Tyrell Malacia: 'Ik heb nu wel echt het gevoel dat ik basisspeler ben'

Sinds zijn achtste speelt Tyrell Malacia al bij Feyenoord. In gesprek met Voetbal International geeft hij echter aan dat hij na een jaar al wilde stoppen. "Ik kwam van de amateurs, daar was het allemaal relaxed. Bij Feyenoord kreeg ik te maken met allerlei regels, zoals een eetschema waarop stond wat je wel of niet mocht eten. Mijn ouders waren zo druk met werken, moesten ze dan hiermee ook nog eens rekening gaan houden?", aldus Malacia. "Ik speelde op van die felgele voetbalschoenen. Kon ook al niet meer, schoenen moesten zwart zijn. Die kreeg ik dan wel van Feyenoord, maar de lol ging er zo snel vanaf.

Malacia gaat verder: "Het was mijn vader die me ervan overtuigde te blijven. Ik moest gewoon eerst wat overwinnen, ook op het veld. Ik was een twijfelgeval, steeds op het randje van wel of niet mogen blijven. Alles veranderde pas rond mijn zestiende. Ineens kreeg ik uitnodigingen voor Nederlandse jeugdteams, bood Feyenoord me een contractje aan en zo. Toen voelde ik me zeker van mijn plek."

De jeugdinternational heeft altijd als linksback gespeeld. "Ik wilde ook liever linkerspits zijn, maar ja... Als je van die gesprekken had met de trainers, moest je ook van die formulieren invullen met vragen. Eentje ervan was wat jijzelf je beste positie vond. Schreef ik altijd: linksbuiten. De trainers hebben dat allemaal gelezen en er niks mee gedaan, haha", zo geeft hij aan. "Ja, af en toe een oefenwedstrijdje, maar dan ging ik als linkerspits te veel lopen pingelen en werden zij weer gek. Pas naarmate ik ouder werd, begon ik mijn eigen positie leuk te vinden, maar dat heeft echt wel even geduurd. Het is geen pretje als je op een groot veld tegenover de snelste speler van de tegenstander komt te staan. In het begin sta je positioneel niet goed, word je voorbij-gelopen of je er niet bent, zó frustrerend. Dan is het echt niet leuk verdediger te zijn."

Feyenoord verloor dit seizoen nog geen competitiewedstrijd als Malacia meespeelde. " Maar dat komt doordat ik laat in het elftal ben gekomen, sinds de komst van Advocaat. Jaap Stam was officieel wel tevreden over me, maar hij koos voor Haps. Toen Ridgeciano geblesseerd raakte, kreeg ik mijn kans", zegt hij daarover. "Ik heb dus een hele tijd niet kunnen spelen, want Feyenoord heeft niet echt een tweede elftal. Dat ga je voelen. Normaal ben ik conditioneel vrij sterk, maar tegen Groningen liep ik op een gegeven moment echt naar lucht te happen. Een wedstrijd is met niks te vergelijken. De energie, dynamiek, het is zó anders. Daaraan moest ik echt wennen in het begin, al heb ik nu wel echt het gevoel dat ik basisspeler ben."

Meer op VI.nl