COLUMN: Herboren Feyenoord schittert in Deventer

Beste Feyenoord-vrienden,

We moeten ons natuurlijk nog niet rijk rekenen met een traditioneel zware uitwedstrijd tegen Benfica voor de boeg waarna ook nog een heel pittig programma volgt, maar het begint toch wel degelijk te dagen bij ons dierbare Feyenoord.

Want Priske begon weliswaar beter aan het seizoen dan Arne Slot vorig seizoen door uit van PSV om de JC -schaal te winnen, waar Arne Slot thuis van de Zwartrokken om die prijs verloor, maar meteen daarna voltrok zich eenzelfde drama als vorig seizoen met veel puntenverlies tegen relatieve onderdeurtjes waaronder zelfs twee promovendi. En met veel slechter en onsamenhangender voetbal dan wat onder Arne Slot op het groene tapijt werd tentoongespreid. De ietwat gelukkige uitzege bij Gerona, waarmee toch enigszins werd afgerekend met historisch slechte Spaanse statistieken van onze helden van Zuid, betekende meteen ook een kanteling in de prestatiecurve. Want vóór het interlandintermezzo werd in De Kuip een belangrijke concurrent uit Twente om de tweede plaats met 2-1 verslagen. En gisteren werd tegen de verwachting van ongetwijfeld velen in schitterend gezegevierd in het om zijn compactheid met de toeschouwers dicht op het veld bekend staande stadion van Go Ahead Eagles.

Want waar bij voorbaat voor werd gevreesd gebeurde helemaal niet. Niet Feyenoord maar de gastheren werden van het kastje naar de muur gestuurd door het frivole en soepele combinatievoetbal van een herboren Feyenoord. Het werd dan ook hoorbaar stil op de tribunes naarmate de wedstrijd vorderde en waarbij de ene na de andere bal op schitterende wijze in de touwen van het Go Ahead-doel verdween. En met een ruststand van 0-3 was de wedstrijd bij de theepauze al feitelijk beslist. Al moet je dan altijd oppassen dat het in het tweede bedrijf bij een dergelijke riante voorsprong niet alsnog helemaal fout gaat, hetgeen in het verleden meerdere malen is gebeurd. In ons voordeel (Feyenoord-GVAV van 1-4 bij de rust naar 7-4 als einduitslag) maar ook in ons nadeel (in Groningen na een 0-3 voorsprong alsnog remise met 3-3). Maar gelukkig kwamen ook na het tussentijdse bezoek aan de kleedkamer de Deventenaren er niet aan te pas en werd het zelfs 0-4 en 0-5. Jammer van die onnodige tegentreffer maar daar hoeft qua eindresultaat niet om te worden getreurd. Feyenoord heeft nu onder Piske wel wat neergezet en als die lijn in redelijkheid kan worden doorgetrokken (en waarbij Benfica-uit geen solide maatstaf zal zijn), dan wordt het dit seizoen toch nog volop genieten met onze club.

Ik wil het ook nog even over Koeman hebben. Ik heb al eens eerder betoogd dat ik Ronald geen slechte maar zeker ook geen absolute toptrainer vind. Hij deed het elders soms redelijk, maar hij was ook drie jaar hoofdcoach bij Feyenoord en won in die seizoenen geen enkele prijs met Feyenoord. Ter vergelijking: Giovanni van Bronckhorst won in evenveel seizoenen twee bokalen en drie schalen met ons.
In diens rol als trainer van Feyenoord had Ronald zeker geen verkeerde selecties tot zijn beschikking met onder meer cultheld Guidetti, Stefan de Vrij, Leroy Fer, Jordy Clasie, Graziano Pellè, Jean-Paul Boëtius en Erwin Mulder. Incidente en ook wel reeksen van successen waren er zeker wel naast dramatische nederlagen zoals die in Groningen op 31 oktober 2011 (6-0 klop). Maar de successen leidden niet tot het winnen van enige prijs. En daar worden trainers uiteindelijk toch op beoordeeld.
Nu is Ronald wederom bondscoach nadat hij Oranje in 2020 min of meer in de steek liet voor zijn favoriete club FC Barcelona, die hij ooit aan zijn eerste Cup-met-de-grote-oren hielp via een ronduit weergaloze vrije trap. En sinds 2022 is hij dus bezig met zijn tweede termijn bij het Nederlands Elftal. De laatste interland-break uit tegen Hongarije en Duitsland leverde slechts één punt op, gewonnen tegen de Magyaren. Die remise werd reeds als een afknapper ervaren maar de tegenstand tegen de viervoudige wereldkampioen was ondanks de kleinst mogelijke nederlaag ronduit dramatisch.
Natuurlijk heeft Koeman onmiskenbare trainerskwaliteiten, waarbij zijn status van voormalige wereldstervoetballer hem ook een duwtje in de rug geeft. En alles hoeft ook niet altijd meteen in goud te veranderen wat hij als hoofdcoach aanstuurt. Maar tot de absolute toptrainers in deze wereld hoort hij mijns inziens zeker niet.

Ronald besloot zijn actieve voetballoopbaan bij Feyenoord met twee seizoenen (1995-1997) en won toen trouwens ook geen enkele prijs met de club aan de Maas.

Komend weekend, na de loodzware missie in Lissabon, wacht ons weer een hels karwei tegen het dit seizoen ver boven zijn gemiddelde status uitstijgende FC Utrecht.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart