COLUMN: Dit jaar geen prijzen, maar het had toch slechter gekund

Beste Feyenoord-vrienden,

Voor ons dierbare Feyenoord dit jaar geen prijzen, maar toch had het (veel) slechter gekund. Want als je de finale van een Europees toernooi haalt is dat toch een zeer opmerkelijke prestatie, hoe teleurstellend de afloop van dat eindspel ook was. Zelf was ik als oudgediende supporter beter gewend wat het winnen van finales betreft: in 1970 (2x), in 1974 en in 2002.

Deze keer liep het anders. Een schrale troost blijft wel dat we nog steeds en al twee decennia lang de laatste Nederlandse Europacupwinnaar zijn. Daar zou het komend kalenderjaar verandering in kunnen komen, aangezien Ajax vanaf nu op een lager Europees niveau verder gaat en op dat level al een paar jaar geleden tot en met de finale reikte. Manchester United bleek toen echter met 2-0 te sterk, zeer waarschijnlijk tot grote opluchting van veel Feyenoord-supporters.

Want laten we wel zijn, een internationale triomf voor de concurrentie betekent geenszins een nationaal feestje, maar integendeel het clubsucces van een rivaal dat tot in lengte van jaren tegen ons zou worden gebruikt. Toen Ajax in 1969 als eerste Nederlandse club de finale van het EC I-toernooi haalde zat ik nog als dienstplichtig korporaal bij (toen nog) Hare Majesteits Koninklijke Luchtmacht in Hessisch-Oldendorf (Bondsrepubliek) en moest ik dat feit van elke Ajacied die ik in de kazerne of op de raketbasis tegen kwam repeterend aanhoren.

Met als toevoeging dat wij ook (zes jaar) lang prat waren gegaan op het feit dat Feyenoord in 1963 als eerste Nederlandse club de halve finale had gehaald (na zeges op het Zwitserse Servette, het Franse stade de Reims en het Hongaarse Vasas Budapest). Kennelijk zat dat andersom dus ook flink dwars en diep, dat de zich altijd zo superieur achtende Ajacieden zes jaar lang niet de beste in Europa waren geweest, althans wat de hoogste prestatie aller tijden namens Nederland betreft.

De Mokummers konden maar één jaar van die primeur genieten want Feyenoord won dus in tegenstelling tot Ajax een jaar eerder in 1970 wél de cup-met-de-grote-oren. Tja en al veroverde Ajax die in de jaren 1971 tot 1973 drie keer achter elkaar, de “eeuwige” nationale primeurs van Feyenoord van de éérste Europacup en de éérste Wereldbeker konden nooit meer worden overtroffen.

Toch maak ik mij ondanks het goede jaar dat we ook nog eens als koploper in de Eredivisie en dus als herfstkampioen 2022 afsluiten, om strategische redenen grote zorgen om Feyenoord. Want qua huisvesting staan we er met onze weliswaar imponerende maar wel zwaar gedateerde stadion niet best voor. Na jaren van gedoe van óf nieuwbouw (mijn grote voorkeur) óf renovatie zitten we nu met de brokken. Hadden we in beter tijden maar zaken gedaan, het zij richting de ene hetzij richting de andere optie. De materiaal- en bouwkosten rijzen momenteel de Kuip uit en Feyenoord is weliswaar weg van de financiële gevarenzone maar is nog steeds verre van een vermogende topclub. Een rijke traditie, een zeer roemrijk verleden, maar centen ho maar!

Ooit was dat heel anders. Een paar jaar voor de Tweede Wereldoorlog uitbrak en wij ruim acht maanden later ook werden bezet was De Kuip als eerste grote Nederlandse voetbalstadion opgeleverd. Het Olympisch Stadion was al negen jaar eerder gebouwd voor de Olympische Spelen van 1928, die in onze residentieloze hoofdstad werden gehouden. Dat was geen clubgebonden stadion en ook al zouden Blauw-Wit, DWS, het latere FC Amsterdam en bij Europese en Nederlandse topwedstrijden soms ook Ajax daar spelen, qua voetbalsfeer haalde dat stadion het niet bij De Kuip.

Pas in 1996 kon Ajax de Amsterdam Arena in gebruik nemen. Daarmee was de achterstand qua huisvesting op Feyenoord eindelijk ingelopen. De Kuip was inmiddels “gerenoveerd” maar dat kwam neer op een te korte kap die als een tafel over De Kuip was heen geschoven en waarbij nog steeds een groot deel van het publiek bij slecht weer de elementen moest trotseren. En behalve een gracht om het gerenoveerde veld (met verwarming uitgerust) en het nieuwe Maasgebouw bleef het voor het overige “ouwe meuk”.

En dat is het nu nog steeds. Voor grote internationale toernooien is de oude Kuip al lang niet meer geschikt en zo hebben we met onze controverse over nieuwbouw dan wel renovatie danig in eigen voet geschoten en ook nog eens heel veel geld verkwanseld. Tel uit je winst!

Het gaat niet meer om mij, want het zal mijn tijd wel duren. Ik ben inmiddels 75 jaar en dus met een nog beperkte levensverwachting, maar voor volgende generaties is dit geen geruststellende situatie. Ook de gemeente Rotterdam heeft in dit dossier een buitengewoon zwakke rol gespeeld. Hoezo niet lullen maar poetsen? Er is getalmd, gedelibereerd, geaarzeld, genavelstaard, gezeverd en er rest slechts een afgebladderd, vergeeld dossier. Het lijkt werkelijk hé-lè-máál nergens naar! Het is mijn geboortestad volkomen onwaardig.

Ik word in mijn kritiek natuurlijk niet gehinderd door enige kennis (inside information), maar die wil ik niet hebben ook. Ik kijk slechts naar het resultaat anno 2022. En dat is nul komma nul, waarbij vele jaren en stapels bankbiljetten zijn verdampt. Het is niet anders! En dat voorlopig nog tot in lengte van jaren.
Niet te min een ieder nog een sfeervolle Tweede Kerstdag en alvast een prettige jaarwisseling toegewenst.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart