COLUMN: Slechte generale voor gala-uitvoering?

Beste Feyenoord-vrienden,

Voor de derde achtereenvolgende keer was het, zeker over de hele wedstrijd bezien, niet best wat Feyenoord gistermiddag de stampvolle Kuip voorschotelde. De eerste keer (tegen de Domstedelingen) móesten we nog winnen om Europees voetbal rechtstreeks veilig te stellen. Dat lukte te nauwer nood en op de valreep.

Tegen PSV zou winnen wel zo handig zijn geweest, maar werd door de eindeloos nabesproken pingel vooral Ajax in het zadel geholpen met diens zesendertigste titel, waarbij het dit nu voorbije seizoen bepaald niet had tegengezeten voor de Zodenzonen (die betiteling blijft een leuke verbastering van Gerard Cox welke niet in vergetelheid mag geraken).

Maar nu het om des keizers baard ging omdat de hoogst haalbare trofee in competitieverband (het brons) inmiddels was binnen gehengeld liet ons dierbare Feyenoord het helemaal afweten. Want de eerste helft tegen de Tukkers was mogelijk nóg slechter dan die tegen de Zwartrokken, alleen werd dat nog betrekkelijk gecamoufleerd omdat Twente niet de klasse bezit van PSV om dat optimaal uit te buiten.

Althans, wat een speltechnisch overwicht betreft, want de ruststand was treurigmakend identiek aan die tegen de Braboboys uit Lampegat. En natuurlijk speelde Feyenoord gezien het allesomvattende Europese belang in meerdere opzichten met de handrem erop en kon FC Twente vrijuit gewoon gas geven, maar voor het Legioen was het geen leuk afscheid van het competitieve seizoen in de eigen Kuip.

De feeststemming na het laatste fluitsignaal was er niet minder om, maar misschien was er sprake van onbewuste verdringing van een latent zorgelijker gevoel, want er was na de bedroevend slechte generale geen enkele reden tot uitbundig uitzwaaien van de finalist van de Conference League.

En dat was toch een gemiste kans om er een goed gevoel aan over te houden en vol vertrouwen het eindspel tegemoet te zien tegen de in de Lega Serie A gepokte en gemazelde selectie van José Mourinho. Die nog assistent-trainer bij Porto was toen we daar op 20 oktober 1993 op smerige wijze de weg naar de CL geblokkeerd zagen worden. Er was toen nog geen VAR zodat mede daardoor onbestraft bleef hoe John de Wolf met een geniepige vuistslag werd geveld zonder dat dit een rode kaart tot gevolg had.
De Wolf in Porto: ‘Een vuistslag op mijn hoofd, vier hechtingen’ | Champions League & Europa League | pzc.nl

In zekere zin staat er dus nog een oude rekening open tegen één van de arrogantste en daarin Lowietje aftroevende coaches aller tijden, maar of die ook vereffend gaat worden zal nog een hele klus worden.

Wat mij ook opviel was dat bondscoach Louis uit het niets ineens Rick Karsdorp bij de Oranjeselectie heeft gehaald. De Kromme verbaasde zich in diens column van heden morgen al over het uitverkoren van Guus van Til ten koste van Wijnaldum, maar waarom zit Karsdorp er nu ineens bij? De laatste keer dat hij werd geselecteerd was in 2016 (!). Toch niet om hem extra zelfvertrouwen te geven in de finale tegen zijn oude club?

Voor Van Gaal zal het hopelijk geen ondraaglijke gedachte zijn dat Feyenoord na 8 mei 2002 niet ten tweede male zijn grote triomf van 1995 toch enigszins overschaduwd, mede gezien de sindsdien nog veel drastischer gewijzigde internationale voetbalverhoudingen dan voordien al het geval was?

Hoewel die wanverhouding de laatste tijd ook wel aan slijtage onderhevig is, gezien de astronomische schuldenlast waaronder meerdere toonaangevende Europese topclubs gebukt gaan. De bomen groeien niet overal in het continentale en mondiale voetbalglamourland meer tot aan de hoge hemel.

Laat ik er maar geen slechte bijgedachten op na houden, bij die opmerkelijke keuze van de bondscoach. Hij is tenslotte ook met een echte Feyenoord-fan gehuwd, dus alla.

Feyenoord zal het toch op eigen kracht moeten volbrengen. Tot nu toe is er pas één internationale finale verloren gegaan. Die om de Europese Supercup tegen Real Madrid op 30 augustus 2002. Daar was echt geen houden aan. Real Madrid was er teveel op gebrand die trofee binnen te halen aangezien die tot dan nog niet in de prijzenkast voor kwam. Het werd 3-1 met een eigen doelpunt van Patrick Paauwe en als tegentreffer een weer fabuleuze vrije trap van Pi-air welke de toenmalige Spaanse topkeeper Ikar Casillas volstrekt kansloos liet.

Het zou behalve voor ons als Legioen ook voor Arne Slot te hopen zijn dat die finale succesvol zou worden afgerond. Want het is – ondanks de soms prachtige en doeltreffende speelwijze – toch weer een beetje een “net niet”-seizoen geworden, waarin ons dierbare Feyenoord sowieso grossiert.

Al in de eerste bekerronde dat we gingen meedoen uitgeschakeld door datzelfde FC Twente, een derde plaats in de competitie, toch nog zeven nederlagen, waarvan sommige redelijk smadelijk en vijf remises.

De Conference League winnen zou dat alles goed kunnen maken en Arne zou er net als Bert van Marwijk een leven lang op kunnen teren. Al heeft Bert als coach met Feyenoord ook in 2008 (mede dankzij zeer gelukkige lotingen, dat dan weer wel) de beker gewonnen en met Oranje eveneens de WK-finale gehaald in 2010.

Nog negen dagen te gaan, dan weten we wat het is geworden….

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart