COLUMN: Feyenoord troeft AZ in tweede bedrijf af

Beste Feyenoord-vrienden,

Terwijl Ajax-adept Makkelie via de VAR steeds meer als twaalfde man fungeert voor zijn favoriete club richting de vierendertigste landstitel lijkt Feyenoord de onderlinge worsteling met AZ om de derde plaats te gaan winnen. Zaterdagavond laat (alweer zo’n vermaledijde kwart-voor-negen-wedstrijd, het houdt maar niet op) deed Feyenoord goede zaken door zijn directe concurrent in het kader van een rechtstreekse ticket richting Europa met 2-1 te verslaan. Daar zag het de eerste helft overigens niet naar uit. Het duel ging toen ongeveer gelijk op, met kansen aan beide korte zijden van het veld. AZ was via Seuntjes uit een magistrale voorzet van Maher de gelukkigste met een carambolerend doelpunt via de heup. Daardoor moest Feyenoord de rust in met een “schurende” 0-1 achterstand.

Gelukkig tapte Feyenoord in de tweede helft uit een heel ander vaatje. Het was feller, combineerde ook best wel aardig met af en toe slimme hakjes en passes en omsingelde steeds nadrukkelijker het zwaar onder druk komende AZ. Opmerkelijk was dat de onvermijdelijke gelijkmaker niet van de voet van een aanvaller of aanvallende middenvelder kwam, maar van verdediger Malacia. De donkere linksback liet van buiten de zestien een exploderende pegel los die AZ-doelman Bizot volkomen verraste en kansloos liet. Deze buitengemeen fraaie goal overtrof wellicht nog die welke Malacia onlangs in De koel scoorde tegen VVV Venlo. Toen een doelpunt à la Ove Kindvall uit lang vervlogen tijden vanuit een onmogelijke hoek via de onderkant lat. Nu dus een spetter welke de bijna even legendarische Franz Hasil zeker niet zou hebben misstaan.

Maar ook het tweede doelpunt was zeker niet verkeerd. Een uitstekende assist van St. Juste, die als aanvallende rechtsback beter uit de verf kwam dan Martina, werd op weer eens bijzonder vernuftige wijze afgerond door de oude meester Robin van Persie. We zullen de uitzonderlijk begaafde balvirtuoos uit Kralingen nog gaan missen in de komende jaren. In de hoop dat er waardige opvolgers zullen opstaan die ook bereid zijn een deel van hun loopbaan bij hun leerschool Feyenoord door te brengen. Meestal de eerste en laatste jaren van hun voetbalcarrière, in de tussenliggende periode wordt dan meestal in het buitenland de bankrekening vet gemest met een meervoud aan bedragen dan die welke bij ons dierbare Feyenoord zijn te verdienen.

Terwijl Feyenoord dus op “stille zaterdag” een reuzenstap richting zekerstelling van rechtstreeks Europees voetbal maakte werd het onvolprezen en weer volgens een zeer oude traditie mateloos bewierookte Ajax in een draagstoel voorzien van NVB-logo (het predicaat Koninklijk is mijns inziens wat al te veel eer voor onze “nationale” bond) erop tussen wat noordelijke klippen door gemanoeuvreerd. Dat de uiteindelijk beslissende goal van Huntelaar werd goed gekeurd kan ik mee leven, aangezien zijn tegenstander ook lang niet vrij uitging bij het meest cruciale man-tegen-man-duel van de wedstrijd en die ook als eerste in de fout ging. Maar bij die zeer ostentatieve elleboogstoot die de oude goaltjesdief even later uitdeelde paste maar één straf: diep donker rood.

Higler ging akelig in de fout met zijn tweede geel, waarmee hij de slotfase van de competitie helpt vervalsen, aangezien Huntelaar nu slecht één van de drie resterende wedstrijden geschorst is. En VAR-manipulator Makkelie greep in tegenstelling tot bij de wedstrijd Ajax-Feyenoord ook niet in. Bij de laatste “klassieker”in de residentieloze hoofdstad deed hij dat reeds na acht minuten wel door voor St. Juste rood te adviseren aan Kuipers voor een overtreding die zeker niet zwaarder was dan de smerige elleboogstoot van Huntelaar. Eerder lichter juist. En we zijn de op advies van Makkelie herhaalde afkeuringen van Feyenoord-doelpunten tijdens de laatste thuiswedstrijd tegen Heerenveen ook nog niet vergeten. Maar het negeren van direct rood voor Huntelaar was niet het enige culpoos delict van Makkelie. Hij maakte het minstens zo bont door Higler niet te adviseren Groningen een strafschop te geven wegens zeer opzichtig hands met de onderarm van Tagliafico. Vanwege een “natuurlijke” beweging, ja zo lust ik er nog wel een paar. De arm ging gewoon naar de bal, die handig werd meegeschept en daarna gecontroleerd.

De column ging natuurlijk weer over Feyenoord en dus niet over Ajax, maar ik heb deze arbitraire schande toch nadrukkelijk meegenomen omdat er in de Eredivisie danig met twee maten wordt gemeten waar het Ajax of Feyenoord betreft. In ieder geval waar het om Makkelie gaat. Maar ja, die is nu eenmaal idolaat van zijn Mokumse vrienden.

Ajax wordt op zeker de kampioen 2019. Het PSV van na de winterstop verdient die titel absoluut niet, maar de grote concurrent hoeft niet op deze schaamteloze wijze te worden geholpen.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart