COLUMN: Hoezo “thuisvoordeel” tegen Fortuna Sittard?

Beste Feyenoord-vrienden,

Ik heb in een vorige column aangegeven nog te zullen terugkomen op de komende bekerwedstrijd in de kwartfinale van het NVB- casinotoernooi. Dan staan we dus in korte tijd wederom thuis tegenover het groen-gele gevaar uit de meest heuvelachtige provincie van Nederland. Fortuna Sittard derhalve, dat voor ons dierbare Feyenoord heel vaak een lastige klip bleek om te omzeilen. De grootste overwinning op deze Limburgse fusieclub was op 3 november 1968 (5-0). Verder zijn het, behoudens een 0-4 zege op 11 maart 1983 in het bronsgroen eikenhout in het Cruijff-Gullit seizoen, tevens onze twaalfde kampioensjaargang, tamelijk bescheiden zeges geweest. Veel opmerkelijker nog is het aantal keren dat Fortuna Sittard aan het langste eind trok, zo ook dus in De Kuip.

We “mochten” er nolens volens onlangs nog weer getuige van zijn hoe gemakkelijk zoiets kan gebeuren. Als Feyenoord niet te allen tijde “volle kracht vooruit” gaat komt het geregeld van een zeer koude kermis thuis. Overigens heeft Feyenoord tegen het voormalige Fortuna ’54 wel een keer fors uitgehaald. Dat was op 17 september 1967 en Feyenoord was toen bij hoge uitzondering oppermachtig tegen het voormalige roemruchte Fortuna ’54 met ooit onder meer dus Faas Wilkes, Bram Appel, Jantje Notermans, Cor van der Hart en Frans de Munck in de ploeg. Die 6-0 wedstrijd herinner ik mij nog heel goed. Het was de enige keer dat ik samen met mijn eerste grote liefde Marjan uit Hordijkerveld De Heilige Kuip bezocht. Rechtsbuiten Paja Samardzic, de Joegoslavische balvirtuoos op de vierkante meter in een weinig effectieve maar wel speltechnisch-individualistische glansrol, stal dus de show. Overigens niet op een sympathieke wijze, want hij trachtte voortdurend en nogal nadrukkelijk zijn directe tegenstander te vernederen als balkunstenaar. Hoewel hij in zijn eerste seizoen bij Feyenoord nog tien keer wist te scoren raakte hij daarna op een zijspoor en vertrok hij na twee seizoenen volkomen uitgerangeerd naar het Franse Saint Etienne. Paja is een oom van de latere Feyenoorder Radoslav Samardzic. Deze bij Heerenveen opgehaalde Radoslav speelde bij Feyenoord van 1999 tot 2002, maar werd in zijn tweede seizoen al verhuurd aan RKC Waalwijk, als tastbaar bewijs dat hij bij Feyenoord volkomen was mislukt.

Terugkomend op Fortuna Sittard, zowel de oudere als de jongste geschiedenis geven aan dat Fortuna voor Feyenoord veelal een ware Angstgegner is geweest. Een sportieve kwelgeest die onder geen beding mag worden onderschat. Indien Feyenoord in de komende bekerwedstrijd met wederom het veel besproken thuisvoordeel niet meteen volle bak gaat en dat volhoudt tot en met de laatste minuut, dan kan het zomaar weer helemaal mis gaan. Niet zozeer op grond van de statistieken, maar veel meer om de prima ploeg die de voormalige Spartaan Rene Eijer in het veld kan brengen. Dat is op 16 december jongstleden in de Kuip wel heel erg duidelijk gemaakt. En mocht het wederom niet lukken om de Limburgers op eigen bodem te verschalken, dan rest ons de al dan niet schrale troost dat we niet meer het risico lopen vervolgens in een uitloting “in extremis” in de residentieloze hoofdstad de zoveelste nederlaag op rij op te halen. Excusez-moi voor mijn cynisme inzake de voormalige klassieker (die dat predicaat gezien de ellenlange nederlagenserie natuurlijk al vele jaren niet meer mag dragen), maar ik vind dat als mogelijkheid een weinig aanlokkelijk perspectief bij winst in de kwartfinale.

Ik wens u allen een hele mooie en schadevrije jaarwisseling toe en een in alle opzichten voorspoedig Nieuwjaar. Een jaar waarin mijn 99-jarige moeder in verpleeginrichting Schiehoven in Schiebroek haar 101 ste kalenderjaar zal ingaan (1919-2019). Zij is naast ons dierbare Feyenoord mijn tweede goede reden om mijn dierbare geboortestad nog met grote regelmaat te bezoeken.

ForLife en ForEver
Rood-wit-zwart
Feyenoord-hart