COLUMN: Seizoen 2024-2025; terugblik en evaluatie

Beste Feyenoord-vrienden,

Het competitieprogramma is afgewerkt en het seizoen vrijwel voorbij. Tijd voor een terugblik en evaluatie.

Om te beginnen was het ronduit een bizar seizoen met uitersten. Buitengewone (top)prestaties zoals uit tegen Benfica (1-3) en thuis tegen Bayern München (3-0). Maar ook bedroevend slechte resultaten zoals twee keer een remise tegen het vooralsnog niet gedegradeerde Willem II en ook tegen Sparta uit en Fortuna Sittard thuis weer kleurloze gelijke spelen. En een 6-1 afstraffing in en tegen Lille. Vanwege die extreme wisselvalligheid was er vooraf geen pijl op te trekken wat Feyenoord tegen welke tegenstander dan ook zou gaan klaar maken. Priske bleek al snel geen kwart van de trainerscapaciteiten van Arne Slot te bezitten, al won de Deen wel de eerste de beste prijs van het seizoen met Feyenoord, nota bene in het hol van de kampioen in Eindhoven. Daar griste ons dierbare Feyenoord de naar de oud-Feyenoorder Johan Cruijff vernoemde JC-schaal weg voor het chauvinistische thuisfront van de altijd gretige Zwartrokken. Helaas stond dit succes via het beter nemen van elfmetertrappen na een 4-4 eindstand niet model voor het verdere verloop van het seizoen. De andere rechtstreekse duels met de bewoners van het stadion tussen de Strijpse Mathilde- en Frederiklaan gingen alle drie verloren, twee voor de competitie en één voor de beker. Vooral het laatste duel, tevens mijn afscheid als seizoenkaarthouder, verliep uiterst frustrerend voor Het Legioen. Want na een snelle 2-0 voorsprong stond er aan het eind van de rit een zeer teleurstellende 2-3 op het scorebord. Daar speelde Makkelie weer eens een omstreden rol bij. Want hij verzuimde Richard Ledezma na een roodwaardige overtreding en bij een stand van 2-0 van het veld te sturen, maar deed dat in de slotfase wél jegens Read na een Schwalbe van Noa Lang, waardoor PSV als een dief in de nacht met de drie punten op zak de terugreis naar Zuid-Oost-Brabant kon aanvaarden en daarmee – naar een week later bleek – uiteindelijk ook in successie de kampioensschaal won. Dat de geboren West-Brabander als één van de beste scheidsrechters van Nederland wordt beschouwd zegt alles over de kwaliteit van de nationale arbitrage. En zeker de VAR is een ware plaag te noemen en heeft ook zeker jegens Feyenoord overwegend een negatieve rol vervuld.
Zelfs in Lissabon tegen Benfica waar Feyenoord twee “zekere” doelpunten via een microscopische waarneming van de VAR afgekeurd zag worden.

Wat onze prestatiecurve tegen PSV betreft kunnen we na een aantal toch wel magere jaren vaststellen dat we onze decennia lang vastgehouden positie van Angstgegner jegens de voormalige Lampen verloren hebben. Het nu voorbije seizoen heeft dat nog eens andermaal onderstreept. Er zal heel wat moeten gebeuren willen we die officieuze titel weer terug winnen. Ajax heeft nu 36 titels en PSV 26 kampioensschalen. Ooit, in de tijd dat bij de klassieker nog uit-supporters welkom waren, hing er in het Ajax-vak in De Kuip een spandoek dat hun ploeg 23 titels had en nooit meer in te halen was. Maar nu is PSV er nog steeds “slechts” tien van die van Ajax verwijderd en de zuidelijke topclub heeft Ajax de afgelopen 55 jaar dan ook redelijk bijgehouden. Sinds 1970 werd Ajax 23 en PSV 21 keer kampioen. Feyenoord helaas maar 7 keer. Daar staat nog wel tegenover dat Feyenoord vier grote internationale prijzen won waaronder ook de hoogste (de Wereldbeker) en PSV slechts twee. En we blijven natuurlijk tot in alle eeuwigheid de nationale Wereldbekerprimeurhouder en de eerste winnaar van de Europacup I, de UEFA-Cup en de nationale supercup. De namen van die prijzen zijn allemaal veranderd, maar dat doet niets af aan de historische waarde van die in 1970, 1974, 1991 en 2002 gewonnen trofeeën. We hebben overigens ook meer nationale bekers gewonnen dan PSV: 13 tegen 10.

Na de winterstop werd het niet veel beter met de prestaties van Feyenoord in de competitie en dat leidde er dus uiteindelijk toe dat Priske zijn congé kreeg en voormalige sterspeler Robin van Persie in Heerenveen werd opgehaald. Maar of de ster van de geboren Kralinger ook als trainer zal gaan schitteren valt nog te bezien. De laatste drie wedstrijden leverden ook slechts drie punten op van de maximale negen. De slotwedstrijd tegen de Friezen had beter schriftelijk afgedaan kunnen worden, dat was in alle opzichten een afgang, een dieptepunt van ongeïnteresseerdheid en gemakzucht. Maar mochten we ons via die derde plaats alsnog kwalificeren voor de Champions League, dan kan het seizoen niettemin nog redelijk geslaagd worden genoemd.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart