COLUMN: Lat en Lindhout niet op het vereiste niveau

Beste Feyenoord-vrienden,

Dat Allard Lindhout weer eens niet het vereiste niveau zou halen was geen verrassing. Integendeel, meer een bevestiging van diens inferieure kwaliteiten als onbetrouwbare en incapabele arbiter. Maar dat de deklat van de doelen niet op de reglementaire hoogte hingen, was wel een zeer verbazingwekkend feit. In het strafrecht zou men zoiets een culpoos delict kunnen noemen. Een opzettelijk vergrijp dus van de thuis spelende ploeg. Want niemand maakt mij wijs dat het – naar analogie van dat zelfde strafrecht – een doleus delict was. Een onopzettelijke misgreep dus van Heracles. Het was volgens uiteenlopende commentaren dat doelman Wellenreuther óf de arbitrage dan wel beiden goed oplette(n) en dus zo attent was of waren te wijzen op het euvel van – hetgeen na meting bleek - een vijf centimeter te laag hangende deklat. Indien opzettelijk dan ging men er in Almelo kennelijk vanuit dat een kleiner doel in het voordeel van de underdog zou werken. Dat feest ging dus niet door voor de Tukkers. Het enige wat ermee werd bereikt was dat de wedstrijd tien minuten later begon. Ik ben benieuwd of de (K)NVB nog een onderzoek gaat instellen naar deze bizarre gang van zaken.

En net als eerder dit seizoen bij de grote broer verderop in Twente ging het voor ons dierbare Feyenoord qua scoreverloop crescendo in Almelo. Bij de rust leek de ongelijke strijd al beslist met 0-3 en ging Feyenoord na de theepauze toch een beetje op de handen zitten en achterover leunen. Heracles blonk vooral uit in zware overtredingen maar toen Anis Hadj Moussa een vermeende overtreding beging floot en tierde het Almelose publiek of de Algerijnse Fransman zijn tegenstander een been had afgezaagd. Een staaltje van selective perception en selective exposure. Dat wil zeggen wél de splinter in andermans oog waarnemen maar niet de balk in de eigen kijkers. In de tweede helft geloofde Feyenoord het dus wel zo’n beetje en liepen de spelers de kantjes er behoorlijk af. Dat had de ploeg danig kunnen opbreken nadat de in Canada geboren Bosniër Luca Kulenovic in de drieënzeventigste minuut de achterstand tot 1-3 verkleinde. Gelukkig herstelde onze rechter vleugelverdediger (!) Givairo Read de marge al weer snel tot drie goals en toen was het wel gedaan met de wedstrijdspanning. De frustratie bleek groot bij de Almelose ploeg en uiteindelijk liep Sem Scheperman bij het scheiden van de markt dan toch tegen een rode kaart op na een buitengewoon smerige overtreding op de hielen van Ramiz Zerrouki, al moest zelfs daar nog de VAR voor aan pas komen. Het blijft de vraag wie vrijdagmiddag en - avond het zwakst acteerde: Heracles of Lindhout. Dat komt neer op een fotofinish.

En zo zijn er nog drie wedstrijden te gaan, waarvan twee pittige. Veruit de zwaarste is natuurlijk die tegen de Zwartrokken, die weer helemaal op dreef zijn en tot het laatst toe de druk op Ajax willen uitoefenen en ook de tweede plaats uiteraard veilig wensen te stellen. En de inzinking die PSV direct na de winterstop onderging lijkt nu de boys uit de residentieloze hoofdstad parten te spelen. Want in de laatste twee competitiewedstrijden gingen maar liefst vijf van de zes te verdienen punten verloren. En dan gaat het best wel hard.

Nog twee thuiswedstrijden voor deze columnist als vaste stadionbezoeker te gaan. Wat mij is opgevallen is dat er al meerdere supporters mij vroegen om mijn seizoenkaart te mogen overnemen voor één van hun kids. Toen ik in 1994 besloot om niet langer met losse kaarten naar De Kuip te gaan maar een seizoenkaart te nemen (mede omdat ik in 1991 naar Liessel - gemeente Deurne- was verhuisd) kon ik zoveel kaarten afnemen als ik maar wilde. Toen was Feyenoord qua seizoenkaarten dus lang niet zo “volgeboekt” als anno 2025. Dat zegt toch wel iets over de onaantastbare en eerder toe- dan afnemende populariteit en supporterstrouw van het Legioen en alle andere Feyenoord-fans in geheel Nederland. De dame die mij het eerst vroeg de kaart te mogen overnemen woont al haar hele leven in Hoorn en haar man is notabene voor Ajax. Haar liefde voor Feyenoord werd door haar opa in haar hart geplant en die woonde toch op dezelfde grote afstand van De Kuip als de desbetreffende dame. En de tweede gegadigde die mijn kaart graag had willen overnemen is een oud-collega uit de tijd dat ik bij de gemeente IJsselstein werkte. Ook niet bepaald naast de deur. Dat is het grote verschil tussen Feyenoord en Ajax enerzijds en PSV anderzijds. De klassiekers hebben hun aanhang door heel Nederland, van Roodeschool tot Sluis en van Den Helder tot Vaals. PSV heeft voornamelijk een regionale aanhang rondom de voormalige Lichtstad en is ook kunstmatig groot gemaakt met het kapitaal van Philips. Want vroeger, voor de voormalige elektronicagigant zijn miljoenen grootschaliger dan voordien in PSV ging steken (vooral vanaf de jaren zeventig), zou – naar verluidt – de club Eindhoven aan de Aalsterweg populairder in de – qua grootte - vijfde gemeente van Nederland zijn geweest dan de Philips Sport Vereniging.

Hoe dan ook, de kans is reëel dat na het volgende weekend de competitie wat de titel betreft beslist is. Maar het kan ook nog heel anders lopen en dat is dus mede afhankelijk van het laatste topduel van deze jaargang 2024-2025. Te weten volgende week in De Kuip.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart