De Feyenoord-jeugd heeft geen Kuipvrees, geniet er juist van

Geef ons nog twee jaar de tijd om een titel te grijpen, vroeg trainer Ronald Koeman afgelopen week om geduld voor een geslaagde gooi naar de eerste landstitel sinds 1999. Maar na het droomweekeinde is Feyenoord koploper PSV tot op drie punten genaderd. Kom bij de zelf opgeleide jeugd niet aan met troostprijzen. Op Varkenoord stapelden ze de titels op elkaar. Ook nu telt alleen het hoogste.

Jeugdtrainer Cor Adriaanse weet het nog goed. In 2008 trad hij met Feyenoord B1 in Leidschendam aan voor de Super Cup tegen het favoriete Ajax. Het jeugdelftal van de Amsterdammers, met de internationals Bonevacia, Burnet, Castillion, Ebecillio, Jozefzoon, Van Rhijn en Sneijder werd beschouwd als een schitterende lichting met toptalenten. Ajax was de kampioen, Feyenoord veroverde de beker. ´Maar die Super Cup was voor ons,´ diept Adriaanse uit zijn geheugen. ´En hoe, het werd 5-0. We speelden geweldig.´

Die middag voelde Adriaanse voor de zoveelste keer dat zijn spelers alleen genoegen wensten te nemen met het allerhoogste. Al wordt de tegenstander nog zo hoog ingeschaald. De Vrij, Martins Indi, Clasie en hun ploeggenoten veegden de aartsrivaal van de mat. ´Ja, veel spelers die inmiddels zijn doorgestroomd van Varkenoord naar de Kuip weten wel wat winnen is', zegt Adriaanse.

Het is een extraatje dat in de zenuwslopende laatste twaalf duels van de competitie van waarde kan zijn. Hoewel de Rotterdammers nog altijd lekker in de slipstream van de topfavorieten Ajax en PSV zitten, deinzen ze in de Kuip niet langer terug voor een rol als koploper. ´Ik ben in de C2 bij Feyenoord gekomen en vanaf die tijd ben ik zes keer kampioen geworden', zo geeft de international Bruno Martins Indi aan dat winnen bijna in de genen zit. Ook spelmaker Clasie ontving kampioensboeket na kampioensboeket. De laatste vier jaar als jeugdvoetballer werd hij met overmacht landskampioen.

De boodschap dat een derde of vierde plek straks aan het einde van de rit ook een ferme schouderklop waard is, is aan de grote talenten dan ook nauwelijks besteed. Plek nummer twee is in de ogen van veel jonge spelers van Feyenoord niet meer dan de stek van de eerste verliezer. Tonny Vilhena bijvoorbeeld is net achttien jaar, maar hij stak met Oranje onder 17 al twee Europese titels in zijn achterzak. Verliezen deed hij in zijn prille loopbaan nog zelden.

Stress vormt ook al geen bedreiging. Karim El Ahmadi viel het altijd op toen hij nog in de Kuip speelde. Hoe groot de belangen ook waren, de zelf opgeleide spelers van Feyenoord stapten bijna fluitend de Kuip binnen om een thuiswedstrijd af te werken. 'Nee, die jonge gasten hadden helemaal geen last van een volle Kuip. Ze voelden zich er altijd vrij. Het gaf die gasten juist kracht.'

Met nog zes thuiswedstrijden op het menu is het een extra wapen. Ook Cor Adriaanse weet dat de jongkies genieten van een duel in de Kuip. 'Ze weten dat ze worden door het fanatieke publiek , zegt de jeugdtrainer, die eenmaal per week de defensie van de hoofdmacht onder handen neemt.

De pure wil om straks de allerbeste te worden, is nodig om echt mee te doen om de titel. Waar Koeman rept van twee extra seizoenen, is de kans groot dat de allergrootste talenten dan al lang en breed bij grote clubs in het buitenland spelen. En dus ruiken ze in de Kuip een unieke kans. 'Maar', waarschuwt Adriaanse. 'Het moet niet bij woorden blijven. In aanloop naar het duel met Ajax hadden veel spelers in de media een grote mond. Op het veld bleef er weinig van over.'

Meer op AD.nl