COLUMN: Indrukwekkende comeback Feyenoord tegen de Domstedelingen

Beste Feyenoord-vrienden,

Wat een indrukwekkende en meeslepende wedstrijd heeft het Legioen gistermiddag mogen aanschouwen en meebeleven. Ronduit fantastisch. Als veteraan-supporter gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar een qua scoreverloop identiek wedstrijdscenario in lang vervlogen tijden.

Dat was in de openingswedstrijd van het seizoen 1964-1965, waarin Feyenoord uiteindelijk voor de achtste keer in zijn bestaan de landstitel zou pakken en voor de derde keer in vijf seizoenen tijd als (toen nog semi-)profclub. In die wedstrijd opende DOS (toen dus nog DOS, dat later samen met Elinkwijk en Velox zou fuseren tot FC Utrecht) ook de score en liep die verder uit naar 0-2, waarna de Utrechtse supporters, die zes jaar voordien hun club nog kampioen zagen worden, dol enthousiast hun sympathieke spits en clubheld Tonny van der Linden gingen toejuichen.

Het zat hen echter niet glad want mede dankzij twee door Henk Groot benutte pingels werd het uiteindelijk dik verdiend 4-2 voor onze toenmalige helden waaronder Coen Moulijn, Frans Bouwmeester, Hans Kraay sr. Cor Veldhoen, Geard Kerkum, Piet Romeijn, Reinier Kreijermaat en last but not least Eddy Pieters Graafland, één van Nederlands beste keepers ooit.

Gistermiddag zagen we dus een congruent scoreverloop. Het huidige FC Utrecht heeft ongeveer dezelfde status als het DOS uit de midden jaren-zestig. Na het glorieuze seizoen 1957-1958 met absolute toppers als Frans de Munck, Hans Kraay sr en dus ook Tonny van der Linden in de ploeg moest het nadien toch geleidelijk afhaken in de race met destijds vooral Feyenoord en Ajax. Dat had natuurlijk alles met de financiële middelen te maken, Feyenoord was destijds nog met straatlengte de rijkste club van Nederland en volgens sommige sprookjesvertellers zelfs van Europa, maar dat konden we toen al naar het Rijk der Fabelen verwijzen.

DOS heeft overigens Feyenoord in het seizoen 1967-1968 (op 17 maart 1968) nog een keer stevig pijn gedaan door het in de Nieuwe Galgenwaard met 2-0 te kloppen en waarbij de latere Feyenoorder en geboren keientrekker Henk Wery nog een cruciale rol speelde. En waarmee de laatste kans op de titel toen wel verkeken was. De kampioensschaal zou wel één, drie en zes seizoenen later worden binnengehaald, maar in 1968 zou de dat seizoen gangbare leuze “Niets meer aan te doen, Feyenoord kampioen ” helaas niet opgaan.

Gistermiddag dreigde Feyenoord ook na ruim een half uur achter de feiten te moeten aanlopen, maar de ploeg toonde op zeer bewonderenswaardige wijze incasseringsvermogen en karakter. Het omsingelde de Domstedelingen vrijwel de hele wedstrijd behoudens bij die twee tegentreffers en het leek dus een kwestie van tijd eer de kansen zouden keren. Psychologisch was het ontegenzeglijk van cruciaal belang dat Paixão slechts vier minuten na de door Lammers verzilverde penalty met een daverend schot wonderschoon tegen scoorde.

Vanaf dat moment zat Feyenoord dus ook wat de stand betreft weer in de wedstrijd. Qua veldverhouding zat het feitelijk alléén in de wedstrijd, want het enige dat FC Utrecht kon doen was de bus parkeren en het veruit dominante Feyenoord dus zo veel mogelijk voor de voeten lopen. En natuurlijk had de uitstekende trainer Ron Jans zijn spelers opgedragen zo vroeg en fanatiek mogelijk te storen.

Na de rust hield de Stichtse ploeg het nog aardig lang vol, maar na een flipperkastsituatie belandde de bal - het laatst door een Utrechtse speler aangeraakt - net maar wel heel zichtbaar voor 100 % achter de doellijn eer Viergever hem alsnog schielijk kon weg trappen. En kort daarna volgde dus de tweede wonderschone treffer van een Feyenoord-voet en was het Hancko welke die eer opeiste. Wat mij betreft samen met die kanonskogel van Paixão “de twee doelpunten van de wedstrijd”, maar ook van de dag, van de maand en van het jaar. Echt fabelachtig mooi.

Doordat PSV het nu kan vergeten ongeslagen kampioen te worden zijn we de Zwartrokken op zeven punten genaderd, maar laten we ons geen illusies maken wat de titel betreft: die gaat absoluut en gegarandeerd naar Eindhoven. Echter, die tweede plaats moeten we hoe dan ook vasthouden en zouden we daar bovenop ook de beker winnen van het volstrekt niet te onderschatten NEC, dan is wat mij betreft het seizoen glansrijk geslaagd!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart