COLUMN: Wisselvalligheid is troef bij Feyenoord

Beste Feyenoord-vrienden,

Het gaat al dit hele seizoen op en neer met Feyenoord. De vriendschappelijke openingswedstrijd tegen AS Monaco kansloos verloren, dan nota bene in Eindhoven de JC-schaal veroverd ten koste van PSV, vervolgens weer een paar dramatische wedstrijden tegen relatieve onderdeurtjes waaronder twee promovendi, kansloos thuis verloren van Bayer Leverkusen en dan grandioos uit gewonnen van Gerona en niet te geloven en nooit eerder door Feyenoord klaar gespeeld, ook over Benfica in Lissabon gezegevierd. Evenzeer in de competitie een mooie reeks neergezet door uit te winnen van runner-up FC Utrecht en Go Ahead Eagles en thuis van FC Twente. Om dan vervolgens hopeloos in eigen huis de bietenbrug op te gaan tegen de oude aartsrivaal uit de residentieloze hoofdstad. En ook thuis te verliezen van het ultrazwakke Salzburg en daarmee normaliter definitief afscheid te nemen van deze jaargang van CL. Of u moet nog geloven in succes tegen de grootmachten Manchester City en Bayern München, maar in dergelijke sprookjes geloof ik net als in de Sint al sinds de eerste klas van de toenmalige lagere school niet meer.

Ik gaf vorige week nog als schrijnende voorbeelden van ups en downs uit onze roemruchte en zeer bewogen clubhistorie het Ut Arad-drama van 1970 en van het tijdens het seizoen 2019-2020 eerst van Ajax met 6-2 winnen en exact een maand later met 0-3 verliezen van datzelfde Ajax in dezelfde Kuip voor achtereenvolgens de competitie en de halve finale van het bekertoernooi. Ik breng nu ook nog maar eens in herinnering de 1-3 zege bij VFB Stuttgart op 15 september 1998. Na afloop werd hoofdcoach Leo Beenhakker gevraagd of hij het verschil kon duiden tussen het Nederlandse en Duitse clubvoetbal. Vol lef stelde de man uit Charlois toen aan de desbetreffende journalist: ”Haben Sie einige Stunden?”Die bravoure kwam hem duur te staan want exact twee weken later werd Feyenoord in eigen huis via een zeer pijnlijke 0-3 nederlaag uitgeschakeld in eigen huis. Typisch Feyenoord-gevalletje, hetgeen we dit seizoen nu al meerdere malen hebben moeten meemaken en doorleven. Ik kan er op mijn oude dag gelukkig gevoelsmatig meteen afstand van nemen en lig er geen seconde meer van wakker, maar in vroegere tijden was dat wel even anders. Bijvoorbeeld tijdens het seizoen 1956-1957. Eerst op 2 december 1956 op Spangen winnen met 0-4 en vervolgens op 7 april 1957 thuis met 0-3 verliezen van de Kasteelheren.

Een advies voor de jongeren onder mijn lezers: indien je met die structurele wisselvalligheid van onze prestatiecurves niet kunt leven kun je beter afkicken als supporter. Want dat “von Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt” zal waarschijnlijk altijd zo wel blijven en is als het ware geïnternaliseerd bij Het Legioen.

De afgelopen negen dagen dus gewonnen van AZ, midweeks verloren van het niemendalletje uit Österreich en gistermiddag gelukkig weer afgetekend gewonnen in en van Almere. En nu breekt dan weer een interlandbreak aan, al krijgen niet alle spelers de broodnodige rust vanwege interlandverplichtingen.
Er gaan ook steeds meer kritische stemmen op over de medische staf. Vorig seizoen waren er nauwelijks blessures en nu zit de ziekenboeg tot de nok toe vol. En tot overmaat van ramp veel sterkmakers, waaronder ook de drie achtereenvolgend gerankte centrumspitsen. Dat is alles bij elkaar toch eigenlijk niet normaal. Neem Bijlow nog eens ten voorbeeld. Één wedstrijdje gekeept en volgens mij gebeurde er rondom de doelman niets bijzonders tijdens dat duel met AZ, maar toch meteen weer geblesseerd. Waarbij we niet te horen krijgen wat er nu eigenlijk aan de hand is.

Indien we dit seizoen niet de beker winnen dan zullen we het met de JC-schaal alleen moeten doen en vrijwel zeker met de Europa League als hoogst haalbare perspectief. Met de nodige financiële consequenties tot gevolg. En dat terwijl we er qua financiën en vermogen al veel minder riant voor staan dan het ondanks Mislintat nog steeds zeer vermogende Ajax en het ook veel beter bemiddelde PSV, dat zelfs met een kleiner stadion een winstgevender exploitatie heeft dan Feyenoord met De Kuip. Maar daar zal de enorme steun van de gemeente Eindhoven van een aantal jaren geleden ook ongetwijfeld nog een positieve factor bij zijn. Dergelijke hulp heeft Feyenoord nooit van de gemeente Rotterdam gehad, ook niet in zeer noodlijdende tijden, terwijl Feyenoord de stad Rotterdam toch meerder malen wel op de kaart heeft gezet. Bijvoorbeeld in 1970 (twee keer), in 1974 en 2002.
Maar ondank is ’s werelds loon zullen we maar zeggen.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart