COLUMN: Over scheidsrechters en spelerscarrousels

Beste Feyenoord-vrienden,

Of het afkeuren van het Oranjedoelpunt tegen de Fransozen terecht was of niet, daarover zijn de meningen sterk verdeeld. Willem van Hanegem vond het in zijn praatje bij het Businessclass-programma van Harry Mens een terechte beslissing van scheidsrechter Anthony Taylor, die tenslotte de eindbeslissing nam en uiteraard niet de weifelende gluurders van de VAR. Maar je kunt je gerust afvragen of zo’n “doelpunt” onder leiding van deze scheidsrechter onder welke omstandigheid dan ook ooit wél goed gekeurd zou zijn geweest. Want met Britse scheidsrechters zijn we door alle tijden heen niet erg gelukkig geweest en dat is dan een understatement. In 1972 keurde de Welshman Clive Thomas een glaszuiver doelpunt van Theo Laseroms af in een uitwedstrijd tegen Benfica. Was die loepzuivere goal gewoon goed gekeurd dan was Feyenoord op dat moment door gegaan naar de volgende ronde ten koste van de Portugezen.

Diezelfde Clive Thomas hield ook huis tegen het Nederlands elftal tijdens de EK-wedstrijd in 1976 in het voormalige Joegoslavië tegen de Tsjechen. Hij keurde een zeer omstreden tweede doelpunt van de Tsjechen goed, waarna Willem van Hanegem Thomas alvorens te zullen gaan aftrappen aan diens uiterst dubieuze rol in de wedstrijd Benfica-Feyenoord herinnerde. Dat kwam hem op een rode kaart (twee keer geel) te staan welke een zwaar gefrustreerde Neeskens eerder al had moeten incasseren.
Tussen die beide arbitraire drama’s van 1972 en 1976 in had Nederland ook de pech in de WK-finale 1974 met een Britse scheidsrechter te doen te hebben. En ook toen ging het mis gezien de ostentatieve Schwalbe van grapjas Bernd Hölzenbein. De Engelse arbiter Jack Taylor (what’s in the name?) wees gretig naar de penaltystip in plaats van dat hij geel gaf aan de Duitse komediant.

Er is uiteraard geen psychologisch onderzoek naar gedaan, maar ik verdenk al die Angelsaksische heren ervan niet van jaloerse smetten vrij te zijn vanwege het feit dat het relatief kleine Nederland al decennia lang de uitvinders van de voetbalsport qua dadendrang de loef afsteekt.

Ondertussen, terwijl de focus vrijwel uitsluitend gericht is op het EK-toernooi, druppelen ook geregeld berichten door inzake de jaarlijkse zomerse spelerscarrousel. Wie gaat er weg bij ons dierbare Feyenoord en wie kom er voor terug? Iedereen kan dat via de media volgen en ik ga er geen commentaar op geven, want niet gehinderd door specifieke technische kennis als simpele supporter. Het is vrijwel zeker dat Gimenez vertrekt en daar is inmiddels een potentiële vervanger voor aangetrokken. Wat ik alleen over die transferperikelen kwijt wil is dat ik intuïtief maar inmiddels ook al weer op grond van enige ervaring als waarnemer volop vertrouwen heb in het charismatische management van algemeen directeur Dennis te Kloese. Het is niet toevallig dat de huidige betere tijden van ons dierbare Feyenoord samenvallen met de komst van de in Bussum geboren jurist. Ik ben er dan ook van overtuigd dat zodra het nieuwe seizoen aanbreekt Feyenoord weer over een kwalitatief minstens even sterke selectie zal beschikken als gedurende de afgelopen drie jaargangen. Met dus ook een gelijkwaardige trainer in de persoon van Brian Priske.

Ik wens een ieder verder nog een mooi EK-toernooi toe met hopelijk Oranje in een hoofdrol, al kan het na de ontmoeting tegen de Wiener Schnitzels ook zo maar ineens afgelopen zijn natuurlijk.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart