COLUMN: Een beetje komkommertijd

Beste Feyenoord-vrienden,

Door de combinatie van een uitgestelde klassieker en het interland-intermezzo is er feitelijk sprake van een beetje komkommertijd. Zeker ook wat de thuiswedstrijden betreft. Want na het slecht afgelopen openingsduel tegen de tricolores volgde eerst een eitje van een karweitje tegen de ultrazwakke Zwolse blauwvingers en daarna de net als vorig seizoen teleurstellend verlopen derby bij en tegen de Kasteelheren. We hebben dus al weer op 10 augustus onze enige thuiswedstrijd in competitieverband gehad en ook komend weekend vindt er wederom een uitwedstrijd plaats. Met recht een beetje komkommertijd dus in meerdere opzichten maar zeker wat het bezoek aan ons heiligdom “daar aan de Maas bij Brienenoord” betreft. Want pas weer op 22 september speelt Feyenoord in competitieverband in de eigen Kuip.
Bondscoach Ronald Koeman kon afgelopen zaterdag met Oranje pas in de slotfase van de lange tijd eenzijdige wedstrijd tegen de Balkanbewoners uit Bosnië-Herzegovina opgelucht adem halen. Koeman was een voetballer van wereldklasse, echter, zowel in diens rol als speler als in die van hoofdcoach bij ons dierbare Feyenoord heeft hij nooit met onze club een prijs kunnen winnen. Geen landstitels, geen bekers en ook geen Johan Cruijff-schalen. En dat over in totaal vijf seizoenen, waarvan twee seizoenen als speler en drie als trainer. En zo slecht waren de selecties toch niet waarmee Ronald als trainer moest werken. Guidetti en Pellè hebben daar ook deel van uit gemaakt om maar eens twee prominente voorbeelden te noemen. Zelfs Priske, die waarschijnlijk niet tot een equivalent van Arne Slot zal uitgroeien (al hoop ik dat uiteraard wel), heeft nu al een prijs te pakken als trainer van ons dierbare Feyenoord. En trainers worden nu eenmaal beoordeeld op hun prestaties en bij een topclub als Feyenoord uiteraard primair op het winnen van prijzen. Ernst Happel wordt niet voor niets als de beste Feyenoord-trainer aller tijden beschouwd met het winnen van de Europacup I (= de voorloper van de Champions League), de Wereldbeker en een landstitel. Terwijl zijn laatste twee van de bijna vier seizoenen als trainer van Feyenoord ronduit waardeloos waren en hij ook uit onvrede voortijdig opstapte. Om jaren later het kunststukje van het winnen van de EC I te herhalen met HSV Hamburg en daarmee de eerste trainer te worden die de Europese hoofdprijs bij twee verschillende clubs wist te winnen. En dat niet bij vermogende clubs uit Zuid-Europa, maar bij – qua financiële mogelijkheden en internationaal bezien – middelgrote clubs.

De verwachtingen omtrent hetgeen Feyenoord het huidige seizoen gaat presteren zijn ronduit matig tot slecht. Althans in mijn sociale omgeving en netwerk. Een fanatieke fan uit Heerenveen die kennelijk niets met zijn gelijknamige plaatsgenoot uit de Eredivisie heeft en mij dagelijks voorziet van de nodige extra Feyenoord-gerelateerde informatie uit allerlei nieuwsbronnen, is zeer pessimistisch gestemd en vreest een zware zeperd in Groningen komende zaterdag. En een marktkoopman uit Deurne, welke ik elke vier weken bezoek voor zijn notenwaren, heeft mij afgelopen vrijdag een dramatisch seizoen voorspeld. Nu was ik uit mijzelf al verre van enthousiast over de verrichtingen op de transfermarkt. Ik maakte daarmee deel uit van een sceptische communis opinio die tot resultaat had dat aan de dubbelfunctie van Dennis te Kloese werd geknabbeld.
Kritiek op Dennis te Kloese verklaard: "Is hij niet… | FeyenoordPings

Maar ik wil het toch nog even aanzien alvorens mijn conclusies te trekken. Om in dit stadium al een rampenscenario te voorspellen vind ik toch ietwat te veel prematuur. Uiteindelijk startte Arne Slot vorig seizoen nog dramatischer dan Priske nu heeft gedaan, want hij verloor thuis ook de wedstrijd om de JC-schaal terwijl Priske die nota bene in de Brainport-regio wél won. En het is natuurlijk niet allemaal kommer en kwel wat de transferperiode betreft. Gimenez is gebleven, evenals Bijlow en een paar op papier redelijke spelers als bijvoorbeeld Jordan Lotomba zijn gehaald. En Feyenoord is inmiddels zo vermogend geworden na vele jaren van armlastigheid, dat er in de winterse transferperiode wellicht nog riante kansen op substantiële versterking te grijpen zijn. Ik blijf als supporter op leeftijd voorshands toch nog maar positief, zeker omdat ik mij ook realiseer beduidend slechtere tijden met Feyenoord te hebben meegemaakt. En dat is dan nog een understatement.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart