COLUMN: Feyenoord wint weer moeizaam na vele gemiste kansen

Beste Feyenoord-vrienden,

Het was gisteren weer eens een ouderwets middagje voetbal in De Kuip. Veel sterker dan de tegenstander, althans in het eerste bedrijf, er werden daarbij ook heel veel droomkansen gemist, en dan een tweede bedrijf waarbij de billen tot moes werden samengeknepen en Feyenoord te nauwer nood ontsnapte aan een derde gelijkmaker op rij. Misschien moet de technische staf, Robin van Persie als eerstverantwoordelijke voorop, zich gerede zorgen gaan maken om de conditionele gesteldheid van de selectie. Want net als tegen Aston Villa speelde Feyenoord in de eerste helft fantastisch en was er in de tweede helft sprake van een enorme terugval. Daarbij liep de ploeg op het laatst nolens volens maar onverbloemd zichtbaar op haar tandvlees. Waar het in de eerste helft dankzij een enorm en indrukwekkend overwicht ruim afstand had moeten nemen van de Domstedelingen kwam het in de tweede helft uiteindelijk nog heel goed weg met een nipte zege die ondanks die narrow escape natuurlijk wel gewoon drie winstpunten opleverde.

Echt een grote opsteker is de opbloei van Ayase Ueda, die zich nu waarlijk ontpopt als een heerlijke goaltjesdief en er gistermiddag wederom twee in had liggen. Hij loopt nu één op één met acht doelpunten uit evenveel wedstrijden. En ook Steijn verzilverde zijn reputatie als scorende middenvelder met een gedecideerde uithaal vanaf zijn linker pantoffel, waardoor Feyenoord weer snel op voorsprong kwam na de vliegensvlugge eerste gelijkmaker na de theepauze. Sem heeft inmiddels de halve productie van centrumspits Ueda in zijn ransel, voorwaar een prima prestatie. Dat razendsnelle antwoord op het doelpunt van de aan FC Utrecht verhuurde Feyenoorder Gjivai Zechiël was wel heel belangrijk want het kwam op een psychologisch cruciaal moment. Had Sem Steijn zijn reputatie als scorende middenvelder toen niet voor alweer de vierde keer namens ons dierbare Feyenoord bevestigd, dan hadden we die wedstrijd never nooit niet meer gewonnen. Zo substantieel was Feyenoord inmiddels terug gevallen in vergelijking bij diens optreden in de eerste helft. De dominantie was helemaal verdampt en het waren juist de Stichtse gasten die de overhand kregen. En die dus ook deze tweede achterstand weer weg poetsten via Murkin. En dat was in de 83ste minuut dus toen was er nog maar weinig tijd over om de driepunter alsnog in de wacht te slepen. De ploeg verdient evenwel een groot compliment dat het die uitdaging toch gepassioneerd aan ging waarbij Utrecht een handje hielp door weer achteruit te lopen en te trachten de remise als kennelijk een door hen als hoogst haalbaar geachte resultaat mee terug te nemen naar Midden-Nederland. Maar daar dacht Ueda gelukkig toch anders over en met een zeer vernuftige aanval vanuit ons uitstekend voetballende middenveld wist de Japanner met een fraaie boogbal de uitlopende doelman Barkas te verrassen (3-2). Echter, er kwamen vervolgens ook weer de nodige blessure- en tijdgerekte minuten bij (er stopt geen enkele wedstrijd meer na exact negentig minuten, tel er gerust nog maar een “stief kwartierke” bij op) en het was dus alweer bijna half vijf toen we eindelijk opgelucht konden ademhalen.
In tegenstelling tot vorig seizoen konden we de kampioen van het jaar 1958 en erflater van de huidige fusieclub FC Utrecht nu wel aan de zegekar binden, waar we vorig seizoen nog met 1-2 aan het kortste eind trokken. Utrecht blijft ook voor ons vaak een lastige tegenstander. Ik zal nooit de bekerfinale van 2003 vergeten, ondanks dat de (K)NVB de Feyenoord-hater Bossen als arbiter had aangewezen om het FC Utrecht aangedane onrecht van een het jaar daarvoor toegekende buitenspelgoal goed te keuren op sneaky wijze recht te trekken. Utrecht won die wedstrijd met 1-4 met 12 man tegen tien man (Bosvelt kreeg rood van Bossen en een glaszuivere goal van Pi-air werd afgekeurd) en daarmee de trofee die wel als de Bossenbeker is bestempeld, waar de boys uit de residentieloze hoofdstad in 2002 de Buitenspelbeker ten koste van FC Utrecht hadden gewonnen. Soms geeft een beetje gebruik maken van alliteratie (beginrijm) een mooie mengeling van proza, poëzie en cynisme.

Hoe dan ook, Feyenoord staat in ieder geval voor nog twee weken bovenaan, want er zit weer een interlandonderbreking tussen. En na de uitwedstrijd tegen het altoos lastige Heracles uit de stad waar altijd wat is te doen, want het stoplicht springt daar nog steeds op rood en daarna weer op groen, wacht de eerste echte krachtmeting op nationaal niveau, te weten die tegen PSV. De Zwartrokken komen na een gelijkspel en een zeer bizarre thuisnederlaag tegen Telstar langzamerhand weer op hun niveau.

Gisteren maakten ze korte metten met de jongens uit Zwolle en willen we de koppositie na die eerste echte lakmoesproef consolideren dan zal er minstens gelijk moeten worden gespeeld tegen de dankzij een enormiteit van Makkelie onterecht regerend landskampioen. Maar in de strijd om de volgende landstitel zou je minstens alle thuisduels moeten winnen dus ook die tegen de Eindhovenaren. We gaan het zien.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart