COLUMN: De blufpokeraars afgebluft

Beste Feyenoord-vrienden,

Zoals bekend ben ik met dezelfde handicap behept als Diederik Gommers waar het om de uitwedstrijden van ons dierbare Feyenoord gaat. Want net als de professor doctor, intensivist en afdelingshoofd bij Intensive Care in het Erasmus MC Sophia in mijn geboortestad kan ik de spanning niet (meer) verdragen om via de televisie “live” de verrichtingen van onze club te volgen.

Tot en met het (vooralsnog voorlaatste) kampioensseizoen 1998-1999 kon ik die stress nog prima aan, maar op mijn oude dag (geboren op 12 augustus 1947) niet meer en doe ik het mijzelf ook niet meer aan. Maurice Laparlière van Radio Rijnmond hield er met de bekende medisch (toegepaste) wetenschapper en mij - separaat van elkaar – een telefonisch afgenomen interview over waarvan de link destijds al in deze wekelijkse column werd geplaatst. Voor wie het toen hebben gemist hierbij alsnog.
Sommige diehard fans krijgen zoveel stress van Feyenoord kijken: 'Mijn broer gaat met de auto naar de wasstraat tijdens de wedstrijd' - Rijnmond

Feyenoord sloot gistermiddag in sportieve zin een weergaloze week af. Echter, naar later die zondag bleek, ook een droomweekend, maar daarover zo meteen. Want waar onze club een paar jaar geleden nog twee keer van Sjachtar Donetsk verloor werd deze keer na een ietwat teleurstellende 1-1 in Polen (daar had meer in gezeten dan een pas op de valreep in de wacht gesleepte remise) volgde thuis een indrukwekkende zo niet duizelingwekkende zevenklapper. Waarna de Oekraïners onder luid applaus de eer mochten redden. Het leek erop dat Feyenoorders de tegentreffer hun door bruut oorlogsgeweld geteisterde tegenstanders van harte gunden en er schielijk een beetje aan mee werkten.

Hoe dan ook, de verpletterende overwinning zal het zelfvertrouwen van de Feyenoorders voor de klassieker, die na vele kansloos verloren jaren eindelijk nieuw leven werd ingeblazen, een stevige boost hebben gegeven. Feyenoord begon dan ook fel en met overtuiging aan het vooraf veel besproken en belichte duel en liet zich zeker niet afjagen. De bluf van Heitinga die wel eens eventjes de zwakheid van Feyenoord zou bloot leggen leek te worden gelogenstraft nadat Feyenoord ook snel de leiding nam.

De prognose van de niet van hoofdstedelijke arrogantie gespeende Rafael van der Vaart dat Ajax met 3-0 zou winnen werd daarmee in no time onmogelijk gemaakt. Toch kwamen de Zodenzonen van Gerard Cox geleidelijk aan meer in de wedstrijd en nog vóór er voor de thee werd gefloten was de snel verkregen voorsprong al weer omgebogen in een achterstand. Het oude liedje dreigde dus weer eens te worden opgedreund. Gelukkig pakte dat anders uit. Want ondanks dat Heitinga vond dat zijn ploeg de bovenliggende partij was (de Mokumse arrogantie kent geen grenzen tot die van een risee aan toe) nam Feyenoord meteen na rust het initiatief en wist net als in het eerste bedrijf al snel weer het net te vinden.

Vervolgens ontspon zich een zeer spannende tweede helft waarbij niet Ajax maar Feyenoord de dominante ploeg was. Al kreeg Kudus in de slotfase wel een reuzekans om de wedstrijd in Amsterdams voordeel te beslissen. Maar zonder geluk vaart niemand wel - doelman Wellenreuther redde bovendien zeer bekwaam met een fabelachtige reflex - en het was uiteindelijk matchwinnaar Geertruida die koppend en verlengend de allesbeslissende treffer liet aantekenen (2-3)! En ondanks alle beklemtoning door de immer zo objectieve NOS van geelwaardige overtredingen aan Feyenoord-zijde en wegkijkend van die van hun favorieten (lees daarover ook de column van Kromme Willem in het AD) was de zege dik verdiend!

De druiven zijn mierzuur voor de kapitale ploeg uit de residentieloze hoofdstad. Rafael van der Vaart zou het een schande vinden indien zijn club niet de titel zou pakken maar zo werkt het soms in het voetbal. Een landstitel is niet altijd te koop. En of het niet op kon liepen de Zwartrokken ook averij op in de Gelredome tegen hun oud-speler en -trainer Philip Cocu en staan de Eindhovenaren nu acht punten van de koppositie verwijderd.

Maar niet alleen PSV liet dure punten liggen, ook AZ ging finaal onderuit in de Grolsch Veste, waarvoor onze dank richting de zelf niet meer voor de titel strijdende Tukkers. Kortom, het was dus een droomweekend voor ons dierbare Feyenoord, eentje dat je maar zelden meemaakt. Dat de hele concurrentie punten laat liggen, dat je zelf wint in Mokum van de aartsrivaal en dat je als koploper zes punten los staat van de nummer twee. Ongekend!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart