COLUMN: Toch nog een voordeeltje

Beste Feyenoord-vrienden,

Ajax heeft dus de eerste prijs te pakken. Voorshands de minst belangrijke van de drie haalbare. Dat betekent dus toch nog een voordeeltje voor ons. Een kortere route naar de poulefase van de Europa League. Wat een feest! Gaat Ajax dan toch de treble winnen? Voor mijn jongste zoon een ware nachtmerrie. En voor hem niet alleen. Ach ik heb het zelf al eerder meegemaakt. In 1972. Het was het derde jaar van Ernst Happel bij Feyenoord en hij noemde het zelf achteraf een waardeloos jaar voor onze club. Dat kon je wel zeggen,het was het intrappen van een wijd openstaande deur. Want Ajax won de treble en wij helemaal niets. Ja we eindigden op de tweede plaats van de ranglijst met heel veel punten. Maar geen prijzen. Ook het vierde seizoen van de Oostenrijker leverde nix nax nada aan prijzen op. Hij stapte naar aanleiding daarvan ook voortijdig op, een onwaardig vertrek voor de trainer die ons een Europacup I, een Wereldbeker en een landstitel bezorgde tijdens zijn eerste twee seizoenen.

Ajax won dat derde seizoen van Happel bij Feyenoord de Wereldbeker, de Europese Supercup (beide in het najaar van 1972), de landstitel en ten derde achtereenvolgende male de Europacup I (voorloper van de CL). Dat was toch echt om gek van te worden als Feyenoord-supporter puur sang. Het kan dus allemaal nog veel erger en gek ben ik er volgens mijn huisarts niet van geworden, dus vreest niets, wat ons wellicht ook nog te wachten staat aan sportieve misère .

Heel veel jaren heb ik als Feyenoorder gevoelsmatig meer moeite gehad met PSV dan met Ajax. Dat had vooral te maken met de streken die de club uit Eindhoven ons leverde (de kwesties Gullit en De Bilde) en de vele spelers die zij bij ons weg kaapten of vergeefs probeerden weg te kapen. Van die laatste categorie waren Robin van Persie en Salomon Kalou aansprekende voorbeelden. Zelfs Cruijff probeerde PSV in 1985 nog naar Eindhoven te halen, maar de beste Nederlandse voetballer aller tijden had zijn strafexpeditie tegen Ajax-preses Harmsen volbracht door met Feyenoord zowel de landstitel als de KNVB-beker te winnen en bedankte voor de eer. De veel te jong overleden ex-Feyenoorder stopte met zijn actieve loopbaan als voetballer. Dit keer voorgoed, 37 jaar oud. Het viel hem fysiek al loodzwaar, niet veel jaren later begonnen zijn hartproblemen als gevolg van erfelijke belasting. Zijn vader werd maar 45 jaar. Johan onderging net als ikzelf op latere leeftijd een bypass-operatie.

Ik zat medisch in hetzelfde schuitje. Mijn grootvader in rechte lijn slechts 51 jaar, mijn vader 60 jaar, een zoon van zijn zuster, een ware sportman op basketbal-gebied, tijdens een potje tafeltennis doodgebleven. Zijn oudste zuster gedotterd en zijn jongste zusje ook stevige hartproblemen. Ik dacht als erfelijk belaste jongeman ook niet oud te zullen worden en stopte uit preventieve overwegingen meteen na het voltooien van mijn militaire dienstplicht resoluut met die slechte, levensbedreigende rookgewoonte.

Na inmiddels de fatale leeftijd van mijn vader al ruimschoots gepasseerd te hebben realiseer ik mij zeer waarschijnlijk ook wat duurzamere genen van mijn moeder te hebben meegekregen. Die was gisteren op de kop af 99 jaar en 10 maanden onder ons en daarmee precies 39 jaar ouder dan mijn vader mocht worden. Er is dus altijd hoop in dit leven. “Morgen wordt er wellicht een prinsje geboren en krijgt iedereen gratie”, hield een oudere wijze vriend mij in de jaren tachtig voor, toen wij samen heel actief waren in een algemene belangengroep in Capelle aan den IJssel. Helaas is die beste man ook niet erg oud geworden.

Wereldvoetballer Cruijff maakte mijns inziens de fout veel te lang door te gaan met die slechte sigaretten paffende levensstijl. Vermoedelijk leverde hem dat uiteindelijk ook die andere gevreesde ziekte op, die de medische wetenschap nog veel minder onder controle heeft dan die op het gebied van de cardiologie.

Terugkomend op mijn langdurige aversie jegens PSV merk ik aan mijzelf dat met het almaar aanzwellen van de ronduit irritante Ajax-hype in de media die aversie toch weer ombuigt richting Ajax. Nooit eerder hoopte ik dat PSV kampioen zou worden, maar nu zou ik bij wijze van spreken ons hele dorp willen trakteren als PSV alsnog de titel in de wacht sleept.

Maar wat de prestaties van Ajax in Europa betreft zouden we in de toekomst zelfs nog meer kunnen profiteren dan bij die eerder gememoreerde verkorte voorrondefase het geval is. De meest populaire én meest gehate club van Nederland verzamelt nu wel de nodige bonuspunten voor het Nederlandse clubvoetbal, dus laten we niet al te zuur doen over de hoofdstedelijke successen. Jaloezie is een gif dat al heel wat onheil heeft gebracht in mensenlevens. En voetbal is dan wel emotie, maar toch ook maar een spelletje, waarbij Moeder Aarde gewoon haar dagelijkse omwentelingen blijft maken in vierentwintig uur tijd en ook haar jaarlijkse rondjes om onze bron des levens blijft afleggen.

Want wat ik ondanks mijn chagrijn over de weer opgebloeide Ajax-hype heel stuitend en zeer zorgelijk vind is in het toenemende antisemitisme in de vorm van nauwelijks verborgen Jodenhaat. Je kunt anno 2019 veiliger met een hoofddoek op de Amsterdamse Nieuwedijk en het Rokin gaan shoppen dan met een keppeltje op. Dat eerste is zeer positief, het laatste zeer schrijnend. Onderstaand artikel in de NRC van een oude dame, in hart en nieren Feyenoord-supporter, is hieromtrent alles zeggend.
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/05/03/aan-de-spreekkoren-heeft-feyenoord-supporter-miep-smith-87-een-godsgruwelijke-hekel-a3959100

Ik weet het, Ajax-supporters tonen veelvuldig de Israëlische vlag met Davidster op de tribunes, hetgeen als een provocatie kan worden geïnterpreteerd. En het scanderen van “joden” door supporters van andere clubs kan worden uitgelegd als het uitroepen van een geuzennaam, maar in deze donkere tijd van toename van antisemitisme kan het nog kwetsender overkomen voor onze joodse medemens dan altijd al het geval was. Ik ben in dit verband ook blij dat er al jaren geen Ajax-supporters meer bij de klassieker in De Kuip zitten, dat maakt de sfeer toch minder beklemmend dan toen dat nog wel het geval was.

Los van elke emotie kan het pragmatisch bezien wellicht tot troost dienen dat Ajax net als na het grote succes van 1995 vrijwel zeker kwalitatief gezien leeg gekocht gaat worden door de echt rijke clubs in Europa. Ajax moet vervolgens nog maar zien dat alle sportieve puzzelstukjes net zo naadloos in elkaar vallen als tijdens dit bijna voorbije seizoen. En ook Ajax kan met heel zijn astronomisch toegenomen vermogen per wedstrijd toch maar elf spelers tegelijk opstellen. En er zullen altijd spelers blijven die bedanken voor een structureel plaatsje op de bank en dan de voorkeur geven aan een basisplaats bij een minder bedeelde en bemiddelde club.

Voor ons is het in ieder geval zaak dat Feyenoord zich niet opnieuw in de eerste de beste voorronde laat verrassen door een anoniem clubje uit Oost-Europa, maar nu eens ferm de poulefase gaat halen. Laten we ons daar maar op gaan richten en in de volgende competitiejaargang niet te veel naar boven gaan kijken, want dan zouden we wel eens hoogtevrees kunnen krijgen. Gewoon uitgaan van eigen mogelijkheden en dat is het dan.
En om nog met een memorabel feit af te ronden, vandaag (maandag 6 mei) is het exact 49 jaar geleden dat Feyenoord als eerste Nederlandse club de “cup met de grote oren won”.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart