COLUMN: We kwamen met de schrik vrij

Beste Feyenoord-vrienden,

Van te voren zag ik het al gebeuren. Go Ahead had nog nul punten en PSV had al verloren. Een ideale gelegenheid om beslag te leggen op de tweede plaats, maar dan is het typisch Feyenoord om zo’n riante kans te laten liggen. Ook daar heeft Feyenoord in zijn roemruchte clubgeschiedenis een patent op verworven, om zo’n gouden kans dan te verkwanselen.

En jawel hoor, ik werd in mijn scepsis op mijn wenken bediend, want 2-0 na dertien minuten. Ik denk dat beide supporterskampen niet wisten wat hen na die snelle 2-0 overkwam, zowel de Deventenaren als de Legionairs niet.

Gelukkig verloor ons dierbare Feyenoord niet zijn logische voetbalverstand, hield het hoofd koel in de overtuiging dat het veel beter kan voetballen dan de reserve rode lantaarndrager van de Eredivisie en dat vertaalde zich dan ook in het feit dat de twee opgelopen deuken al vóór de theepauze waren uitgeklopt.

Daarvoor was in laatste instantie verantwoordelijk de uitstekend op dreef zijnde Danilo Pereira da Silva, die er steeds meer blijk van geeft een heus “Torinstinct” in huis te hebben. Een kwaliteit welke ooit aan de legendarische Duitse nummer negen Gerd Müller werd toegeschreven. Danilo kon gratis worden opgehaald bij Ajax en is daarmee de ultieme transfer-revanche van Feyenoord op de Mokumers na de pijnlijke overgang van Berghuis vorig seizoen.

En daar moest het kapitaalkrachtige Ajax destijds in ieder geval nog wel een transfersom voor neertellen, al had dat gezien de kwaliteiten van Berghuis slechts het karakter van een fooi. Maar “gratis” houd je het langste vol en zo heeft Feyenoord dus uitstekende zaken gedaan door de Braziliaan binnen te hengelen. Contractueel voor maar liefst vier jaar.
Bruggink: 'Danilo blijft vooral daar waar de ballen gaan vallen'

Na de rust zou het een kwestie van tijd zijn eer Feyenoord de leiding zou nemen en aldus geschiedde. Het tweede bedrijf was elf minuten oud toen Dilrosun de bal in de verre hoek deponeerde . Eenentwintig minuten later leek Sebastian Szymanski aan alle onzekerheid een einde te maken met een bijzonder fraai doelpunt, qua schoonheid één van de buitencategorie.

Maar op de valreep scoorden de Koekstedelingen toch weer tegen en werden we in die dying seconds nog door de gong gered. En zo kwamen we dus met de schrik vrij na een onthutsend snel opgelopen achterstand met 2-0. Het is enerzijds zorgwekkend wanneer je tegen een zwakke tegenstander drie goals tegen krijgt, maar qua veldspel en aanvalskracht is het niettemin buitengemeen knap van Arne Slot om van dit allegaartje aan spelers (waarlijk een vreemdelingenlegioen) al zo snel een redelijk homogene ploeg in elkaar te knutselen.

Alle egards en lofzang dus aan het adres van onze hoofdcoach, die als broodvoetballer met alle respect toch niet echt tot de top van Nederland behoorde. Maar het is zoals Co Adriaanse ooit orakelde dat een goed paard nog geen goede ruiter hoeft te zijn. Lowietje van Gaal heeft dat evenzeer een en andermaal aangetoond. Als voetballer niet hoger gekomen dan aanvoerder van S.P.A.R.T.A. maar als coach zonder meer behorend tot de wereldtop.

Desalniettemin houd ik mijn hart vast voor aanstaande donderdag. Uit tegen Lazio Roma. Op 29 februari 2000 wonnen we uit van de Italianen met 1-2 dankzij twee doelpunten van Jon Dahl Tomasson in het laatste kwartier. In de return in De Kuip werd het toen 0-0.

We hebben altijd een goede traditie gehad tegen Italiaanse clubs, jammer dat die lijn in de afgelopen finale voor de Conference League niet kon worden door getrokken. Hopelijk hebben we het verdedigingslek donderdagavond wel boven, want eenmaal achter tegen Italiaanse tegenstanders is die negatieve score meestal heel moeilijk te repareren. Uitzonderingen zoals toentertijd met Tomasson als koningsschutter bevestigen slechts die regel.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart