COLUMN: Feyenoord revancheert zich voor uitglijder op de Vijverberg

Beste Feyenoord-vrienden,

Wat valt er nog toe te voegen aan wat er de afgelopen tijd al gezegd en geschreven is over de wankelmoedigheid en bizarre prestatiecurve van het huidige Feyenoord? Het heerlijk avondje Kuipvoetbal van afgelopen zaterdag paste weer naadloos in dit buitengewoon grillige stramien. Niet alleen over de hele serie wedstrijden van dit seizoen bezien, maar ook in deze wedstrijd op zich zelf staand. Want er was sprake van een groot contrast tussen de eerste en tweede helft. In de eerste episode waren de superboeren geruime tijd gelijkwaardig aan ons aller trots van Zuid en had Feyenoord met een beetje pech zelfs zo maar op achterstand kunnen komen. Gelukkig gebeurde dat niet, want je weet maar nooit of dit weer tot verkramping van het Feyenoord-spel zou leiden. Zoals bijvoorbeeld in de competitiewedstrijd tegen Fortuna Sittard het geval was. En dat had dan zomaar tot de volgende deceptie van dit seizoen kunnen leiden. Zoals bijvoorbeeld bij die free kick net buiten de zestien van vrije trappen-specialist Youssef El Jebli. De bal vloog rakelings langs de voor ons goede kant van de paal. Vermeer dook in tegenstelling tot de vorige keer met Lasse Schöne en in 2014 met Ricardo van Rhijn (beide keren stond hij vastgenageld aan de grond) deze keer wel naar de bal maar hij zou bij een doelgerichter baan van het schot volkomen kansloos zijn geweest.

Nadat Tony Vilhena tamelijk gelukkig (zijn schot veranderde via een Superboer van richting) de 1-0 had aangetekend was ik enigszins gerustgesteld de riskante treinreis vanuit Deurne niet voor een (na Fortuna Sittard) tweede uitglijder te hebben gemaakt. Riskant omdat het aanvangstijdstip van kwart voor negen bij een club als Feyenoord met zijn landelijke uitstraling hemeltergend is voor supporters die van verre moeten komen. Je moet dan altijd maar weer zien of je ten eerste nog wel de laatste Intercity Direct naar het zuiden haalt en ten tweede of er geen complicaties onderweg plaatsvinden. Een paar seizoenen terug werd ik na diverse storingen in het treinverkeer uiteindelijk om 05.00 uur ’s morgens met een gecharterde bus afgeleverd bij het station van Deurne, waarna ik nog 6 kilometer op de fiets naar mijn woondorp Liessel moest peddelen. Ik kom op dat “eeuwige” late aanvangstijdstip van avondwedstrijden van Feyenoord zo nog even terug.

In de tweede helft pakte Feyenoord het heel anders aan. Er werd fel gestoord als de tegenstander de bal had en er werd gejaagd op doelpunten. En als Feyenoord dan echt op stoom komt moet het wel heel gek lopen als de doelpunten niet als rijpe appels van de fruitboom vallen. Dat gebeurde dan ook. Binnen zeventien minuten veranderden de beide scoreborden drie keer van stand en was van een echte wedstrijd geen sprake meer. Opmerkelijk en tevens tegenstrijdig ook was het dat Steven Berghuis heel goed op dreef was maar niet tot scoren kon komen. Tom Manders alias Doris zong het in de zestiger jaren al in een van zijn onvergetelijke Feyenoord-songs: ‘t Zit wel eens mee, ’t zit wel ‘s tegen, niet altijd zon, ook wel eens regen.
https://www.youtube.com/watch?v=rEGIdxJ4pu0

Het was jammer dat Feyenoord de laatste 28 minuten niet tot meerdere doelpunten kwam, want een monsterscore zoals eerverleden jaar tegen Go Ahead Eagles (na weer eens een pijnlijke nederlaag tegen Ajax in de residentieloze hoofdstad) zat er echt wel in afgelopen zaterdagavond. Maar goed, je kunt niet alles hebben en we hebben het opstomende AZ in ieder geval weer op vijf punten gezet in de plotseling opgelaaide strijd om de derde plaats, welke rechtstreeks toegang biedt tot de voorronden van de Europa League, voor wat dat waard is na het debacle van afgelopen zomer. En Feyenoord krijgt AZ gelukkig nog in De Kuip op bezoek.

Het nieuws van de week was natuurlijk het bedanken voor de eer van de Kleine Generaal om nog een jaartje hoofdcoach van Feyenoord aan zijn indrukwekkende trainers-cv toe te voegen. Ongetwijfeld tot opluchting van velen, want als Feyenoord met zijn wederom schaarse middelen (l’histoire se répète) één trainer perse niet moet aantrekken is het de kleine gifkikker uit Leidschendam wel, die niet echt bekend staat om zijn portfolio als kansenbieder van de al dan niet aanstormende jeugd. In 2016 heeft hij in een kort intermezzo buitengewoon goed werk verricht met het pimpen van de toentertijd dolende Giovanni, die werd gekweld door zeven competitienederlagen op rij, Gode zij dank wel onderbroken door een uitzege op Roda JC voor de beker. Ik kan er met mijn rood-witte pet niet bij dat een technisch directeur, die een jaarsalaris incasseert waar Jan Modaal bij wijze van spreken zijn halve loopbaan voor moet sappelen, zo fantasieloos uitkomt bij Dick Advocaat. De onverzadigbare poenschepper van wie ik met alle respect toch niet kan aannemen dat hij naadloos past in het door Feyenoord beoogde trainersprofiel. Want als dat zo zou zijn is al het geld dat in de jeugdopleiding wordt gestoken spilt milk. Weg gegooid geld dus, Wederom heeft Martin van Geel hiermee een brevet van onvermogen afgegeven wat zijn netwerk en analytisch vermogen betreft. Waar wordt die man dan in vredesnaam zo’n uiterst riant salaris voor betaald? Niet voor hogere wiskunde van de universiteit, maar voor simpel rekenwerk van de basisschool.

Tot slot nog even over de late avondwedstrijden van Feyenoord als club met landelijke aanhang. Met supporters uit alle windstreken en uithoeken van ons land. Hoppend van trein naar trein zat ik vanaf Tilburg in de stoptrein naar Weert en schuin tegenover mij zaten vier jongens in Feyenoord-outfit, die kennelijk net als ik het stadion veiligheidshalve wat eerder hadden verlaten en gekozen hadden voor overstappen in Breda en Tilburg in plaats van te wachten op de Intercity Direct van 23.14 uur uit Rotterdam welke rechtstreeks naar Eindhoven rijdt via de hoge snelheidsroute. Zij bleken uit Heerlen te komen en hadden op de heenweg hun auto bij het stadion van Weert geparkeerd, want anders zouden zij op de terugreis niet meer met de trein thuis kunnen komen. Ik bedoel maar, vele supporters dienen zich in allerlei bochten te wringen om toch de wedstrijd te kunnen bijwonen en moeten die dan voortijdig verlaten uit vrees om niet meer thuis te kunnen komen. En dan nog kan dat alleen als er in het zuiden geen werkzaamheden aan het spoor zijn, wat maar al te vaak gebeurt in de weekenden. Bij de combinatie van het late aanvangstijdstip en werkzaamheden aan het spoor moet ik helaas altijd verstek laten gaan. Het getuigt dan ook niet van bijster veel klantvriendelijkheid en klantgerichtheid van de club om niet veel meer rekening te houden met het belang van duizenden supporters die van verre komen, deel uitmakend van een aanhang waar elke andere club haar vingers bij zou aflikken.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart