COLUMN: De rol van Angstgegner voor PSV is ruimschoots voorbij

Beste Feyenoord-vrienden,

Jarenlang kwamen de Zwartrokken uit de voormalige Lichtstad met knikkende knieën naar De Kuip. Zelfs na de 10-0 afdroogpartij met 10 man in 2010 was onze sportieve wraak in Neerlands mooiste en meest traditionele stadion honingzoet. Feyenoord won in de voorlaatste wedstrijd van dat seizoen met 3-1 van PSV en daarmee verspeelden de Brabo’s de landstitel. Maar die tijd is allang voorbij! Voor de achtste keer in successie wisten we PSV in eigen huis niet meer te verslaan. Althans in competitieverband. Vorig seizoen verloren we dankzij Makkelie onterecht vanwege een na twee rechtsgangen vervallen rode kaart jegens Read. En deze keer is ook wel enigszins sprake van competitievervalsing omdat PSV maar liefst vijf herstellende rustdagen genoot na zijn Europese wedstrijd en Feyenoord slechts drie. Dat scheelt natuurlijk wel een slok op een jong jenevertje. Feyenoord verzocht de (K)NVB nog om de wedstrijd op een later tijdstip te laten beginnen. Elk uur extra herstel zou wellicht hebben kunnen helpen. Maar ja, we zijn natuurlijk geen Ajax dus dat verzoek was bij voorbaat kansloos. O nee, zo’n opmerking moet ik natuurlijk niet maken want dan zijn we Calimero.

Ik gaf het vorige week al aan en daar hoef je niet voor afgestudeerd te zijn aan de virtuele Feyenoord-academie. Zodra het een serieuze tegenstander betreft heeft Feyenoord het moeilijk en wint het ook gewoon niet. In Europa twee keer en nu ook twee keer in de Eredivisie. Al was Makkelie voor ons ook de grote plaaggeest in de kaasdragersstad met een rode kaart waar Wouter Goes er wel drie had moeten hebben voor zijn stompen, knijpen en shirtje trekken. Ooit werd scheidsrechter Leo Horn na Sparta met een uiterst dubieuze penalty in de eerste competitieronde van het seizoen 1959-1960 aan een 0-1 zege te hebben geholpen voor geruime tijd de toegang tot De Kuip ontzegd. Wellicht moet Feyenoord dat bij een volgende dupering ook maar eens gaan overwegen jegens Makkelie. Volgens het oude beginsel van drie keer is scheepsrecht.

Maar gistermiddag lag het zeker niet aan de scheidsrechter. We zijn het gewoon kwijt tegen de Lampen. Incidenteel lukt het nog wel eens tegen PSV zoals vorig seizoen in het Philips-stadion om de JC-Schaal en het seizoen daarvóór in de beker die we toen ook wonnen. Maar met acht keer thuis niet meer winnen in competitieverband maar er wel geregeld verliezen van de Eindhovenaren zijn de rollen omgedraaid. Vorig seizoen verloren we alle topduels in competitieverband tegen Ajax en PSV en het is toch niet te hopen dat het een herhaling van zetten wordt.

In ieder geval is de jarenlange traditie van PSV als Angstgegner voor Ajax, Ajax voor Feyenoord en Feyenoord voor PSV definitief ten einde. En als de verder beloftevolle Luciano Valente dan ook nog een niet te missen kans toch weet te verkwanselen is het echt klaar.

Heel jammer allemaal, niet echt verrassend maar je hoopt tegen beter weten in op winst of in ieder geval op niet verliezen. Gistermiddag was dé kans om op ruime voorsprong op de ranglijst te komen en dat liep uit op een grote teleurstelling.

En dan komt toch telkens weer de retorische vraag bij mij oprijzen of Van Persie nu wel de gedroomde trainer van ons dierbare Feyenoord is. In ieder geval heeft hij nog geen echt serieuze wedstrijd gewonnen, niet tegen Fenerbahce, niet tegen Aston Villa, niet tegen AZ en nu ook niet tegen PSV. Voetbal blijft ook een bijzonder en onvoorspelbaar spelletje. Want PSV verliest thuis van Telstar met 0-2 en wint er met 6-2 van Napoli. En Feyenoord verliest thuis met 0-2 van Aston Villa en Go Ahead Eagles wint gewoon met 2-1 van die Engelse club. Zeg het maar…

Hoe dan ook, we moeten verder en zaterdag wacht wederom een thuiswedstrijd tegen de Wijdbroeken uit Volendam. Op papier een makkie en tot nu wint Feyenoord onder leiding van Robin van Persie dat soort wedstrijdjes nog wel. Maar ooit pakte dat anders uit. In het seizoen dat Feyenoord als eerste Nederlandse club de halve finale van het Europacup I – toernooi haalde versloeg het in de eerste ronde het Zwitserse Servette maar verloor het daarop in De Kuip met 2-5 van Volendam. Dat was op 16 september 1962. Waarop in het radiovoetbalprogramma die zondagavond een ontgoochelde en verder anonieme supporter werd geciteerd: ”Feyenoord is te groot voor (het) servet, maar nog te klein voor het tafellaken!” Dat was een mooie woordspeling tussen de naam van de Zwitserse club en het bekende spreekwoord dan wel het gezegde.

Tot slot moet ik wederom opbiechten op zo’n dag als gisteren mijn seizoenkaart helemaal niet te missen. Waar de rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord de meeste supporters parten speelt is dat voor mij die jegens PSV. En ik zou gisteren dan ook een hele slechte middag hebben gehad als ik op mijn vaste plekkie in vak UU had gezeten. En zo “hep” elk nadeel zijn voordeel, orakelde oud-Feyenoorder Johan Cruijff ooit en gelijk had ie!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart