COLUMN: Halve finale

Beste Feyenoord-vrienden,

Een met schitterend weer “gezegend” Paasweekend is voorbij. Mijn vrouw en ik sloten het met onze beide zonen af in een gezellig restaurantje in de Stationsstraat, wel de aorta van Deurne genoemd en dus het hart van onze mooie gemeente in De Peel.

En vanavond begint dan ook meteen het lieve leven weer met mijn debuut als raadslid namens een partij die pretendeert op te komen voor een goede oude dag-voorziening voor álle generaties. En die dus met een groot aantal dissidente “kaderleden” al jaren strijdt tegen de grote pensioenleugen. Die er de oorzaak van is dat zowel pensioendeelnemers (zij die nog werken en pensioenpremie betalen waar zij bij een voltijdbaan maar één dag in de week voor moeten werken) als de pensioengerechtigden (de gepensioneerden dus) al veertien jaar niet worden geïndexeerd.

En dat ondanks schathemeltje rijke pensioenfondsen, rijker dan Croesus en Rothschild tezamen. Maar die zich als gevolg van een politieke gemanipuleerde malafide risicovrije rekenrente zo arm als een kerkrat moeten rekenen. En waarbij jong volkomen ten onrechte tegen oud wordt uitgespeeld. Terwijl daar geen enkele rationele aanleiding toe is. Je reinste volksverlakkerij!

En dat alles om verdienmodelgrage en -gretige verzekeringsmaatschappijen vrij baan te geven nieuwe geldbronnen aan te boren en waarbij de pensioenfondsen als lastige hindernissen systematisch dienen te worden gesloopt. Ziezo, dat moest ik even kwijt.

Gaan we over tot de orde van de dag wat ons dierbare Feyenoord betreft. Want ons mega voetbalinstituut van Zuid is de enig overgebleven Nederlandse club die nog actief is in Europa. Maar die nu een naar maatstaven van begrotingen een nauwelijks in te nemen bastion moet bestormen.

Olympique Marseille staat op de tweede plaats van de Franse competitie, wel op grote afstand (15 punten) onder het puissant rijke Paris Saint-Germain, maar toch. Een hele grote club met een uiterst beruchte aanhang, gevestigd in een 2600 honderd jaar oude havenstad van Griekse oorsprong (Massilia) vol ronduit gewelddadige hooligans. Daar kunnen vertegenwoordigers van ons Legioen alleen al om veiligheidsredenen beter niet naar toe gaan.

Voor zover de UEFA dat al niet gaat verbieden als sanctie op eerdere misdragingen door lieden die pretenderen Feyenoord-supporter te zijn maar hun club alleen maar schade berokkenen als gevolg van hun (wan)gedrag. Heel jammer want de opeenstapeling van boetes heeft ons dierbare Feyenoord al tonnen aan verkwanselde Euro’s gekost. Pecunia die de club zo heel hard nodig heeft om zijn financieel gezien broze positie in de top van het Nederlandse voetbal nog enigszins te handhaven.

En ik zou Feyenoord op mijn oude dag (in augustus hoop ik – quod vult Deus – al weer 75 jaar te worden) toch graag nog minstens één keer landskampioen willen zien worden. Gesteund door een Legioen dat zijn roem al vergaarde toen het met twee zeeschepen afreisde naar Lissabon om daar onze geliefde club tegen Benfica te steunen in de halve finale van het EC I-toernooi, een mijlpaal die Feyenoord destijds als eerste Nederlandse club had bereikt. We schrijven dan 8 mei 1963. Zeven jaar later zou Feyenoord twee nog veel indrukwekkender nationale primeurs aan zijn palmares kunnen toevoegen en vier jaar daarna nog een.

Maar successen uit het verleden bieden geen enkele garantie op die in de toekomst. Ik heb gelezen dat de spelers voor de finale willen gaan en dat is uiteraard een zeer loffelijk streven, maar we zullen als trouwe aanhang toch realistisch moeten zijn. Het is zeer goed dat de spelers er zelf in geloven, want anders kan je beter thuis blijven, maar Feyenoord heeft natuurlijk niet meer uitzonderlijke fenomenen in huis zoals in 1970, 1974 en ook in 2002 (onder meer toen Pierre van Hooijdonk, maar verder ook een heel goede ploeg).

We zullen het nu met semiklassers als Bryan Linssen, Cyriel Dessers en nog iets betere spelers als Luis Sinisterra en Marcos Senesi moeten doen. En met een beduidend mindere doelman als bijvoorbeeld in 2002. We zijn er al ver mee gekomen en we hebben veel punten verzameld voor het Nederlandse clubvoetbal om de komende seizoenen weer Europees voetbal te kunnen spelen.

Maar anderzijds: dat we na het toch ietwat teleurstellende gelijkspel in eigen huis Slavia Praag in de eigen fraaie hoofdstad te grazen zouden nemen, dat had ik eerlijkheidshalve niet verwacht. En al is Olympique Marseille wel andere koek dan Slavia Praag, ik laat mij tegen beter weten in toch graag verrassen.

We hebben de Franse club eerder te grazen genomen, zelfs nadat Kees van Wonderen al na zeven minuten rood kreeg van de Portugese scheidsrechter Vitor Melo Pereira. In de Kuip werd het op 7 december 1999 maar liefst 3-0 en in de veel later in de groepsfase gespeelde return (22 maart 2000) wist Feyenoord de Fransen op 0-0 te houden. Maar inmiddels zijn de internationale verhoudingen eerder nog schever geworden dan destijds al het geval is.

Maar ja, niet geschoten is altijd mis en de spelers zelf geloven er in. So Feyenoord go!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart