COLUMN: Wie o wie

Beste Feyenoord-vrienden,
Nu één van de beste hoofdtrainers uit onze clubgeschiedenis definitief naar de andere kant van de Noordzee is vertrokken, rest ons de steeds klemmender hamvraag: wie volgt hem op? En uiteraard zijn er al weer geruime tijd de altoos onvermijdelijke speculaties aan de orde. Van Pusic tot Sahin en van Ron Jans (die al hardop bedankt heeft voor de eer) tot Mark van Bommel. Die laatste zou dan in de voetsporen van zijn schoonvader treden, welke met Feyenoord in vijf seizoenen tijd de UEFA Cup (2002) en de nationale beker (2008) won, maar niet één keer de landstitel pakte met een selectie die na dat platinateam van 1970 mogelijk de “second best” aller tijden was. Met Pierre van Hooijdonk die qua charisma en doeltreffendheid als centrumspits van Feyenoord mijn oude held Ove Kindvall naar de kroon stak. De vrije trappen van Pi-air stonden gelijk aan een penalty en werden vanuit alle posities van het veld en soms op indrukwekkende afstand van het doel snoeihard en feilloos raak geschoten. Met als kroonjuweel dat doelpunt tegen SC Freiburg vanuit een waanzinnig moeilijke hoek:


Dat wonderschone doelpunt is misschien wel het mooiste uit de hele clubgeschied nis en daarmee toonde de in Steenbergen geboren Brabander zijn absolute wereldklasse als vrije trappenspecialist.
Het lukte Bert van Marwijk echter niet met dat geduchte vrije trappen-wapen ook maar één keer met Feyenoord de landstitel te veroveren. Zijn schoonzoon is dat met FC Antwerp vorig seizoen al wél gelukt. Sterker nog, hij pakte zelfs de dubbel met een club die jaren lang van prijzen verstoken was gebleven. De beker werd nog wel in 2020 gewonnen, maar de laatste landstitel dateerde van 1957!!
Bij Het Legioen was Mark als voetballer verre van populair in diens rol als PSV-sterkmaker. Hem werd - op bezoek in De Kuip - al zingend een gebroken been toegewenst, waarschijnlijk vanwege zijn eigen stevige spel als bikkellaar op het middenveld. In de verlenging van die historische kwartfinale tegen PSV (de enige keer dat twee Nederlandse clubs in Europees verband tegenover elkaar stonden) kreeg hij vanwege dat harde spel rood in de verlenging). Maar als mogelijke hoofdcoach van Feyenoord zou hij wel eens heel populair kunnen worden bij datzelfde Legioen vanwege zijn karaktervolle persoonlijkheid. Hij won in twee seizoenen tijd in de Belgische wereldhavenstad drie prijzen.
Het winnen van prijzen biedt een trainer overigens geen enkele garantie op lijfsbehoud bij een club. Ten Hag moet nu ook maar afwachten of hij bij Manchester United mag blijven, ondanks de onverwachte en zeer spectaculaire bekerwinst (FA-cup) op Wembley op stadgenoot Manchester City. We kennen ook een klassiek voorbeeld van de val van een trainer ondanks optimaal succes. Want in 1969 won Feyenoord onder leiding van hoofdtrainer Ben Peeters de dubbel (landstitel én beker) maar hij mocht toch niet langer aanblijven. Aanleiding was de competitienederlaag met 3-1 bij NAC, dat toen twee Polen in dienst had die in die wedstrijd de sterren van de hemel speelden. Norbert Pogrzeba en Kazimierz Frankiewicz.
Zie hier de opstellingen en statistieken van die van NAC verloren wedstrijd

Na die zeperd kwam de positie van de sympathieke en oerdegelijke Ben Peeters in de media ter discussie te staan en dat werd hem fataal. .
Voor het daarop volgende seizoen werd Ernst Happel gehaald, die vanwege het als eerste Nederlandse club winnen van zowel de Europa Cup I als de Wereldbeker als beste Feyenoord-trainer aller tijden in de historiografie van de club is vastgelegd.
Op dit moment geeft een enquête op de eigen website van feyenoord.supporters.nl aan dat Pusic met stip het meest gewenst is. Op enige afstand gevolgd door Sahin. Ik heb zoals vorige week al opgemerkt alle vertrouwen in de visie en wijsheid van Dennis te Kloese om een juiste keuze te maken en kijk mét het hele Legioen reikhalzend uit naar het moment waarop de verbeide opvolger van Arne Slot bekend zal worden gemaakt.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart