COLUMN: De opbouw is nog in volle gang

Beste Feyenoord-vrienden,

Voetbal is volgens de sociologische wetenschap een “gezonken cultuurgoed”. In lang vervlogen tijden een chique sport voor de elite, maar nu al vele decennia een in de samenleving breed beoefende en beschouwde volkssport. En dan kan het er soms qua omgangsvormen rauw aan toe gaan. Op het veld, op de tribunes, buiten de stadions, op allerlei sociale media en via websites.

Daar dien je bij voorbaat rekening mee te houden indien je commentaar levert op een artikel of zelf een artikel schrijft. Ik mag nu ruim twintig jaar columnist zijn van Feyenoord E-zine. Verreweg het langste tijdsdeel bleef plaatsing beperkt tot de nieuwsbief. Daar werd ik destijds ook voor gevraagd door de vorige eindredacteur.

Het is ook al die jaren liefdewerk oud papier geweest, al kreeg ik een paar maanden geleden als leuke blijk van waardering wel een mooi shirt aangeboden, waarbij ik zelf naam en rugnummer van een favoriete speler uit heden of verleden mocht doorgeven. Dat werd dus nummer 9, Ove Kindvall, samen met Pierre van Hooijdonk de beste spits van Feyenoord aller tijden.

Natuurlijk zijn er onderweg van 2002 naar 2022 wel momenten geweest waarop ik wilde stoppen, mede gezien mijn altijd met veel activiteiten gevulde leven, ook na mijn pensionering in 2012. Vooral gevuld met studie, FNV-vakbondswerk zoals dat van Ledenparlementariër en individuele belangenbehartiging op de werkvloer. Daar is sinds dit voorjaar dus ook een politiek-bestuurlijke functie op lokaal niveau bij gekomen.

Dan gaat het er steeds meer om of je nog de motivatie kunt opbrengen om de liefde voor je club weg te schrijven in columns over actuele zaken maar ook conform de eerdere wens van de redactie over historische feiten en gebeurtenissen, al dan niet gelardeerd met eigen opinies, inherent aan het werk van een columnist. Wat die historie betreft kan ik natuurlijk uit een rijk arsenaal aan persoonlijke herinneringen putten inzake onze nationale Wereldbekerprimeurhouder.

Mijn eerste wedstrijd in De Kuip als toeschouwer was het Rotterdams Elftal tegen MSV Duisburg, maar mijn primeur als toeschouwer van Feyenoord zelf was die tegen Eindhoven (de club aan de Aalsterweg, dus niet die aan de Frederiklaan) geweest, te weten op 21 april 1957. Uitslag 4-0, bij een ruststand van 0-0. De eerste goal uit een strafschop, de tweede van Cor van der Gijp uit de rebound, nadat de doelman de bal had los gelaten.

Zulke details staan in mijn geheugen gegrift, Feyenoord is via een proces van internalisering deel van mijn wezen, van mijn genen geworden. Sinds enige tijd verschijnen de columns op verzoek van de redactie ook de website. En ja, dan wordt het toch ietwat onrustiger en breekt het natuurlijke moment aan na zo’n lange tijd te overwegen er een punt achter te zetten. Tenslotte komt aan alles een eind en ik hoop over elf dagen alweer 75 jaar te worden.

De redactie heeft mij gevraagd voorlopig toch nog door te gaan onder zekere condities. Dus ook van mijn kant niet onvoorwaardelijk. Want columns schrijf je weliswaar primair voor het lezende publiek, maar je moet er zelf ook nog enig plezier in hebben, anders is het voor iedere columnist onbegonnen werk. Na enig heel serieus wikken en wegen ben ik daarmee akkoord gegaan.

Gisteren werd dus de oefenperiode van onze selectie afgesloten. Ik heb een vorige keer over de zeer bedenkelijke resultaten mijn zorg neer geschreven en die is gisteren zeker niet weggenomen. Integendeel. Was het voorlaatste doelsaldo van de thuis tegen buitenlandse clubs gespeelde partijtjes al 0-13, het eindsaldo is 1-15 geworden.

Oefenwedstrijden of niet, het is verre van een geruststellende laat staan vertrouwenwekkende score. Vorig jaar werd het traditionele openingsduel tegen de toenmalige Spaanse kampioen Atletico Madrid met 2-1 gewonnen. En die mafketel van een Madrileense trainer was daarover zo gefrustreerd dat hij de sportief uitgestoken hand van Arne Slot na afloop wegsloeg. Zo relativeerde de Argentijnse hoofdcoach Diego Simeone de “vriendschappelijke” nederlaag tegen ons dierbare Feyenoord. Niet dus!

De Trots van Zuid is nu druk doende de selectie alsnog zeer substantieel te versterken en de indruk vanaf de bescheiden zijlijn is voorshands dat het wat dat betreft – mede gezien de financiële mogelijkheden - slechter had gekund. En ook dat Feyenoord daarnaast nog eens opvallend goede zaken doet op de transfermarkt.

Als je voor een appel en een ei nog maar kort geleden Fredrik Aursnes hebt opgehaald en hem nu – naar verluidt – voor 15 miljoen aan Benfica kan doorverkopen heb je toch echt hele goede zaken gedaan, afgezien van het sportieve verlies met deze “Spielmacher” op het middenveld. Dat laatste dan weer wel. En dat verlies zal je natuurlijk wel moeten zien te compenseren.

Tot slot vind ik het, wonend halverwege Eindhoven en Venlo, buitengewoon jammer dat er nota bene bij de eerste de beste thuiswedstrijd meteen al pas om 21.00 uur wordt afgetrapt. Er wordt dus weer totaal geen rekening gehouden met de supporters die van verre komen en met het openbaar vervoer reizen.

Kennelijk geldt voor de (K)NVB zaken als klimaat en milieu helemaal niet en moeten die supporters maar met de auto komen. Of desnoods weg blijven hetgeen weer antireclame is om een seizoenkaart te nemen. Mijn vrouw en ik combineren zo’n late wedstrijd soms wel eens met een dagje Rotterdam en een hotel op loopafstand van het Centraal station, maar voor een nachtje hotel heb je tegenwoordig al een halve seizoenkaart binnen. Wel voor vakkie UU in ieder geval.

Ik kaart dit probleem, indien er weer aanleiding toe is, jaar in jaar uit aan, maar langs deze weg is het in ieder geval aan dovenmansoren gericht. Als iemand een doeltreffender communicatiekanaal kan aanboren houd ik mij van harte aanbevolen.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart