COLUMN: Naar de finale en PSV bedwongen

Beste Feyenoord-vrienden,

Wat ik voorafgaande aan de dubbelslag van de beker-halve finale en de zwaarste van de 34 competitiewedstrijden stiekem hoopte is helemaal uitgekomen: De lastige klip van de Trots van het Noorden omzeild en niet verloren in de voormalige Lichtstad. En dat laatste leek al rap te gaan gebeuren nadat de Zwartrokken razendsnel de 1-0 aantekenden en menige provinciaalse supporter waaronder Guus Meeuwis ook hoorbaar hoopte op een herhaling van het drama van 24 oktober 2010.

Toen won PSV met behulp van een lange tijd numerieke meerderheid dankzij een makkelijk gegeven rode kaart (Van Hanegem noemde Bas Nijhuis destijds na afloop “een nare man”), twee pingels en een eigen doelpunt van Bruno Martens Indi met 10-0. Kennelijk hebben veel brabofans een selectief geheugen want de Rotterdamse sportieve wraak zou veel later dat seizoen meer dan honingzoet zijn.

Voorafgaande aan de voorlaatste competitiewedstrijd, te spelen in De Heilige Kuip, merkte de toenmalige PSV-trainer deemoedig op dat zijn ploeg in de heenwedstrijd beter met 1-0 dan met de dubbele cijfers had kunnen winnen, want hij voelde natuurlijk op zijn boerenklompen aan dat het heel moeilijk zou worden in Neerlands mooiste en meest traditionele (maar tevens zwaar gedateerde) voetbalstadion. Want die complete afgang moest natuurlijk vergolden worden, dat snapte de latere Feyenoord-coach ook wel.

Maar ja, berouw komt altijd na de zonde en Feyenoord won inderdaad overtuigend en afgetekend met 3-1 en daarmee hielp het de andere rivaal, die uit de residentieloze hoofdtad, aan de 30ste landstitel. De voetbalhistoriografie vermeldt niet of praatjesmaker Sjaak Swart toen nog een nederig bedankkaartje naar De Kuip heeft gestuurd.

PSV kon in ieder geval naar de schaal fluiten en zou na een - wat het aantal landstitels betreft - bijzonder succesvol eerste decennium van de eenentwintigste eeuw zes seizoenen achter elkaar geen landstitel meer pakken (2009 AZ, 2010 FC Twente en toen vier keer de door Gerard Cox wel als Zodenzonen betitelde Mokumers). Ook nu is PSV trouwens al geen zes jaar meer landskampioen geweest.

Hoe dan ook, de hoge verwachtingen van de Eindhovense aanhang kwamen gistermiddag niet uit. Feyenoord bleek over de hele wedstrijd bezien gewoon de evenknie van de aanstaande landskampioen en sleepte - zijn huid zo duur mogelijk verkopend - in ieder geval één puntje uit het lastigste duel van de 34 te spelen competitiewedstrijden waardoor het na de winst van Twente tegen Go Ahead Eagles in ieder geval nog steeds 6 in plaats van 5 punten voor staat op de Tukkers uit Enschede die ook nog naar Eindhoven toe moeten. En ook bij die confrontatie zal PSV graag zijn ongeslagen status consolideren en continueren.

Dan de halve finale tegen de “Grunninger Koeken” Dat viel glad niet mee en daar hield ik in mijn vorige column al rekening mee. De noordelingen doen volop mee in de race om de derde periodetitel van de Keuken Kampioen Divisie en staan er in die strijd relatief het beste voor. Het werd met het slechtst onder leiding van hoofdcoach Arne Slot spelende Feyenoord dus een zeer zware bevalling met Lingr in de 83ste minuut als matchwinnaar. En met een allesbehalve geruststellende 0-1 achterstand als ruststand.

Gelukkig liep het dus toch nog goed af, behalve voor de arme Calvin Stengs die met twee benen in een wolfsklem werd gemangeld en waarop een rode kaart zeker niet had misstaan. Voor de toen net in blessuretijd verkerende wedstrijd zou het niet zoveel meer hebben uitgemaakt, maar het (tucht)recht moet wel zijn loop hebben. Weer een voorbeeld dat Feyenoord echt niet altijd de arbitrage mee heeft zoals vele Feyenoord-haters steevast zo graag beweren, niet gehinderd door enige intrinsieke dossierkennis.

Hoe dan ook, het was wat mij betreft een prachtige dubbelslag, de finale en geen triomfantelijke blasé-brabo’s die graag hun gram hadden willen halen voor het bittere bekerverlies eerder dit jaar.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart