COLUMN: Feyenoord stelt wederom teleur

Beste Feyenoord-vrienden,

En wéér ging het mis tegen niet meer dan een middenmoter. Dat zijn we inmiddels zelf ook geworden. Opnieuw een remise tegen een halfbakken tegenstander die vorige week in datzelfde Goffert-stadion nota bene nog klop kreeg van het uiterst bescheiden Heracles Almelo. Ik heb Feyenoord overigens nooit anders gekend in de bijna zeventig jaar dat ik onze dierbare club letterlijk op de voet volg. Een club van ups en downs, van vóór- en tegenspoed, van hoge bergen en diepe dalen.

Ik heb ook al eens verteld dat de eerste wedstrijd die ik als jongetje in De Kuip mocht bijwonen Feyenoord-Eindhoven (dus niet PSV!!) was en dat Feyenoord overtuigend met 4-0 won. Dat was op 21 april 1957. Ruim een jaar later (26 mei 1958) moest ik echter volkomen ontgoocheld toezien hoe Feyenoord in diezelfde entourage van de indrukwekkende Kuip met 2-4 van het reeds gedegradeerde BVV (nu FC Den Bosch) verloor, na zelfs met 0-4 te hebben achter gestaan.

En in het seizoen 1963-1964 was het thuis met 10-0 winnen van NAC en uit met 3-1 verliezen.
In 1970 de Wereldbeker winnen en drie weken later uitgeschakeld worden door het ook heden ten dage nog volstrekt anonieme Ut Arad. Waarvan overigens de naam sindsdien drie keer is veranderd. Nu luistert het clubje naar de naam FC UTA Arad. Waarvan akte!

Ook na het historische debacle tegen dat Roemeense onderdeurtje is het met Feyenoord door de jaren heen een kwestie van vallen en weer opstaan geweest. Hoogtepunten waren er nog in 1974, 2002 en ook wel gedurende de periode 2016-2018, waarin met Giovanni van Bronckhorst als hoofdcoach in drie seizoenen tijd vijf prijzen werden gepakt. Met de internationale roem was het na de Europese opleving van 2002 wel gedaan, al werd in 2022 nog de finale van de Conference League gehaald. En dat was dus het eerste van drie mooie jaren onder leiding van Arne Slot. Dan is het nu wel hard afkicken, ondanks de veelbelovend lijkende winst van de Johan Cruijff-schaal in het hol van de Eindhovense leeuw, die ook dit seizoen weer onbedreigd en in ijltempo naar de landtitel lijkt te stiefelen. We staan na zeven competitieronden al weer 11 punten achter op de Zwartrokken, al hebben we dan wel een gelijkspel…eh…ik bedoel een wedstrijd minder gespeeld.

De zwarte piet gaat primair naar Brian Priske uit, maar naar mijn mening valt Dennis te Kloese nog veel meer te verwijten. Hij heeft het de afgelopen transferperiode op werkelijk dramatische wijze laten liggen. Daar valt niets over te relativeren, want financiële middelen waren er in tegenstelling tot een lange periode hiervoor naar Nederlandse maatstaven ruim voldoende beschikbaar. Het is natuurlijk niet helemaal zo dat een trainer zo goed is als de kwaliteit van zijn selectie dat toelaat, maar voor een belangrijk deel komt het daar wel op neer. De beste trainer ter wereld wordt in Nederland echt geen landskampioen met de selectie van RKC Waalwijk of Almere City en ook wat het huidige Feyenoord betreft is het onmogelijk om ijzer met handen te breken. Dus mijns inziens is Te Kloese is primair verantwoordelijk voor de scherpe terugval en Priske secondair. Want hij is natuurlijk wel mede debet aan het pijnlijke teloor gaan van het glanzende Feyenoord van de voorgaande drie seizoenen. Echter, in Tsjechië speelde zijn ploeg ook vijf keer gelijk eer de steven werden gewend en alsnog de landstitel in de wacht werd gesleept. Dat laatste lijkt hier toch onmogelijk want terecht werd in het AD al opgemerkt dat zelfs bij twee zeges (uit en thuis) op PSV de Zwartrokken niet zouden worden ingehaald.

We hebben op dit moment dus niet meer dan de status van een middenmoter. De Domstedelingen staan ook al zes punten los van ons fier op de tweede plaats. En zelfs Ajax, vorig seizoen over twee wedstrijden nog met 10-0 verslagen, is ons inmiddels stiekem voorbij geslopen met een beter doelsaldo. Met nota bene ook nog een wedstrijd minder gespeeld.

Het zou dus zo maar een rampenseizoen kunnen worden, zowel in de competitie als in de Champions League. Met als catastrofaal vooruitzicht ook volgend seizoen geen Europees voetbal. Het is dus in alle opzichte vurig te hopen dat Priske deze in vergelijking tot vorig seizoen beduidend zwakkere selectie alsnog een beetje op de rails krijgt. En in ieder geval zoveel punten bij elkaar sprokkelt dat Europese deelname minimaal gewaarborgd is. Zodat er toch nog enig financieel en daarmee impliciet sportief perspectief is.

Het zou ook wel mee helpen wanneer een paar geblesseerde sterkmakers weer snel binnen de lijnen verschijnen.

Want zoals het nu gaat zijn we razendsnel weer helemaal terug bij af. In de wetenschap dat Brian Priske in de verste verte geen duplicaat van Arne Slot is, hetgeen aanvankelijk wel min of meer werd gesuggereerd vanuit de club.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart