COLUMN: Feyenoorders als Oranjehelden door de tijden heen

Beste Feyenoord-vrienden,

Er bestaat al geruime tijd een soort van sluimerende traditie dat Feyenoord-supporters in het algemeen niet zulk grote fans van Oranje zijn. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de jarenlange dominantie van Ajacieden in de nationale selectie. Het bizarre daarbij is dat met al die sterren van die ene nog resterende bvo uit de residentieloze hoofdstad (voorheen waren dat er wel vijf) in Oranje nog nooit een prijs werd gewonnen. Zelfs niet met Cruijff (die in 1973 naar Barcelona vertrok), Neeskens (vertrok daar een jaar later naar toe), Wim Suurbier, Ruud Krol, en Arie Haan in de ploeg. Die ene keer dat Oranje wél in de prijzen viel was er helemaal geen sprake van Ajax-dominantie, maar had juist PSV in dat jaar de treble gewonnen en waren die met in totaal 23 caps tijdens dat toernooi veruit dominant. Ajax kwam toen uit op 13 caps en de overige 26 van achtereenvolgens Anderlecht (5), AC Milan (10), KV Mechelen (4), Real Zaragoza (5) en Roda JC (2). De geselecteerde Feyenoorders Sjaak Troost en Joop Hiele kwamen destijds niet één keer in actie. Tja, Rinus Michels was toen de trainer hè, maar de eerlijkheid gebiedt dat Feyenoord in de jaren tussen 1984 (de “dubbel” van het Cruijff-Gullit-jaar) en 1991 (met bekermatchwinnaar Henk Fräser) in een diepe dal-periode verkeerde. Daarna zouden onder leiding van eerst Wim Jansen en daarna Willem van Hanegem een lustrum lang veel betere tijden aanbreken.

Zelf ben ik sowieso al lange tijd geen liefhebber meer van voetbal volgen op tv, voor zover het Feyenoord en in mindere mate Oranje betreft. Daar is in een column al eens eerder aandacht aan besteed naar aanleiding van een artikel van Maurice Laparlière, journalist dan wel verslaggever van Omroep Rijnmond

Ik vind voetbal nog steeds een heel leuk spelletje waaromtrent al mijn gevoelens ineenvloeien in een onwankelbare liefde voor de club van Zuid tot de dood erop volgt. Maar van het huidige EK heb ik nog niet één wedstrijd vanaf het eerste tot en met het laatste fluitsignaal gevolgd. En morgen komt daar ook niets van wanneer Oranje om 18.00 uur aan het duel met de Roemenen begint, want vanaf 18.30 uur wachten mij eerst een korte sessie in het gemeentehuis in Deurne en daarna een hele lange raadsvergadering aldaar. Mijn leven is - ook al ben ik alweer 12 jaar geleden gepensioneerd - buiten mijn naaste familie nog steeds vol met allerlei activiteiten op het sociaal-maatschappelijke en politieke vlak. Waar het koning Voetbal betreft gaat het bij mij vrijwel uitsluitend om Feyenoord en nog eens Feyenoord. Punt.

De eerste grote Feyenoorder in Oranje met alsdan de meeste caps op zak is Puck van Heel geweest. Dat was in het vooroorlogse tijdperk. Sinds de invoering van het betaalde voetbal komen al snel in het vizier de onsterfelijke clubicoon Coen Moulijn met 34 caps (hij kreeg in Oranje later concurrentie van Ajax-linksbuiten Piet Keizer) en als doelman Eddy Pieters Graafland, die 43 keer namens Oranje onder de lat verscheen. Eddy PG is ook één van de grootste keepers van Feyenoord geweest, nota bene opgehaald bij de grote concurrent uit Mokum voor het toenmalige transferrecordbedrag van 134.000 gulden. Hij werd als kandidaat-Oranjesluitpost de eerste serieuze concurrent voor Frans de Munck, bijgenaamd de Zwarte Panter. Voor mij de beste en stijlvolste Nederlandse doelman aller tijden.

In het beste Oranje team in onze vaderlandse voetbalhistorie dat zich in 1974 toch de wereldtitel liet ontfutselen door het thuis spelende West-Duitsland deden Willem van Hanegem, Wim Jansen en Wim Rijsbergen als vaste waarden mee. Daarvan heeft Wim Jansen wat de ranking met eeuwigheidswaarde betreft de meeste caps op zijn naam staan: 65. Gevolgd dus door Puck van Heel en daarna door Willem van Hanegem met 44 Oranjebeurten.

Andere belangrijke dragers van Oranjecaps die namens Feyenoord actief waren in het Nederlands Elftal waren Giovanni van Bronckhorst (43 caps), Rinus Israël (38 caps), Bennie Wijnstekers (36), Bas Paauwe (31), Rob Witsche en Cor Veldhoen (beiden 27 caps). Er volgen er nog velen nadien maar een belangrijk deel daarvan participeerde grotendeels in Oranje namens een andere club dan Feyenoord. Dirk Kuijt, Ruud Gullit en Stefan de Vrij zijn daarvan markante voorbeelden. En morgen zal vermoedelijk alleen Stefan de Vrij spelen als oudgediende van ons dierbare Feyenoord.

Justin Bijlow blijft alsdan dus ook gepasseerd ondanks de zeker niet sterke beurt van Bart Verbruggen vorige week tegen de Wiener Schnitzels.

Oranje niettemin veel succes toegewenst voor morgen en u alleen veel kijkplezier!!

ForLife en ForEver,

Rood-wit-zwart

Feyenoord-hart