COLUMN: Verdiend of niet, het is wel de achtste competitienederlaag van dit seizoen

En wéér ging het mis met ons dierbare Feyenoord. En ditmaal wel bijzonder pijnlijk. En citroenzuur. Een 2-0 achterstand weg werken en dan in de laatste seconde van de extra blessuretijd alsnog de bietenbrug opgaan. Een kopie van de nederlaag van Oranje tegen de Duitsers. Alleen stond het toen bij de rust 2-0 voor de tegenstander en nu 1-0. Het past allemaal naadloos in dit rampenseizoen, dat in de afgelopen zomer zo goed begon in Eindhoven met het winnen van de vierde Johan Cruijff-schaal (voorheen Supercup) in de clubgeschiedenis. Maar meteen daarna werden wij uit de droom geholpen tegen degradatiekandidaat De Graafschap. En behoudens een enkele uitschieter is het er daarna niet beter op geworden. Aan die 6-2 tegen Ajax wil ik persoonlijk niet meer herinnerd worden, daar werd later met de KNVB-beker accuzuur overheen gegoten. Iedereen moet daar maar van vinden wat men wil. Gelukkig werd er geen DVD van uitgegeven. Die informatiedrager is natuurlijk ook wel royaal achterhaald door YouTube en andere sociale media.

Misschien had Gio het als coach al eerder voor gezien moeten houden, want hij (b)lijkt het tij niet meer te kunnen keren. De derde plaats is inmiddels ook weg gegeven aan een club met slechts iets meer een derde van de begroting van Feyenoord. Het is werkelijk te triest voor woorden. Feyenoord begon best wel redelijk aan de wedstrijd in de Nieuwe Galgenwaard maar Larsson en Van Persie (gleed op het moment suprême uit) verprutsten beiden een opgelegde kans en dan weet je eigenlijk al dat het heel moeilijk gaat worden. Zo ging het bijvoorbeeld ook in de bekerwedstrijd tegen Ajax. Zelf de kansen verknald en dan vallen de goals wel aan de andere kant. Inmiddels heeft Feyenoord al een karrenvracht aan tegendoelpunten moeten incasseren, zelfs eentje meer dan het bescheiden FC Groningen, waar trouwens ook van werd verloren. Je zou toch denken: Gio is verdediger geweest in de absolute top van de voetbalwereld (FC Barcelona) en zou dus heel goed kunnen weten hoe je een verdediging moet organiseren, maar statistisch zie je daar niets van terug. Integendeel, onze defensie is verworden tot een gatenkaas en lekkend vergiet tegelijk. En Vermeer die in Eindhoven nog uitblonk tegen PSV zag er ook al slecht uit zondagmiddag. En dan wordt het wel heel moeilijk om het achterin op slot te houden, te meer daar Botteghin gezien de tussenstand werd ingewisseld voor Steven Berghuis. Een ingreep die vrijwel meteen positief resultaat opleverde. Helaas bleek een tweede doelpunt na die aansluittreffer bij het scheiden van de markt niet genoeg voor een gelijkspel.

Tja, FC Utrecht uit. Dat is voor geen enkele club bij voorbaat een eitje. De belangrijkste erflater van de fusieclub, het voormalige DOS, won op 28 oktober 1956 al eens met 4-0 van Feyenoord en als kind meende ik het van de radio niet goed verstaan te hebben. Maar het klopte wel degelijk. En op 5 januari 1958 werd het zelfs 6-2, na nota bene eerst met 0-2 te hebben voor gestaan. Maar ja, dat seizoen werd Door Oefening Sterk wel landskampioen met Tonny van der Linden, Hans Kraay sr en Frans de Munck in de ploeg. Toch leed Feyenoord op 17 maart 1968 wat mij betreft de pijnlijkste nederlaag tegen DOS. Feyenoord had dat seizoen vijf punten boven Ajax gestaan (nog met de oude telling van 2 punten voor een zege). Als staaltje van prematuur werden er toen stickers uitgegeven met de tekst: “Niets meer aan te doen, Feyenoord kampioen!” Daar gingen we later dat seizoen natuurlijk weer flink mee voor schut, net als jaren later met die vermaledijde DVD van twee zeges op Ajax in één seizoen.

Van DOS was in het seizoen 1967/1968 thuis ook royaal met 5-0 gewonnen, maar helaas vond er toen na afloop een incident plaats dat nog een rol zou spelen bij de return later dat seizoen. Sommige spelers van DOS maakte amok en er werd zelfs een voetbalschoen door een ruit van de kleedkamer gegooid. Toen Feyenoord dan ook in het nog prille voorjaar van 1968 zijn titelkansen moest verdedigen tegen een optimaal geladen DOS liet het zich danig de kaas van het brood eten en droop de trots van Zuid met 2-0 af uit Het Sticht. De latere Feyenoorder Henk Wery vervulde daarbij een glansrol voor de Utrechtenaren. Twee jaar nadien smolt DOS met Elinkwijk en Velox samen tot de profclub FC Utrecht. De nieuwe fusieclub zou Feyenoord ook nog wel af en toe de voet dwars zetten, maar de weegschaal slaat anno 2019 bij de onderlinge duels royaal door in het voordeel van Feyenoord. Zo niet vandaag dus, al was de nederlaag wel tamelijk ongelukkig. Maar ja, geluk of ongeluk telt niet mee voor het uiteindelijke resultaat en Feyenoord is nu in uitzonderlijk zwaar weer beland. Staat op 3 punten achterstand van AZ met ook een minder goed doelsaldo. We kunnen er alleen nog maar het beste van hopen de komende zeven wedstrijden. Ter relativering: de kansloze wijze waarop wij aan het begin van dit seizoen tegen een Slowaakse nobody uit de voorronden van het EL-toernooi werden geknikkerd leert ons nog maar weer eens dat het veilig stellen van de derde plaats allesbehalve een garantie is voor (een succesvolle) deelname aan het Europese toernooi van de tweede garnituur.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart