COLUMN: De Januskop van Feyenoord

Beste Feyenoord-vrienden,

Tjonge jonge wat had men het in Eindhoven en omgeving afgelopen dagen druk met een - uiteraard hun inziens – glaszuivere, maar niet gegeven, pingel inclusief twee keer geel = rood. Waarmee men impliciet de aandacht afleidde van het volkomen ontbreken van hun gewaande superioriteit, gepaard gaande met provinciaalse relatieve deprivatie en geïnternaliseerde verongelijktheid.

Zo dat is een nogal archaïsche volzin waarbij zij die maatschappijleer niet in hun vakkenpakket hadden zitten maar even moeten googelen. En wat zat ook die welbespraakte allemansvriend (Feyenoord, Ajax of PSV, overal wordt brood gebakken toch?) na afloop voor de camera’s te griepen en zijn gal te spuwen. Zelfs Jules de Corte werd er bij gehaald.

Nu waren er daar meer van, zo is er een gelijknamige rijwielhandel in Neerkant en een tegelzetter in Liessel waarmee ik beide ooit zaken heb gedaan, maar Peter Bosz doelde juist op die derde en meer bekende persoonlijkheid welke Nederland als visueel gehandicapte zanger uit mijn huidige woongemeente ooit vergaste op het melancholieke “Ik zou wel eens willen weten!”

Op de sociale media ging het helemaal los, de wedstrijd moest vanaf die alsnog te geven pingel en rode kaart worden overgespeeld en Feyenoord speelde altijd thuis. De werkelijkheid is echter dat Feyenoord in het betaalde bekervoetbal zestien maal uitkwam tegen PSV waarbij negen keer in Eindhoven en zeven keer in Rotterdam. En wat die terecht óf onterecht niet gegeven pingel betreft, daar zijn de meningen nog steeds over verdeeld. Ook gezien het commentaar van de bijna tachtigjarige Van Hanegem hieromtrent.

Vorig seizoen won PSV met 4-3 in Eindhoven van ons dierbare Feyenoord via een corner die geen corner was. Daar heb ik in Eindhoven en wijde omgeving nooit een wanklank over gehoord of gelezen. En ik kan nog wel meer wedstrijden ophalen uit de voetbalhistorie waarbij Feyenoord in Eindhoven zwaar werd benadeeld. Op 26 april 1998 maakte Feyenoord in het Philips-stadion in de tweede helft een 3-0 achterstand bij de rust goed en had de doorgebroken Cruz op de valreep nog voor 3-4 kunnen zorgen als de na afloop van die wedstrijd met pensioen gegane Hans Reygwart niet “zekerheidshalve” op dat cruciale moment de wedstrijd had afgefloten.

En dan die keer dat PSV-keeper Gomes in zijn eigen doel gewoon uitgleed waarna een zuivere goal van Feyenoord vanwege een vermeende overtreding werd afgekeurd. Maar ook de historische 0-1 zege op 11 april 1991 werd gemarkeerd door een zeer zwak fluitende Van Vliet die niettemin niet wist te voorkomen dat Feyenoord zeer verdiend won.
https://www.youtube.com/watch?v=G4DdxihzklQ

Dat gebeurde ruim een maand na een ontluisterende 6-0 nederlaag in datzelfde stadion (op 3 maart 1991) hetgeen de toenmalige trainers Gunder Bengtsson en Pim Verbeek de kop kostte ten faveure van Wimpie Jansen. John de Wolf ontbrak bij die zeperd maar de Rambo van Feyenoord deed een maand later wél mee bij die 0-1 bekeroverwinning en vervulde daarbij een heldenrol door Romario uit te schakelen welke bij die 6-0 maar liefst vier keer had gescoord.
https://www.rijnmond.nl/nieuws/140711/de-ommekeer-voor-feyenoord-in-1991

Helaas, zoals ik een paar columns terug in andere woorden betoogde, heeft Feyenoord een Januskop. Het is een club met twee gezichten. De Wereldbeker en Ut Arad. Het schier ongenaakbare PSV uitschakelen voor de beker en dan weer hopeloos falen tegen FC Twente. Tot het jammerlijk missen van een penalty aan toe. De eerst zo gevierde Santiago Gimenez is momenteel verschrompeld tot een figurant.

Het eerder onder Slot en Pusic zo sprankelende Feyenoord is een tandeloze tijger geworden. Het spel is met al die combinaties voor eigen doel en de vele terugspeelballen op de keeper langzaam aan niet meer om aan te zien. Althans in mijn beleving. En als een tegenstander de bus parkeert wat nu in de meeste gevallen een feit is, dan bakt Feyenoord er aanvallend niets meer van.

Corners en voorzetten zijn matig tot slecht en kansen worden hopeloos gemist, tot zelfs een elfmetertrap aan toe. Uitgerekend Jószef Kiprich kwam vandaag op visite, de man die never nooit niet een strafschop voor Feyenoord miste. Hij kwam eens van de bank om meteen een strafschop te nemen op toenmalig PSV-doelman Stanley Menzo en scoorde feilloos de gelijkmaker en later ook nog de winnende 2-3. En in Eindhoven zelf scoorde hij op 4 oktober 1992 op de valreep uit een penalty de kostbare gelijkmaker mede waardoor Feyenoord aan het eind van dat seizoen na negen jaar weer eens de landstitel pakte.

Het was gisteren dus ondanks dat de wedstrijd grotendeels op de helft van de Tukkers werd gespeeld armoe troef en we hadden weer het geluk, alleen helaas niet die van een winnaar, dat FC Twente zo dom was in zijn eigen buitenspelfuik te zwemmen bij een extreem doelrijpe counterkans. En daarmee werd het drama voor ons dus vooralsnog niet compleet.

Maar indien we zo door tobben als we nu doen wordt het met recht nog een dramaseizoen. Dat schrikbeeld kan eigenlijk alleen nog voorkomen worden met het na vierendertig wedstrijden eindigen op de tweede plaats dat recht geeft op het miljoenenbal van de Champions League én met het winnen van de beker als enige nog in het toernooi overgebleven Nederlandse topploeg.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart