COLUMN: Met hangen en wurgen…..

Beste Feyenoord-vrienden,

Het is niet leuk om dat te constateren, maar we zijn sinds de zo uitbundig bejubelde thuistriomf op Lazio Roma aardig de weg kwijt. Vorig weekend verloren in de Grolsch Veste van een beter FC Twente (al had het anders kunnen lopen indien toen een terechte strafschop niet aan Feyenoord en een even terechte rode kaart niet aan de Tukkers was onthouden) en eergisteren aan een puntendeling ontsnapt tegen tien man van het altijd lastige…o nee…de nummer 15 op de ranglijst van de Eredivisie.

Die beide zwakke vertoningen van het kortelings nog zo geloofde en geprezen Feyenoord zijn allesbehalve bemoedigend met morgenavond een toch loodzware wedstrijd in de Eeuwige Stad in het verschiet. Wie zaterdag echt door het ijs zakte en zich ten overvloede ook nog danig voor schut zette was Santiago Gimenez.

Wat er plotseling met de Argentijnse Mexicaan aan de hand lijkt te zijn is vooralsnog een raadsel. We zitten natuurlijk inmiddels dik in het najaar annex gure weersomstandigheden en dat was eergisteravond in optima forma het geval. Regen en wind, de jaarlijkse meteorologische menukaart voor de maanden november tot en met maart. Ove Kindvall had daar ondanks zijn noordelijke roots al last van wanneer de dagen gingen korten, om dan bij het weer lengen van de dagen zijn vorm te hervinden en alsnog het seizoen als topscorer van de Eredivisie af te ronden.

Vorig jaar is mij een dergelijke winterdip bij Santi niet opgevallen en hopelijk is het een tijdelijke inzinking, maar hij scoorde zaterdagavond ook bij onze tekstuele live-verslaggever Don Paul een mager vijfje. Hij liet naast de potsierlijk gemiste strafschop ook een aantal opgelegde kansen liggen en dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor het zelfvertrouwen. Maar ook niet voor zijn transferwaarde, die momenteel rond de 50 miljoen zou schommelen.

Feyenoord legt onder de zeer kundige leiding van hoofdcoach Arne Slot zonder meer knappe spelpatronen op de groene mat, maar dat alleen is nu eenmaal niet voldoende. Het gaat uiteraard ook om het spel, daarvoor kom je ook naar het stadion, maar primair toch de knikkers. Om de winst dus. En daar zijn doelpunten voor nodig. Dat laatste ging ons tot voor kort, behoudens een dramatische drievoudige start van het seizoen (JC-schaal en twee competitiewedstrijden), uitstekend af.

Maar plotsklaps, te beginnen uit in de Grolsch Veste, is daar de klad in gekomen. Eergisteren werd in Waalwijk – met name in het tweede bedrijf - de ene na de andere nauwelijks te missen kans toch naar de gallemiezen geholpen. Het was nota bene een verdediger die ons aan de even belangrijke als moeizame zege zou helpen. Bart Nieuwkoop scoorde zijn eerste doelpunt voor Feyenoord, voor hem een persoonlijke primeur. Het andere doelpunt kwam van de voet van middenvelder Quinten Timber. De lange tijd zo productieve voorhoede liet het dus opzichtig afweten tegen de nummer 15 van de ranglijst.

We kunnen slechts hopen dat diezelfde voorhoede zich hervindt tegen Lazio Roma, maar zeker ook komende zondag als AZ op bezoek komt. Dat draaide geruime tijd als een tierelier en staat ook nog steeds hoger genoteerd op de ranglijst dan ons dierbare Feyenoord, maar daar is nu toch ook danig sprake van een vormcrisis. En indien de Alkmaarse kaasdragers in de nog ultrakort resterende speeltijd de 1-2 achterstand tegen NEC niet meer weten weg te werken, dan gaan wij hen voorbij en stijgen we automatisch naar de tweede plaats.

Met wel zeven punten achterstand op PSV, dat, zoals het er nu naar uitziet, dit seizoen fluitend kampioen gaat worden. Zelfs indien we twee keer van de Zwartrokken zouden winnen, hetgeen mij tamelijk onwaarschijnlijk lijkt al hoop ik het natuurlijk wel van harte, dan nog zouden we de opgelopen achterstand daarmee niet inlopen. We zijn wat onze slinkende kampioenskansen betreft en waarbij voorshands ook het doelsaldo in het voordeel van de Eindhovenaren werkt, mede afhankelijk van derden. En dat is helaas een allerminst geruststellend gevoel.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart