COLUMN: Feyenoord onderuit in Alkmaar in surrealistische wereld

Beste Feyenoord-vrienden,

We leven momenteel weer in een heel surrealistische wereld. Terwijl Feyenoord dankzij twee makkelijk gegeven pingels in combinatie met een matige eerste helft alweer tegen zijn achtste competitiezeperd van dit seizoen opliep, waarvan vijf nederlagen en drie remises, dwaalt een immens inhumaan drama dolend en dodend rond in heel Oekraïne.

Voor de laatste keer dat het in de wereld zo dreigend was als op dit moment moet ik naar mijn nog prille jeugd terug gaan, naar de Cubacrisis van 22 oktober 1962, toen de twee toenmalige nucleaire wereldmachten rechtstreeks tegenover elkaar dreigden te komen staan. Nu Poetien zelfs hardop heeft gespeculeerd over tactische kernwapens zou het ook zo maar kunnen uitdraaien op een allesvernietigende Derde Wereldoorlog. Al zal er wel heel wat meer moeten gebeuren dan de moord op een keizerlijke kroonprins zoals bij de aanleiding tot de Eerste Wereldoorlog het geval was. Maar een ongeluk kan in een heel klein hoekje liggen in deze uiterst hachelijke situatie.

Het doet mij ook terugdenken aan de bloedig neergeslagen Hongaarse opstand van 1956, toen Nederland een uitwedstrijd tegen Denemarken moest spelen. Die opstand begon op 23 oktober en eindigde op gewelddadige wijze op 10 november, terwijl die interlandwedstrijd op 4 november werd gespeeld. Ook dat was een heel onwezenlijke ervaring.

Als kind voelde je, luisterend naar het radioverslag van die wedstrijd in Kopenhagen, in de huiskamer de spanning van een paar ouders die eerder in hun leven de grote economische crisis van de jaren dertig, gevolgd door de verschrikkingen van WO II, hadden meegemaakt. Mijn vader, niet zo’n voetballiefhebber als ik, had mij toch gek gemaakt voor het spelletje tijdens de eerder dat jaar gehouden interland in en tegen West-duistland in het Rheinstadion te Düsseldorf, waar we met Feyenoord op 7 maart 1996 nog gelijk speelden tegen Borussia Mönchen-Gladbach dankzij goals van JP van Gastel (de “Kleine Koeman”) uit een vrije trap en Ronald Koeman zelf uit een strafschop.

Op 14 maart van dat bewogen jaar 1956 versloeg Nederland de toenmalige wereldkampioen West-Duitsland met 1-2 door drie Nederlandse doelpunten. Abe Lenstra scoorde twee keer voor Nederland en Cor van der Hart nolens volens via een eigen goal voor de Duitsers. Wekenlang werd in Nederland over niets anders gesproken dan over die heroïsche overwinning. Revanche- en wrokgevoelens jegens de vijf jaar durende bezetting (beneden de rivieren overigens een half jaar korter want eerder bevrijd) speelden als sentimenten in die tijd nog heel erg mee.
West-Duitsland - Nederland 1956 Abe Lenstra - YouTube

Dat was overigens ook nog in 1974 en 1988 het geval, maar dat terzijde. Nederland speelde op 4 november 1956 met 2-2 gelijk tegen de Denen, doelman Landman van Scheveningen Holland Sport stond in het doel en dus niet onze beste Nederlandse keeper aller tijden, Frans de Munck alias “de Zwarte Panter”. Onze Coentje Moulijn stond toen reeds als linksbuiten opgesteld, destijds nog slechts 19 jaar oud. Wat een imposante carrière heeft onze frêle balgoochelaar achter de rug gehad tijdens diens bewogen en helaas niet van familiair leed gevrijwaarde leven. In 1961, 1962, 1965, 1969 en 1971 landskampioen waarvan in 1965 en 1969 de “dubbel” en in 1970 de EC I en Wereldbeker.

Wat had ik als oude supporter deze onaantastbare publiekslieveling en één der grootste Feyenoord-helden aller tijden een nog wat langere oude dag gegund dan dat hij op 4 januari 2011 op abrupte wijze, drie dagen na het krijgen van een herseninfarct, helaas het leven liet. Zoals ik in deze plotsklaps zeer bewogen crisistijd alle huidige jongeren ook een lang, gelukkig en bovenal vreedzaam leven gun, in het bijzonder natuurlijk ook mijn eigen en enige kleinkind, een schattig meisje dat op 4 april 4 jaar zal kunnen worden als Poetin niet nog verder doorslaat in zijn imperialistische ambities en naar kernwapens gaat grijpen.

Bij al deze internationale spanningen is koning voetbal nog maar een dingetje, we noemen het vaak de belangrijkste bijzaak van het leven en ook die wedstrijd in 1956 in Denemarken was daar in die dagen van hoogspanning een ultra realistisch voorbeeld van. En zo is het ook nu de spanning wereldwijd weer tot ongekende hoogte stijgt. Laten we echter toch gezamenlijk proberen de toestand in de wereld gevoelsmatig een plaats te geven, afgezien van het uitdragen van onze empathie jegens de onvermijdelijke vele oorlogsslachtoffers.

Dat laatste kan natuurlijk ook door bijvoorbeeld gebruik te maken van ons grondrecht tot het houden van demonstraties. Of van het ventileren van onze mening op sociale media hetgeen gelet op artikel 7 van onze Grondwet een kostelijk goed is, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de (formele) wet. Maar laten we daarnaast en ondanks ’s werelds leed ook de mooie kanten van het leven blijven zien, daarbij trachten het hart medemenselijk warm doch het hoofd rationeel koel te houden en om er op onze vierkante meter te zijn voor elkaar.

En om als supporters te blijven genieten van ons dierbare Feyenoord, waarbij we af en toe ook een teleurstelling moeten wegslikken zoals gisteren het geval was. Van de vierentwintig gespeelde wedstrijden liepen er dit seizoen drie minder goed af en vijf helemaal niet goed. Dat is één op de drie dus twee keer ging het gemiddeld wél goed.

Zaterdag kunnen we weer met zijn allen naar De Kuip, die andere crisis waarvoor naar verluidt diezelfde Poetin ook als de dood is (de coronapandemie) lijkt voorlopig en hopelijk definitief bezworen, afgezien van de nodige nog te nemen maatregelen, zoals het zetten van boosterprikken voor hen die daar open voor staan en dat is (vind ik althans) gelukkig verreweg het grootste deel van onze bevolking.

Ik hoop dat zaterdagavond minstens een minuut stilte wordt gehouden als teken van medeleven én vlammend protest voor wat zich thans afspeelt in een groot Europees land, in onze eigen regio!

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart