COLUMN: Dubbelslag voor Feyenoord

Beste Feyenoord-vrienden,

Ofschoon er zowel in de Conference League (al dan niet een finaleplaats) als in de competitie (eindklassering op de derde plaats) nog niets definitief is beslist heeft ons dierbare Feyenoord de afgelopen dagen wel een indrukwekkende dubbelslag geleverd. Waar Johan Derksen in één van zijn laatste goede dagen bij Vandaag Inside nog een 1-4 nederlaag voor Feyenoord voorspelde werd het een mooie 3-2 zege.

En met die topper nog in de benen werd eveneens een knappe driepunter weg gesleept in het donkere zuiden van Limburg. Zelfs in het kampioensseizoen 1964-1965 werd in de tweede wedstrijd van de competitie met 1-0 verloren van het toenmalige Fortuna ’54.

De openingswedstrijd was nog keurig met 4-2 gewonnen van het DOS van Tonny van der Linden te gewonnen, waarbij eerst een 0-2 achterstand moest worden weggewerkt. Aan die zeperd tegen de voormalige club uit (toen nog) Geleen moest ik tegen wil en dank toch vooraf nog even denken, maar gelukkig ging het gistermiddag redelijk gesmeerd, al had de uitslag natuurlijk wel veel hoger moeten zijn, nog los van de gemiste pingel van Köckcü.

Dat gold trouwens ook tot op zekere hoogte voor het spektakelstuk tegen de Zuid-Franse topclub (gemiste kansen in de beginfase). Bij een hogere score hadden we ook met een ietwat geruster hart de return aan de Middellandse Zeekust, niet zo ver verwijderd van de Rhonedelta, te weten de zeer bijzondere Camarque, tegemoet kunnen zien.

Het zijn spannende weken met Feyenoord. Na de tweekamp met Olympique wachten PSV en Twente ons nog in de eigen Kuip met als tussendoortje het altijd lastige Go Ahead Eagles van Kees van Wonderen. De Eagles die Ajax dit seizoen maar liefst 5 punten afhandig maakten en er zelf vier aan over hielden tegen de Mokumers. Dat kunnen wij de club uit Deventer niet nazeggen, integendeel.

Wat een drama trouwens met Johan Derksen en diens programma Vandaag Inside, dat hij jaren lang primair deelde met Wilfred Genee en René van der Gijp. Het al dan niet geheel of gedeeltelijk gefantaseerde dan wel aangedikte verhaal inzake een gebeurtenis die zich ongeveer vijftig jaar geleden afspeelde leidde tot één van de grootste drama’s uit de geschiedenis van de Nederlandse televisie. Zelfs soortgelijke aardschokken op het beeldscherm zoals het programma “Zo is het toevallig ook nog eens een keer” of de eerste naaktscène (die zowel letterlijk als figuurlijk door de huidige bril bezien niets om het lijf had) met Phil Bloom maakten niet zoveel los als de uiterst wrange kaarsenklucht die Johan spontaan oplepelde en waar hij achteraf bezien toch beduidend meer spijt van zal hebben dan de vele lange haren welke zijn hoofd omfloersen.

Ik ben van dezelfde generatie als Derksen (zelfs nog iets ouder) en voel dus heel goed aan welke boodschap hij in welke context wilde neerzetten. Maar het is bijna ondoenlijk om met de eigentijdse waarden en normen een rationeel en van elke emotie gespeend oordeel te vellen over cultuurbepaalde en o zo gevoelige zaken als seks, erotiek en omgangsvormen tussen de geslachten.

Het was de tijd van de seksuele revolutie, welke naast andere omwentelingen zoals de flower power- en de opgeleefde emancipatiebeweging (na die vanuit de bourgeoisie in de negentiende eeuw onder aanvoering van Aletta Jacobs) een reactie waren op eerdere seksuele taboes, de voortdurende oorlogsdreigingen en de onderdrukking van de vrouw.

Wat dat laatste betreft: “emancipatie” betekent letterlijk “ontvoogding” en het duurde maar liefst tot 30 april 1958 dat een gehuwde vrouw de juridische positie had van een minderjarige en waarbij zij tot die datum gehoorzaamheid verschuldigd was aan haar echtgenoot, welke in die tijd ook alleen nog maar een man kon zijn. Homohuwelijk waren nog mijlenver uit beeld.

Wat de seks betreft ben ik opgegroeid in een religieus-humanistisch genootschap waarin seks voor het huwelijk een keihard taboe was en waar tijdens een jeugdappel op 15 mei 1967 (Tweede Pinksterdag) in Hilversum de aanwezige jongedames in de rechtervleugel van de Expohal werden gewaarschuwd voor de lusten en begeerten van de mannetjesdieren gezeten in de linkervleugel. Lange haren en korte rokken waren destijds ook zo’n strijdpunt tussen generaties.

Veel in het leven is niet natuur- maar cultuurbepaald zo leert men bij het vak maatschappijleer en die cultuur is nu eenmaal altijd aan verandering onderhevig. Hetgeen onder meer ook zijn weerslag heeft in het strafrecht, al kan Derksen wat een eventuele verkrachting (?) betreft niet meer strafbaar zijn op grond van het zogenaamde “nulla poena” beginsel” ex art. 1 van het Wetboek van Strafrecht juncto art 16 Grondwet. Want geen straf zonder voorafgaande strafbepaling en naar het strafrecht van 50 jaar geleden is een verkrachtingsdelict wel degelijk verjaard, ook al is dat nu niet meer zo.

We leven nu echter weer in een tijd waarop mannen qua omgangsvormen met het schone geslacht op een heel andere wijze de maat wordt genomen dan vijftig jaar geleden en dat had Derksen zich in al zijn wijsheid (want dom is hij zeker niet) moeten realiseren toen hij zijn rauwe (al dan niet gepleegde) jeugdzonde opbiechtte. Want nu zit hij met de gebakken peren en zijn veel tv-kijkers hun meest favoriete doordeweekse programma kwijt. Gedane zaken nemen evenwel geen keer, het leven gaat verder en de zon komt elke dag weer op. Dit dan weer ter relativering.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart