente Bourgondische handelsstad die de naam van Rijsel droeg. De plaatselijke ploeg is bepaald geen zacht eitje, maar zeker ook geen topploeg à la Bayern München. Dat we daar als een speeltuin te kijk werden gezet met een monsterlijke nederlaag tart alle beschrijvingen daaromtrent.

Zo kunnen we echt niet verder, hetgeen ook gisteren, ondanks alle arbitraire dwalingen welke ook het verlies in de hand werkten, weer onomstotelijk is aangetoond. En nu Santi nog om vijf voor twaalf van de nog tot morgenavond in Nederland door lopende transferperiode naar onze komende CL-tegenstander is verkast blijkt ook de uiterst trage handelwijze van Te Kloese weer fnuikend. Hij zou onze club een grote dienst bewijzen door vanwege dit rampzalige en qua vooruitzichten financieel zeer schadelijke seizoen de eer aan zichzelf te houden en op te stappen. En uiteraard ook de ostentatief falende Brian Priske mee naar buiten te nemen.

En als dat laatste nu allemaal niet gebeurt, is de kans natuurlijk levensgroot dat dit scenario zich na woensdagavond alsnog voltrekt.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart