COLUMN: Belangenverstrengeling

Beste Feyenoord-vrienden,

Nederland is na een relatief gemakkelijke poule en een niet al te moeilijke achtste finale tegen de USA nu doorgedrongen tot de laatste acht. Ondanks alle kritiek, met name uit de mond van de mijns inziens altijd enigszins overschatte Marco van Basten (althans in vergelijking tot bijvoorbeeld Dennis Bergkamp). Die kritiek lijkt nu ook ietwat te verstommen.

Succes is te allen tijde de beste smeerolie om het gepiep en gekra(a)k(eel) in de kiem te smoren. Zonder wrijving geen glans. Het is allemaal koren op de molen van Lowietje, die nu zelfs al door Lenny Kuhr als “de admiraal” wordt bezongen naar een parodie op haar succesnummer “De Troubadour“ en latere persiflage jegens “de Generaal”, alias Rinus Michels, over wie ooit door haar de loftrompet werd gestoken ondanks de dramatisch verloren WK-finale 1974.
https://youtu.be/Z0qv8PNhhfk

En als we het dan toch over “overschatten” hebben dan geldt dat voor Rinus Michels nog veel méér dan voor Van Basten ondanks diens fatale gemiste strafschop tegen Denemarken in 1992 waardoor we werden uitgeschakeld en dus niet onze Europese titel konden verlengen, alsmede ondanks het feit dat hij in zijn laatste zes wedstrijden voor Oranje niet meer scoorde.

Michels boekte als coach alleen maar successen met Cruijff en later met het superkwartet Gullit, Rijkaard, Van Basten en Ronald Koeman. Zonder Cruijff en het latere kwartet maakte hij in zijn trainerscarrière nauwelijks iets klaar, noch bij FC Köln (buiten één keer de nationale beker in drie seizoenen tijd) noch bij Barcelona. En ook bij andere clubs niet.

Het is zoals zo vaak (maar met uitzondering van 2014 in Brazilië) wat Oranje betreft weer volop Ajax wat de klok slaat. Maar dat is een “vertrouwd” of nou ja, in ieder geval een zeer herkenbaar beeld voor ons Feyenoorders. Zelfs Bijlow is geen basisplaats gegund al moet ik zonder meer erkennen dat Noppert behalve bij dat geïncasseerde doelpunt in de poulefase tegen Ecuador, waarbij hij niet vrijuit ging, het zeker niet slecht doet.

Maar dat wisten we al van onze thuisremise tegen Heerenveen, waarbij hij als Friese sluitpost een heel groot aandeel had in de tandeloze 0-0 als begin-, tussen- en eindstand. Wat ik echter zeer kwalijk vind is de belangenverstrengeling waaraan de (K)NVB zich schuldig maakt met het aanstellen van vader Blind, bijgenaamd “Scholletje” vanwege de al dan niet vermeende onderkruipersrol waarvan hij eerder werd beticht, terwijl zoonlief Blind in de basis staat van het door de residentieloze hoofdstad gedomineerde “Oranje”team. Dat zou toch echt niet moeten kunnen en het is ook zeer ongepast jegens andere kandidaten voor de veldpositie welke Blind junior inneemt in de opstelling van het Nederlands Elftal.

In ons staatsrecht en op vele andere gebieden in onze samenleving is belangenverstrengeling een doodzonde waaraan zeer vergaande consequenties zijn verbonden.

Direct na mijn beëdiging als gemeenteraadslid in Deurne heb ik een “Gedragscode integriteit” moeten ondertekenen waarmee ik verklaarde mij in mijn functie als lokale volksvertegenwoordiger niet te buiten te zullen gaan aan belangenverstrengeling en waartoe ingevolge de artikelen 12, 13, 15 en 28 van de Gemeentewet “Regels rondom het voorkomen van belangenverstrengeling” zijn opgesteld.

Wederom valt dus op hoe weinig onze nationale bond voldoet aan het geprentendeerde predicaat “Koninklijk”, een eretitel welke ik in mijn vorige column al om andere redenen langs de acceptatiemeetlat legde.

Tenslotte wat de kansen van Oranje om zijn verhoopte vierde WK-finale voor de verandering eens wél te winnen betreft citeer ik een goede vriend van mij met een seizoenkaart voor FC Utrecht op zak die opmerkte dat Oranje volgens hem net zoveel kans heeft op de wereldtitel als een vlieg tegen de mepper, gezien de nog overgebleven concurrentie zoals de Fransen en de Brazilianen. Ik eindig dan zelf maar weer met het vrijblijvende cliché van “we gaan het zien!”

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart