COLUMN: Wisselvalligheid blijft troef

Beste Feyenoord-vrienden,

Was het maar zo dat de titel van deze column alles-verklarend is voor de wederom zeer teleurstellend prestatie van ons dierbare Feyenoord. Voor de derde achtereenvolgende keer in de eigen Kuip op een remise uitkomen tegen middenmoter Fortuna Sittard en deze keer zelfs nog op de valreep in de wacht gesleept. En dat vier dagen na de spectaculaire inhaalrace tegen zo’n beetje de rijkste club ter wereld. Het is helaas niet alleen een kwestie van ups en downs, hoezeer wij dat als supporters ook als zodanig ervaren. En het is zeker ook niet alleen een kwestie van domme pech dat de ene na de andere riante kans op amateuristische wijze om zeep werd geholpen, zodat uiteindelijk een onverwachte wereldgoal van Santiago Gimenez de kwakkelende thuis- en topclub voor een nóg grotere afgang moest behoeden.

Nee, dat veelal ostentatief missen van nauwelijks te missen kansen is primair een kwestie van onkunde. Ik was in mijn actieve voetbalperiode als scorende spits een amateurtje in de toentertijd nog bestaande en bescheiden onderbond, de RVB. Maar als ik vanaf mijn min of meer “vaste” plek in vakkie UU tot mijn leedwezen zie hoe droomkansen niet besteed zijn aan de meeste voetbalmiljonairs op het veld, dan wellen in mijn geheugen herinneringen op van momenten uit lang vervlogen tijden dat ik er flink van langs kreeg van mijn medespelers wanneer ik zo’n riante kans onbenut liet. Je moet er bij wijze van spreken voor gestudeerd hebben wil je zo’n bal niet in de touwen jagen.

Waar het dus vooral aan schort bij ons verder best aardig ballende elftal is vooral het pijnlijke gebrek aan scorend vermogen en dan met name vanuit het middenrif. Daar ontbreekt elke vergelijking met het veruit superieure middenveld van bijvoorbeeld PSV. En dat gaat ons steeds meer opbreken.
Ik weet het, ik behoor nog tot de gelukkige generatie uit de tijd dat Feyenoord de beste middenveldbezetting uit de roemruchte clubgeschiedenis had en destijds met straatlengte ook het beste middenveld ter wereld. Wim Jansen, Willem van Hanegem en Franz Hasil. Dat trio is voordien nooit en ook nadien nooit meer overtroffen. Maar ik ben ook reëel genoeg om never nooit niet enige vergelijking met dat supertrio te maken. Want dat is bij voorbaat een kansloze missie.
Zolang we met onze huidige mogelijkheden bij het arrogante en ons onderschattende Manchester City alle ruimte krijgen lukt het ons nog wel de bal tussen de palen door te jagen of zoals Santi deed met de borst vooruit het doel in te duwen.

Maar zodra mindere voetbalgoden op bezoek komen of ons als gastheren ontvangen die uiterst compact spelen en de gelede harmonicabus parkeren blijken we een machteloos zwoegende ploeg van ploeteraars. En komt er dan toch nog die onvermijdelijke kans, dan wordt die op bijna aandoenlijk wijze gemist. Dat kan echt niet alleen met domme pech worden afgedaan, al speelde dat uiteraard ook wel een rol.
Daar kwam zaterdagavond nog bij dat we een hele reeks aan corners onbenut lieten en Fortuna zijn naam weer eens eer aandeed door uit die ene corner die zij in die eerste helft mochten nemen dat buitenkansje meteen konden verzilveren dankzij een schipperende verdediging met een over de bal maaiende Paixão en een niet in zijn doelgebied bij corners heersende Wellenreuther.

In de tweede helft was Feyenoord vanwege dat gebrek aan scorend vermogen lange tijd onmachtig om die zwaar onverdiende achterstand weg te werken. Het duurde dus tot de slotfase van de wedstrijd eer Santi de stand in ieder geval gelijk wist te trekken. Maar toen stond ik al op het perron van station Stadion Feyenoord om nog met de trein tot in Deurne te kunnen komen. Ik was al om 15.45 uur met de e-bike van huis richting station Deurne vertrokken en keerde om 00.15 uur weer huiswaarts om de nationale wereldbekerprimeurhouder alsmede de eerste én laatste Nederlandse Europawinnaar en Europacup-finalist met pijn en moeite gelijk te zien spelen tegen een bescheiden middenmoter uit Limburg.
Met dit gelijke spel zijn alle kansen op de titel definitief vervlogen en is ook de tweede plaats een vrijwel onhaalbare zaak geworden met nog uitduels tegen PSV, FC Twente, AZ en Ajax voor de boeg in het verdere verloop van de huidige competitiejaargang. Zelfs een eventuele bekerwinst zou deze uitzichtloze positie jegens het miljoenenbal van de Champions League financieel bij lange na niet meer kunnen goedmaken.

Het zou niet correct zijn daarvoor alleen Priske verwijtend aan te kijken, want ook in het samenstellen van de huidige selectie heeft, zeker in vergelijking met het oppermachtige PSV, de technische leiding van Feyenoord jammerlijk gefaald.

ForLife en ForEver
Rood-Wit-Zwart
Feyenoord-hart