COLUMN: Jorien is back in town (maar niet bij Feyenoord)

Beste Feyenoord-vrienden,

Jorien van den Herik was ooit een soort van redder van Feyenoord. Begon in 1984 als geldschieter van een naderhand bijna failliete boedel en nam in 1992 het voorzitterschap over van Amandus Lundqvist met de historische motivering dat hij er graag zelf bij was als hij zijn geld kwijt zou raken. Als hoogste baas regeerde hij Feyenoord met strakke hand hetgeen hem de bijnamen Grote Kale Leider én Stalin aan de Maas opleverde.

Hij was best wel succesvol met 3 bekers (1992, 1994 en 1995), twee landstitels (1993 en 1999), twee supercups, thans JC-schaal geheten (1991 en 1999) en last but not least als absolute hoofdprijs de UEFA-Cup in 2002, twee dagen na de tragische moord op Pim Fortuyn. Jammer dat hij Pi-air een jaar later als doorslaggevende factor niet alle eer gunde van dat grote Europese succes maar de allesbepalende koningsschutter en mega-vrijetrappenspecialist naar het Turkse Fenerbahce liet vertrekken in plaats van financieel met hem rond te komen.

Dat vond ik persoonlijk de eerste echt grote fout van Jorien. Het zal wellicht psychologisch ook iets te maken hebben gehad met de bizarre 1-4 nederlaag in de bekerfinale 2003 tegen FC Utrecht en waar Feyenoord-hater Ruud Bossen arbitrair gezien een uiterst dubieuze rol had gespeeld, evenals de (K)NVB zelf door uitgerekend die in Feyenoord-kringen zeer omstreden scheidsrechter aan te wijzen voor de eindstrijd.

De bond had wat goed te maken met FC Utrecht aangezien die club een jaar eerder de beker tegen Ajax was misgelopen doordat grensrechter Ronald Kloeg de ostentatief buitenspel staande Wamberto over het hoofd had gezien. En zo wonnen de Utrechtenaren de Bossen-beker waar het een jaar eerder de Buitenspel-beker aan Ajax had moeten laten.

Jorien zou echter nog een veel grotere (tactische) fout maken. Want waar de supporters jaren eerder een premie-effect lening met Feyenoord hadden kunnen afsluiten tegen een vaste rente van 2 % (met kans op méér rendement in geval van grote successen zoals in 2002 dus plaats vond), deed hij tijdens een tv-uitzending de onhandige mededeling zelf een lening aan Feyenoord te hebben verstrekt van 12 %, al relativeerde hij dat later omdat het een fictieve rente zou zijn die nooit werd uitbetaald.

Maar de geest was uit de fles, het al dan niet fictieve hoge percentage viel zeer slecht bij het Legioen en daarna was het een kwestie van tijd eer hij het veld moest ruimen. Dat lot had hij mijns inziens niet echt verdiend, gezien zijn ontegenzeggelijk grote verdienste voor de club gedurende de veertien jaren die aan zijn val per 4 december 2006 vooraf gingen. Maar het Legioen woog die zaken niet tegen elkaar af, zo werkt dat nu eenmaal meestal niet.

Jorien won overigens in diezelfde periode wel een lang juridisch gevecht met de FIOD, eerst bij de arrondissementsrechtbank, daarna het gerechtshof en tenslotte ook in cassatie bij de Hoge Raad. Het Openbaar Ministerie bleek een slechte verliezer om Jorien tot aan de hoogste rechterlijke instantie van ons land te vervolgen. Uiteindelijk werd Jorien dus tot drie keer toe, in eerste aanleg tot in hoogste resort, vrijgesproken.

Ik heb de eer gehad Jorien een keer bij toeval te kunnen interviewen in de trein, toen hij op weg was naar Rotterdam voor een ander interview met Hugo Borst. Als toen reeds de wekelijkse columnist zijnde (inmiddels 22 jaar) kon ik van de opportune gelegenheid gebruik maken en Jorien, als mens gewoon een aardige man, was daartoe ook bereidwillig.

Maar nu is hij – inmiddels 79 jaar oud - een heel andere maatschappelijke deur binnen gestapt, die van de politieke partij namens welke ik in Deurne sinds vorig jaar gemeenteraadslid mag zijn, te weten 50Plus. Afgelopen zaterdag werd hij in het Utrechtse Beatrix-gebouw tijdens de landelijke Algemene Ledenvergadering van 50Plus gekozen tot algemeen voorzitter van de partij.

Eigenlijk vrij onverwachts en door velen als een soort van coup ervaren. Maar ja, zo kan het gaan in een democratisch ingerichte politieke partij. Jeroen verklaart zelf geen politieke ambities te koesteren, doch ambieert van een partij die gezien haar potentiële achterban tot veel in staat zou moeten kunnen zijn een professionele organisatie te maken.

We gaan het zien. Jorien is back in town, maar dan anders. En hij staat erom bekend géén voorstander te zijn van een nieuw stadion. Hij is stellig van mening dat De Kuip ingrijpend moet worden gerenoveerd. Waarvan akte. Zolang 50Plus als partij in de marge van de landelijke politiek verkeert doen zijn opvattingen ter zake er nauwelijks toe, maar zou hij slagen in zijn ambitieuze plannen, dan kan dat natuurlijk heel anders gaan worden.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart