COLUMN: Gio en Van Geel, houd de eer aan jullie zelf!
21 januari 2019 03:17
Beste Feyenoord-vrienden,
Ik weet niet hoe het u gisteravond verging, maar als supporter “op leeftijd” was ik verre van verrast door de zoveelste wanprestatie van Feyenoord dit seizoen en alweer de derde in successie waar het “om het echie” ging. Dit keer werd de spreekwoordelijke zeperd maar weer eens opgehaald in Zwolle. Sinds 28 september 2003 wisten wij in het domein van de Zwolse Blauwvingers slechts één keer te winnen (vorig seizoen met 3-4), één keer gelijk te spelen (in ons laatste kampioensjaar) en maar liefst vier keer te verliezen, waarvan drie keer tamelijk kansloos (twee keer met 3-0 en een keer met 3-1). Gisteren werd daar een vijfde en wederom ruime nederlaag aan toegevoegd. Plaatsvervangende schaamte als supporter, een gevoel van gêne dat bij de verantwoordelijke voetballers, beleidsmakers en trainers nauwelijks tot geheel niet lijkt te bestaan gezien de vele afgebladderde clichés.
Hoe voorspelbaar was ook deze keer de gezien de feiten van een uitwedstrijd en dan ook nog op een kunstgrasveld kennelijk onvermijdelijke nederlaag en als derde feit de charismatische persoonlijkheid Jaap Stam die nu als de nieuwe hoofdcoach van PEC Zwolle zijn debuut maakte. Die factoren bij elkaar zijn te veel gevraagd van het huidige o zo broze Feyenoord dat weer net zo’n slechte competitiejaargang als de vorige aan het afleveren is. Het draaide weer uit op een nederlaag die in de loop der jaren veelal het handelsmerk van ons dierbare Feyenoord is geworden. Te weten om zeperds op te halen bij laagvliegers. Soms zelfs in De Kuip, zoals op 19 april 2015 tegen Go Ahead Eagles met Fred Rutten nog als trainer. Een paar keer al tegen De Graafschap (verlies van 1-2 op 14 april 2001, verlies van 1-3 op 7 december 2008 en verlies 0-1 op 22 januari 2011). Over De Graafschap gesproken, de rode lantaarndrager won vandaag op de Vijverberg met 5-1 van Fortuna Sittard, waar wij in eigen huis kansloos van verloren.
Als jongetje van 10 jaar liep mijn toen nog uiterst tere Feyenoord-zieltje al danig averij op in een thuiswedstrijd tegen het op 26 mei 1958 reeds gedegradeerde BVV Den Bosch. Het werd 2-4 na zelfs met 0-4 te hebben achter gestaan en het duizelde mij met mijn toentertijd nog maagdelijke supportershartje. Het grote Feyenoord in De Kuip verliezen van BVV, het leek allemaal zo surrealistisch, al kon ik mijn jeugdige gemoedstoestand dat destijds nog niet als onwezenlijk definiëren. Vanaf die uitglijder met in dat “pre-Eddy PG-tijdperk” Bram Panman nog in het doel besefte ik voor het eerst dat Feyenoord ook in eigen huis niet onoverwinnelijk was. Want Feyenoord speelde destijds weliswaar vaak “droomvoetbal”, dat speltechnisch heel doeltreffend leek, maar qua positie op de ranglijst juist weinig effectief bleek. Dat seizoen 1957-1958 eindigde onze roemruchte club op de elfde plaats, met PSV boven ons op de tiende en Ajax op de derde plaats. De toenmalige Utrechtse topclub DOS stond als landskampioen vijf punten los van Ajax (toen nog twee punten voor een overwinning) en maar liefst 13 los van PSV en Feyenoord.
Als ouder wordende supporter ben ik in de loop van de decennia aan de rood-wit-zwarte golfslag van ups en downs wel gewend geraakt. Op 9 september 1970 de Wereldbeker winnen en drie weken later in de eerste ronde van het EC I –toernooi eruit vliegen tegen Ut Arad. Sindsdien is er niets veranderd. Wat waren dit seizoen ook alweer de uitslagen als “geplaatste” club tegen het even onbeduidende AS Trencin uit Slowakije? Ik zou het eigenlijk niet meer willen weten, zo desastreus was het allemaal.
https://www.voetbalprimeur.nl/nieuws/833235/beschamend-feyenoord-lijdt-historische-nederlaag-en-lijkt-al-klaar-in-europa.html
Hoewel Ajax natuurlijk nu al de grote favoriet is om de beker te winnen, is Feyenoord op dit moment nog niet geheel kansloos. En mochten wij die B-prijs alsnog weer gaan winnen, dan kan en mag dat trofeetje toch niet meer het grote falen van Gio en Van Geel verdoezelen. Natuurlijk ben ook ik de uiterst correcte Giovanni dankbaar voor het winnen van vijf prijzen in vier seizoenen voor ons dierbare Feyenoord. Ook voor hem als absolute topvoetballer had ik heel veel waardering en respect. Maar als hoofdcoach heeft hij met name in competitie- en Europees verband nu toch te veel steken laten vallen. Zoveel missers zijn een ambitieuze topclub als Feyenoord pretendeert te zijn toch voltrekt onwaardig. Ook over de positie van technisch directeur Martin van Geel kan nu langzaamaan het sportieve faillissement wel worden uitgesproken.
Dus Giovanni en Martin, houd beiden de eer aan jullie zelf, want zoals het nu gaat kan het echt niet langer.
ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart
