COLUMN: Ga je mee naar ’t stadion…..moet het?

Beste Feyenoord-vrienden,

Eergisteravond heb ik het er maar op gewaagd. Met de trein vanuit Deurne naar De Kuip voor een door mij als “vervandekuipwoonachtige” zo verfoeide late aanvangstijdstip van 21.00 uur. Het lukte om weer thuis te komen en voor alle zekerheid had ik mijn zitplaats in vakkie UU al om 22.35 uur verlaten om in ieder geval de supporterstrein van 22.50 uur naar het Centraal Station te halen voor aansluiting op de Intercity Direct naar Eindhoven. Om 01.00 uur fietste ik ons erf op in Liessel.
Ik heb nu na de winterstop drie wedstrijden van ons dierbare Feyenoord bijgewoond: tegen FC Utrecht, Almere City en NEC. Tegen Sparta niet vanwege datzelfde extreem late tijdstip van de aftrap. De totale oogst was een nederlaag tegen een directe concurrent voor de derde plaats , een krappe zege tegen de rode lantaarndrager en een bloedeloos gelijkspel tegen een matige middenmoter. Vier puntjes waar er in eigen huis negen te halen vielen. Was dat laatste gewoon gelukt, dan hadden we zelfs een tweede plaats nog in eigen hand kunnen hebben, gezien het feit dat we de Zwartrokken nog thuis ontvangen. Maar indien AZ vandaag gewoon gewonnen had dan hadden we nu alweer vijfde gestaan. Ja als, Gerard Cox zei er altijd van dat als zijn tante een piemel had gehad zij zijn ome was geweest. Ik weet het: “As is verbrande turf”, zei mijn opa uit het Amersfoortse Soesterkwartier ervan. Maar hoe dan ook, ik heb sinds de feestdagen drie barrelwedstrijden in onze gedateerde voetbaltempel aanschouwt. Dus denkend aan de oude klassieker van “Hand in Hand, kameraden” waarin je wordt gevraagd mee te gaan naar het stadion, dan zou je anno 2025 bijna sceptisch vragen: “Moet het?” Een dame die altijd een rij voor mij zit vroeg of ik, omdat ik de laatste jaren niet meer naar andere wedstrijden dan die voor de competitie ga, voor één van haar zonen met mijn seizoenkaart een ticket voor de CL-ontmoeting met Internazionale wilde kopen. Deze lady, wier echtgenoot een Ajax-fan is, komt wel helemaal uit Hoorn en rijdt elke wedstrijd trouw naar De Kuip. Soms met het OV en soms ook met de auto. Dus nu kost dat haar twee maal € 57,50 = toch wel eventjes maar liefst € 115,--. Daar komen de reiskosten nog bij. Die tijd dat ik alle thuiswedstrijden bezocht ligt voor mij al weer heel wat jaren achter mij. Sinds ik in 2012 met pensioen ging al niet meer. Ik kon het destijds allemaal goed combineren vanaf mijn werkplek in Voorburg en ging dan bij mijn moeder (die 100 jaar mocht worden) in haar seniorenflat aan de Vinkenbaan in Tuindorp De Vaan overnachten.

Is het nog wel leuk om mee te gaan naar het stadion, zoals in het klassieke lied “Hand in hand”wordt aanbevolen? Als ik die drie wedstrijden in ogenschouw neem vind ik van niet. Laat ik daar eerlijk in zijn. Maar behalve de kwaliteit van wat ons voorgeschoteld wordt staan mij die lange wachtrijen voor de ingangen ook steeds meer tegen. Dat was in vroegere tijden echt niet zo, zeker niet toen de poorten al twee uur voor de wedstrijd open gingen en je vroeg naar binnen wilde. Erg klantvriendelijk en klantgericht is het niet. En dan het intensieve fouilleren daarna inclusief het kijken in mijn schoudertas, ik begrijp uiteraard de redenen daarvan wel, maar ervaar het als oude Kuip-veteraan toch als hoogst irritant en een inbreuk op mijn privacy. In augustus hoop ik al weer 78 jaar te worden en met het klimmen der jaren neem je van steeds meer zaken en gewoonten in het leven afscheid. Ook van veel dierbaren trouwens. Maar na bijna 7 decennia trouw bezoek aan De Kuip ben ik geestelijk ook bezig afscheid te nemen van het life bijwonen van de thuiswedstrijden van onze club, die gevoelsmatig bij mij is geïnternaliseerd, tot een deel van mijn wezen is geworden. Maar gelukkig zijn er meerdere mogelijkheden om onze club op de voet te volgen. Via de tv, via de tekstuele life-verslagen van Don Paul op deze website en via de nieuws- en sportbladen.

Wat zal men in Heerenveen vol leedvermaak terugblikken op het afgelopen weekend. Zelf met 3-1 gewonnen van de subtopper uit Alkmaar en Feyenoord een bloedeloze remise tegen de nummer dertien van de ranglijst. Een gênante gang van zaken voor Feyenoord én voor Van Persie, die zo nodig tussentijds zaken met elkaar moesten doen. Ik kan die niet van rancune gespeende Friese gevoelens nog begrijpen en billijken ook.

Nu moet Robin het natuurlijk wel doen met veel B-spelers, althans spelers die in beginsel geen eerste keuze zijn. Maar ook Van Persie heeft nog geen verbetering kunnen brengen in de prestaties tegen lager geklasseerde tegenstanders. Het begon afgelopen zaterdag wel aardig maar al snel verzandde het spel in slechte voorzetten en dramatische schoten richting de tweede ring. Om pijn van in mijn van staar verloste ogen te krijgen. Zodra Feyenoord het spel moet maken hebben we een probleem. En dat heeft naast de vele blessures toch ook te maken met kwaliteitsarmoede. En dat valt Te Kloese weer aan te rekenen, zoals ik al in vorige columns aangaf en waarmee ik natuurlijk een wijd open deur in trapte. Schuin tegenover mij zaten zaterdag in die supporterstrein naar CS ook drie heren die helemaal uit Groningen waren gekomen en nog veel meer risico op aansluiting richting hun uiteindelijke reisdoel namen dan ik. Die merkten ook terecht op dat Te Kloese verzuimd heeft voor Gimenez een adequate vervanger aan te trekken. Linksom of rechtsom. En nu zitten we met de gebakken peren. Utrecht staat al weer los van ons op de derde plaats en het is dat AZ verloor en Twente gelijk speelde, anders waren de problemen nog veel groter geweest dan thans al het geval is.

Ik ben mij er zeer van bewust dat de teneur van deze column negatief is, maar net als de Belastingdienst kan ik het in deze fase niet mooier maken. Hopelijk heerst er na de wedstrijd van woensdagavond aanstaande weer euforie rond ons dierbare Feyenoord, maar dan zal er waarschijnlijk wederom een sportief wonder moeten geschieden. Maar wonderen zijn een schaars goed. Ik zal er veiligheidshalve niet over speculeren. Want met Feyenoord weet je het maar nooit. Het klassieke voorbeeld blijft het winnen van de Wereldbeker en drie weken later uitgeschakeld worden door het volstrekt anonieme Ut Arad uit Roemenië. Die wispelturigheid is hét kenmerk van het huidige seizoen 2024-2025. Het is helaas niet anders.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart