COLUMN: Alleen de uitslag was oké

Beste Feyenoord-vrienden,

Het was de avond vóór Koningsdag weer eens een lange zit in de Heilige Voetbaltempel aan de Maas, waar ik na bijna 70 jaar aan mijn afscheidstournee bezig ben als stadion-bezoekende supporter. Die rol wissel ik in voor die van bankzitter in de huiskamer om van daaruit mijn geliefde club via het grote scherm te blijven volgen tot de drie schikgodinnen het welletjes vinden en de levensdraad voor altijd doorknippen. En met zulke “niet aan te gluren” partijen als tegen de Zwolse Blauwvingers is het “vaarwel-sentiment” redelijk draaglijk. De riante 4-0 uitslag zegt alles over de zwakte van PEC Zwolle in de laatste én voorste linie, want qua vertoond spel waren de gasten uit de Overijsselse hoofdstad eerder de betere dan de mindere ten opzichte van de nationale Wereldbekerprimeurhouder. Het was af en toe bar en boos hetgeen onze favorieten ons voorschotelden. En het zat dus bepaald niet tegen wat de veelvoud aan kansen en mogelijkheden betrof welke het diep in het rechter rijtje verkerende PEC Zwolle zo maar onbenut liet. En die doeltreffendheid, dat was nu exact het enige waar Feyenoord nog wel zijn superioriteit kon botvieren. Met name de eerste goal was een beauty van de (veel te) duur ingekochte Japanse spits Ayase Ueda. En omdat dankzij een aandoenlijke blunder van de arme Zwolse doelman, rap gevolgd door een doelpunt van de Braziliaanse sterspeler Paixão de voorsprong al snel uitliep naar 3-0 was de echte spanning wel uit de toch verre van eenzijdige wedstrijd verdwenen. Het kijkspel verschrompelde tot een surrealistisch aandoend potje stilstaand voetbal, soms letterlijk en dat bleef ook in de tweede helft zo. Met name de verdedigers stonden soms gewoon stil met de bal aan hun voeten, op hun gemak kijkend waar ze het leren monster nu eens naar toe zouden spelen. En ook die passes waren vaak heel voorspel- en voorzienbaar, nog los van hun slordigheid waardoor deze lang niet altijd te bestemder plaatse arriveerden. Daar zat nauwelijks een verrassing in. Het thuispubliek probeerde er nog iets van te maken met de bekende Feyenoord-liedjes, maar dat was het dan. Tot Paixão elf minuten vóór het verstrijken van de reguliere speeltijd nog een tweede doelpunt aan zijn saldo toevoegde. Daarmee viel de wedstrijd definitief in het slot.

Over Slot gesproken. Je zou bijna weemoedig worden, terug denkend aan de man die gisteren als eerste Nederlandse trainer kampioen werd in de Premier League. Maar dat verder te zijde.

Het zal toch nog een hele klus worden om die derde plek vast te houden. De tweede plaats kunnen we redelijkerwijs wel vergeten nu de Zwartrokken weer tot leven zijn gekomen met twee achtereenvolgende overtuigende zeges. In de voormalige Lichtstad zal men zich nu wel de haren uit het Brabohoofd trekken wat het vrijwel zeker verkwanselde kampioenschap betreft. Ajax speelt armetierig voetbal en had lange tijd de wind in de zeilen wat het sprokkelen van punten betreft. Maar uit de laatste twee duels hielden de residentieloze hoofdstedelijken slechts één broodmager puntje over tegen de Philips-boys de volle zes. De resterende programma’s van Ajax en PSV zijn ongeveer even zwaar en de wedstrijd in de Kuip kan daarbij dus de doorslag geven. Maar dan zal ons dierbare Feyenoord toch uit een ander vaatje moeten tappen dan zoals het er vrijdag aan toe ging. Want anders heb ik er een zeer zwaar hoofd in.
En wat die hoogst haalbare derde plaats betreft zijn we er dus ook nog lang niet. Het programma voor de enige nog resterende concurrent is eerder lichter dan zwaarder dan dat van ons. We kunnen mits we het qua uitslagen niet te gek maken nog één wedstrijd verliezen indien de Domstedelingen alle drie hun duels winnen, gezien ons vooralsnog ruimschoots betere doelsaldo. Maar dan zullen we de drie overige wedstrijden toch echt moeten winnen. Vooral die op de slotdag is “very sneaky”. Uit tegen Heerenveen en indien het daar een allesbeslissende match wordt voor die derde plaats zullen de Friezen, aangemoedigd door hun eigen publiek, er alles aan doen om hun schielijk tussentijds vertrokken trainer Robin van Persie met lege handen naar Rotterdam te laten terug keren. Het seizoen had gezien het hele verloop niet slechter voor ons geprogrammeerd kunnen worden. Zoiets verzin je niet van tevoren.
Hoe dan ook. Feyenoord moet nog flink aan de bak wil het de voorronde van de Champions League halen. Te beginnen uit tegen de naar de Helleens-mythologische krachtpatser vernoemde halfgod uit de stad waar volgens Herman Finkers altijd wat is te doen, het stoplicht staat op rood, het stoplicht staat op groen.

Ook niet een wedstrijd die je zo maar eventjes gaat winnen. Laten we maar hopen dat de ploeg die onder leiding van Robin van Persie wel al enige tijd in “the winning mood” is die zegevierende trend tot het einde van dit seizoen kan volhouden. Dan blijft de kans dat we volgend seizoen weer mogen meedoen aan het miljoenenbal springlevend. Waarmee we dan voorkomen dat we qua inkomenspositie opnieuw op financiële achterstand van Ajax en PSV komen of nog erger, dat er weer magere jaren gaan aanbreken. Want daar hebben we er sinds de absolute glorietijd van de periode 1969-1974 genoeg van gehad.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart