COLUMN: Benfica bleek inderdaad andere koek!

Beste Feyenoord-vrienden,

Sjonge jonge, ik moest vorige week in mijn column nodig schrijven dat Benfica (en aanstaande woensdag AS Monaco) ander koek zou zijn dan FC Dordrecht, KRC Genk en Cercle Brugge. Maar zelfs ik had daarbij niet met een 5-0 zeperd rekening gehouden. Men zal in de residentieloze hoofdstad en in de voormalige Lichtstad niet gespeend van enig leedvermaak kennis hebben genomen van dat debacle. De een zijn dood is de ander zijn brood, ook psychologisch gezien. Maar mijn jongste zoon herinnerde mij eraan dat twee jaar geleden tijdens de voorbereiding op Varkenoord met 0-7 van Kopenhagen werd verloren en dat seizoen werden we toch mooi landskampioen, dat dan weer ter relativering.

Ik zou overigens nooit in deze voorbereidende fase van een cruciaal seizoen inclusief deelname aan de Champions League een vriendschappelijke uitwedstrijd tegen Benfica hebben gearrangeerd. Vanuit mijn historisch referentiekader al niet, dat zich in de loop van bijna zeventig rondom ons dierbare Feyenoord heeft gevormd. En zoals ik vorige week uiteenzette delen we met Benfica niet bepaald een voor ons roemrijk verleden. Integendeel. En dan is het bij wijze van spreken spelen met de duvel om een uitwedstrijd tegen de Portugese grootmacht te ballen. Voor de nieuwbakken trainer ook geen bemoedigende binnenkomer, al zou hij met deze granietharde sportieve les wellicht zijn voordeel kunnen doen. Voor hem in ieder geval geen wedstrijd om snel te vergeten, de wet van Murphy was er onverkort op van toepassing.

Maar wij als supporters moeten maar snel weer de blik voorwaarts richten. Over twee dagen ontvangen we een andere topclub in eigen huis. Daar delen we trouwens ook geen gelukkige traditie mee. In 1992 ontmoetten we de club uit het Prinsdom in de halve finale van het toenmalige EC II toernooi voor bekerwinnaars. Het werd op 1 april van dat jaar 1-1 in het casinostaatje en veertien dagen later in De Kuip 2-2. En destijds telden bij remises de uitgoals nog dubbel en vlogen wij er dus uit. In totaal tot drie keer toe zou Feyenoord tot de halve finale van dat toernooi voor bekerwinnaars doordringen maar dus nooit tot de finale. Woensdag derhalve de volgende lakmoesproef voor Priske en op de achtergrond ook die voor Dennis te Kloese, die in zijn “tweede” rol als technisch directeur nog steeds primair verantwoordelijk is voor de samenstelling van de selectie. Ook hij zal danig in verlegenheid zijn geraakt door deze klassieke afgang tegen de Portugezen. We verloren altijd in Lissabon maar nog nooit met zulke grote cijfers.

Ja en dan wacht zondag een vele malen belangrijkere wedstrijd, die om de JC -schaal. En dus om de eerste prijs van het kersvers nieuwe seizoen. Vorig jaar verloren we die als kampioen in de eigen Kuip, maar nu moeten we afreizen naar de Frederiklaan in Eindhoven. Het zou mij heel wat waard zijn indien we juist die wedstrijd winnen van de zogenaamd zo warme club uit Lampegat. Gio van Bronckhorst won de prijs der prijzen twee keer achter elkaar. In 2017 thuis tegen Vitesse met 4-2 en een jaar later in Eindhoven van PSV via strafschoppen na een 0-0 remise. Moge ons kind van de club als voorbeeld dienen voor Brian Priske, al heb ik er een zwaar heeft in. Maar je weet maar nooit hoe de spreekwoordelijke koe een haas vangt, dus laten we niet bij voorbaat doemdenken (zo houd ik mijzelf voor).

Het is vandaag ook alweer exact 56 jaar geleden dat ik als dienstplichtige werd ingelijfd bij (toen nog) Hare Majesteits Koninklijke Luchtmacht. Dat was in een jaar waarin Feyenoord ondanks vijf punten voorsprong als winterkampioen (toen nog twee punten bij een overwinning) weer net niet kampioen was geworden, maar wel aan de vooravond stond van het meest glorieuze tijdperk uit zijn bestaan. Want in 1969 de dubbel (kampioen en beker) in 1970 Europees en Wereldkampioen en in 1971 weer landskampioen na een historische uitwedstrijd in het Olympisch Stadion ten koste van het Ajax van Cruijff en Keizer (1-3), ook al werd de titel formeel pas in de daarop volgende en laatste competitiewedstrijd thuis tegen Haarlem zeker gesteld (2-1, beide goals van mijn oude held Ove Kindvall)!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart